U bent hier

Review In Flames - Battles

Posted by Tim Vermoens op Thursday, 3 November 2016

Rating:

Nog geen stemmen

Artiest: In Flames

Album: Battles

Genre: Melodic death metal

Label: Nuclear Blast

Score: 94/100

2016 is het jaar van In Flames. Niet alleen brachten ze in september een heuse live dvd uit met een opname van een concert in hun thuisstad Göteborg, ook een volledig nieuw studioalbum komt er aan. De band ging hiervoor voor de eerste keer in zee met producer Howard Benson, gelokaliseerd in Los Angeles, die zich onder andere ook over The Used en My Chemical Romance heeft ontfermd. Geen wonder dat ‘Battles’ zo geweldig klinkt.

In Flames gaat verder op het pad waar ze de laatste jaren op zijn ingeslagen. ‘Battles’ is een mooi vervolg op ‘Siren Charms’. Melodie staat centraal, de band klinkt enkel nog hard en agressief op plekken waar ze dat noodzakelijk achten, aldus gitarist Björn Gelotte.

Het eerste nummer Drained begint duister en stil maar ontploft al snel met een ferme gitaarriff, zanger Anders Fridén laat al zijn emotie horen in de teksten. Een opener die kan tellen. The End was de eerste single die vooraf is uitgebracht. Je hoort typische In Flames melodieën, melodieus maar vlijmscherp. Het refrein wijkt wat af van de rest van het nummer maar is een echte meezinger die urenlang in het hoofd blijft hangen. Het wordt daarna even rustiger met Like Sand. Anders trekt het nummer op gang ondersteund op gitaargetokkel. Een zware maar rustige riff volgt en zet het nummer verder.

De klepper van dit album is ongetwijfeld The Truth. Melodieus, strak, catchy, het heeft het allemaal om een echte hit te zijn. Kudos opnieuw voor het refrein, dat onmiddellijk meezingbaar en memorabel is, maar ook de tussenstukken moeten niet onderdoen. De backing vocals, een koor van jonge meisjes, wordt hier optimaal gebruikt.

Het album gaat verder in dezelfde lijn, met steeds sterke refreinen. Maar blijft het dan helemaal rustig, is Anders het moe om te schreeuwen? Through My Eyes brengt verandering. Het tempo wordt eindelijk een keer opgedreven en screams worden gebruikt in afwisseling met clean vocals. Hiermee is het zwaarste nummer achter de rug. Variatie steekt opnieuw de kop op. Titeltrack Battles is bombastisch en bevat een fantastische gitaarsolo. Here Until Forever klinkt als een echt melancholisch, emotievol nummer.

Een hoogtepunt is nog te horen in Wallflower. Het start meer dan twee minuten instrumentaal, waar door de gitaren een intense sfeer gecreëerd wordt. De band vergelijkt het nummer met The Chosen Pessimist. Het bouwt op naar een climax op het einde. Het album sluit ook goed af met het energieke Save Me, wat voor een prachteinde zorgt. ‘Battles’ is hierdoor meer dan de moeite om keer op keer van het volledige begin tot het allerlaatste einde te beluisteren. De band zal scoren in menige internationale charts en eindejaarslijsten.

Tracklist: