Interview Troldhaugen: Jarris

Artiest: Troldhaugen

Geïnterviewde: Jarris (zang)

Interview afgenomen in: Biebob

Label: Bird's Robe Records

Verrast door hun exuberante show in het voorprogramma van Alestorm benader ik Troldhaugen voor een interview. Zanger Jarris troont me meteen mee naar de bus voor een leuk gesprek over metal en theater.

Zelf had ik nog nooit van Troldhaugen gehoord, wat kan je me vertellen over het ontstaan van de band?

Troldhaugen is een Australische band. Oorspronkelijk zijn we als duo gestart in 2008, de band was toen niet meer dan een ‘slaapkamer project’ van mezelf en de gitarist. Ons geluid evolueerde dusdanig dat we op een bepaald moment met 8 muzikanten waren maar dat was ook niet meer werkbaar. Nu gebruiken we daarom samples om de band beheersbaar genoeg te houden. Op een bepaald moment hebben we de kans gekregen om onder andere met Finntroll, Korpiklaani en Alestorm het podium te delen en zo is de bal aan het rollen gegaan. Dit is onze eerste keer in Europa.

Waar komt de naam vandaan?

Onze bandnaam verwijst naar het domein waar de componist Edvard Grieg woonde en werkte in Bergen, Noorwegen. We vonden het meteen een leuke naam en omdat hij veel mythologie en sprookjes in zijn composities verwerkte, past het ook wonderwel bij het concept van de band.

Jullie hebben een heel theatraal geluid dat zich ook vertaalt in jullie stage show.

Dat klopt, we hebben zo’n gelaagd geluid omdat we zoveel invloeden proberen te verwerken; van opera en musical tot folk en dubstep en natuurlijk metal. Alles waar we zelf warm voor lopen proberen we in onze muziek te stoppen . Beschouw het als een hommage aan al onze muzikale voorbeelden. Onze gitarist is bijvoorbeeld een grote popfanaat die helemaal wild is van Lady Gaga dus sluipen zo’n invloeden ook in de band. We zijn niet vies van wat experimenteren, een beetje zoals Frank Zappa dat ook deed.

Wat de show betreft. Ik heb zelf een achtergrond in het theater en heb in Australië in een aantal musicals meegespeeld en daar heb ik veel geleerd over het bespelen van een publiek. Elke beweging en gezichtsuitdrukking die ik op het podium gebruik is grondig gerepeteerd en doordacht. We willen dat onze optredens meer zijn dan een gig, het moet een totaalbeleving zijn.

Het deed me een beetje denken aan de Luxemburgse band Le Grand Guignol.

Die ken ik nog niet, ik ga ze zeker eens checken. Dat is nog zo’n voordeel van toeren; je krijgt constant suggesties in verband met nieuwe muziek. Het is echt een ontdekkingsreis. Neem nu die winkel hier wat verder (Metalzone), zoiets vind je bij ons niet.

Is dat ‘over-the-top’ idee een typische Australische eigenschap? Bands als Blood Duster, Sadistik Execution en The Berzerker staan ook niet meteen  bekend om hun ingetogenheid.

Tof dat je Blood Duster kent! Kijk, Australië is een zeer uitgestrekt en afgelegen land en als je als band wil opvallen moet je wel iets speciaals doen om de aandacht te trekken. We hebben ook niet veel kansen om op te treden dus is er een soort gezonde competitie tussen bands om opgemerkt te worden.

Hoe bevalt jullie eerste keer in Europa trouwens ?

In één woord: amazing! Ik had nooit durven dromen dat we zo’n respons gingen krijgen als onbekende band op de affiche maar het publiek geeft ons avond na avond zoveel warmte, het is werkelijk ongelooflijk. We zijn dit ook helemaal niet gewend. Tot nu toe deden we enkel wat losse optredens in Australië, niet zelden in een achterkamertje van een louche bar. Dit is de eerste keer dat we avond na avond op het podium staan in zalen die stuk voor stuk professioneel uitgerust zijn. Ik knijp mezelf nog regelmatig in de arm om me ervan te vergewissen dat ik niet aan het dromen ben.

In 2010 reisde ik van Australië naar België om Graspop mee te maken. Ik zag toen Alestorm in de Marquee en het publiek ging compleet uit de bol, ik had nog nooit zoiets gezien! Twee jaar later speelden we met hen in ons thuisland en hier staan we vandaag dan, met datzelfde Alestorm en mogen we elke avond openen voor die geweldige band. Je kan je niet voorstellen hoe dankbaar we zijn.

Hoe is jullie laatste album 'Obskure Ankdotez For Maniakal Massez’ tot stand gekomen?

Eigenlijk heeft het schrijven van een album in mijn ogen veel gemeen met de manier waarop een musical tot stand komt. Het is een constante samenwerking en uitwisseling van ideeën. Je zal ook zien dat we ook heel wat gastzangers hebben aangetrokken om de juiste stem op de juiste plaats te krijgen. Een album moet een verhaal vertellen en dat betekent bijschaven en overleggen.

Gezien jouw achtergrond in het theater; zijn er veel gelijkenissen tussen metal en het theater?

Weet je dat ik mijn postgraduaat gemaakt heb rond folk metal? Het draaide net om die relatie tussen de muziek en de podiumpresentatie. In mijn ogen zijn veel metalgigs een vorm van theater. Als Chris Bowes (Alestorm) in zijn rol kruipt van piraat, dan speelt hij theater, Abbath van Immortal is ook zo’n ‘larger-than-life’ figuur als hij op de planken staat of neem nu die zanger van Hell die ook een musical en opera achtergrond heeft. Ik leef mij als zanger graag uit wanneer ik op het podium sta en ik ben heel blij dat ik die rol elke avond mag spelen.

Dan wens ik je nog veel plezier!

Bedankt voor het interview en de interesse in onze band.

Categorie: