Review The Pixies - Head Carrier

Rating: 
0
Nog geen stemmen

Artiest: The Pixies

Album: Head Carrier

Genre: Alternative punk rock

Label: PIAS

Score: 80/100

Eerst dienden we 23 jaar te wachten op het verrassend op hoog niveau laverende ‘Indie Cindy’ en twee jaar later slechts wordt ‘Head Carrier’ aan de alternatieve luisteraar voorgesteld. Het valt makkelijker te oordelen of The Pixies hun legendarische niveau ook heden ten dage blijven etaleren. De vorige plaat was vooral een aaneenschakeling van marketinggestuurde EP’tjes maar nu verwachten we ook cohesie en extase. Kan die ook zonder Kim Deal, nu vervangen door de bassiste uit de A Perfect Circle-stal, Paz Lenchantin worden verwacht?

The Pixies zijn David Bowie niet en kunnen zichzelf niet op kameleonesque wijze blijven heruitvinden, maar we blijven er ons niettemin aan bezondigen snel aan klankvergelijking met hun klassieke albums uit de eighties te doen.  ‘Head Carrier’ start alvast furieus met een Bossanova-eruptie in het titelnummer en Baal’s Back. Snedige agressieve maar toch erg fluks in de oren knallende tracks wat op plaat Classic Masher omringt, een titel die als vlag de lading geweldig dekt. Iets te proper maar het klinkt alvast lentefris.

Might As Well Be Gone laat ons dan met de herkenbare basslijn van de band kennismaken maar is voor het overige een te vlak nummer om na anderhalve minuut nog te blijven boeien. Oona is een te opvallende doorslag van Velouria om mee weg te komen. Na de sterke openingsminuten lijkt er al snel verval in de inventiviteit te komen. Er wordt met de zuchtende Lenchantin ook naar de scorende gimmicks uit het verre verleden gehengeld, toen Kim Deal dit in sterker onderbouwde songs een extra dimensie gaf.

Black Francis boort zijn Talent dan toch weer aan in deel 3 met een snelle punkrocksong waarin ietwat sarcastisch ‘What a wasted talent” weerklinkt… Tenement Song is een toppertje. Heerlijk refrein en meanderende melodie.  Deze Bel Esprit wordt niet verdergezet ondanks een opmerkelijk ‘River Euphrates’-gehalte in de ritmegitaar. In All I Think About Now wordt een dieptepunt bereikt als Lenchantin (goeie stem nochtans, laat daar geen misverstand over bestaan) gigantisch (sic) haar stinkende best doet een kloon te worden van Kim Deal in een nummer dat compleet overschaduwd wordt door de honderd keer betere versie die op ‘Surfer Rosa’ stond, ‘Gigantic’ dus….. En over ‘Surfer Rosa’ gesproken. Um Chagga Lagga refereert zowel songmatig als tekstueel perfect aan de ‘late eighties’ en dit resulteert in een hilarische tekst en een geweldig bijtende rocksong waaraan de weerhaken als rijpe tomaten in trossen lijken te bengelen. Hoogtepunt van de plaat.

Ook het niemendalletje Plaster Of Paris is veel gelaagder dan het aanvankelijk laat uitschijnen. Tof nummertje. Welke heiligen The Pixies in slotakkoord  All The Saints lijken te moeten aanroepen ontsnapt ons totaal.

Eindoordeel hier is een gematigd enthousiasme dat wordt gevoed door sterke nummers maar de plaat niet naar eindejaarslijstregionen stuwt wegens te veel afval ‘along the way’. Hoe dan ook – en zoek de weggevertjes als verwijzingen naar succesplaat ‘Doo-Little’ - bewijzen Francis & Co nog steeds over voldoende troeven te beschikken om nog een paar apen de hemel in te jagen maar op deze plaat is hun geweer niet echt volledig afgegaan...

Tracklist: 

  1. Head Carrier
  2. Classic Masher
  3. Baal's Back
  4. Might As Well Be Gone
  5. Oona
  6. Talent
  7. Tenement Song
  8. Bel Esprit
  9. All I Think About Now
  10. Um Chagga Lagga
  11. Plaster Of Paris
  12. All The Saints

Meer info over The Pixies:

 

the pixies head carrier cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!