Review Miner Fest 2014: Dag 1

De allereerste dag van Miner Fest sloeg in als een bom. Tal van annuleringen en later op de dag kwam er ook het schokkende nieuws dat More Than Life niet zou komen. Maar de andere bands die op de affiche stonden, hoe maakten zij het? Hebben zij onze eerste festivaldag in de armen gesloten? 

Moments:

Deze Belgische melodic hardcore band werd om 14:00 gebeld door de organisatie of ze diezelfde dag nog konden optreden. De band zei toe en even later stond deze band al op het podium. Moments heeft in het verleden al mooie affiches van festivals mogen opvullen. Zo stonden ze al voorheen op de affiche met Bury Tomorrow en The Charm The Fury op Groezrock 2014. Deze bandleden zien muziek als een hobby en het belangrijkste doel voor hen is plezier maken. Dit is ook duidelijk zichtbaar als de band aan het optreden is. Ze mochten optreden op de Main Stage voor een publiek dat de volledige zaal vulde. Het duurde dan ook niet lang voor het violent dancen begon en het publiek volledig uit de bol ging met het nummer ‘Voiceless’.

Headshot:

De Kortrijkse hardcore band Headshot bracht de Club Stage op Miner Fest tot een klein hoogstandje van de dag. De band, die twee zangers heeft, maakte in het kleine Genk toch wel een lekker optreden met genoeg violent dancing als gevolg. De mannen van Headshot kregen het publiek goed op gang. Het is altijd wel leuk om zo’n accentje van de Vlaanders te horen schreeuwen voor een circle pit, en dat maakte het dan ook wel ‘bèregoed’. Headshot had zeker het publiek mee en kon ons ook vertellen dat ze een split-CD met Whatever It Takes hadden gemaakt, genaamd ‘Heart Of Champions: Part II’.

A Traitor Like Judas:

De Duitse band A Traitor Like Judas bracht het kleine publiek dat er stond een lekker metalcore optreden. De laatste keer dat ik hen heb gezien, en dan spreken we wel over een paar jaar geleden, waren ze nog de typische hardcore band. A Traitor Like Judas is nu echt te vergelijken met een band als Parkway Drive of The Ghost Inside met erg melodische technieken. Een merkwaardig verschil met de muziek die jaren geleden op A Traitor Like Judas werd geplaatst. Toch was er een mooie en zuivere stemtechniek bij deze band te vinden en instrumentaal klonk het lekker, maar ze hadden niet het van het. Met de song ‘What Counts’ werd er meteen gescoord bij het begin van de set en ook de andere nummers hoefden niet onder te doen voor de sfeer op de Main Stage van Miner Fest, maar een echt waardig hoogtepunt van de dag werd het niet. Toch werd de band zeer positief onthaald door het publiek en dat is natuurlijk een treffertje van formaat!

Wasted Bullet:

Deze jonge en Nederlandse metalcore band bewees nog maar eens met het optreden op Miner Fest dat het een mooie toekomst tegemoet treedt. De intro van de set, namelijk ‘Grain Of Sand’ zette het publiek in vuur. Het is het eerste nummer van het album ‘Elegy’. Verder werd de set gevolgd door nummers die het publiek graag hoorde, zoals ‘Proana’, ‘21st Century Con Artist’ en nog vele anderen. De band speelde op de Club Stage, maar dit maakte de sfeer alleen maar beter. De opkomst voor deze band was dan ook zeer groot. Robbert, de zanger van Wasted Bullet, bevond zich ook niet altijd op het podium. Hij liep af en toe tussen het publiek door en hierdoor konden sommigen meebrullen in zijn microfoon. Het optreden was zeer geslaagd. Deze jonge band heeft nogmaals bewezen dat ze veel potentieel hebben. Het album 'Elegy' is daar dan ook een mooi voorbeeld van.

Homer:

Deze Leuvense band moest normaal spelen op zondag in de Club Stage. Aangezien er enkele annuleringen waren, speelde deze band op vrijdag op de Main Stage. Er was niet zo veel volk in de zaal op het moment dat deze band begon en er kwam ook niet veel volk bij tijdens het optreden. Dit is eigenlijk wel spijtig aangezien ook deze metalcore band een sterke setlist heeft neergezet. Nummers zoals ‘Tear It Down’ en ‘Which Flight Is Justified’ zorgden wel dat een aantal mensen spontaan begonnen te moshen. Verder werden er nog nummers als ‘Stuck In A Moment’ en ‘Dead Is A Threat’ gespeeld. Gezien het weinige publiek, wat zeer spijtig was, slaagde de band er toch in om een goed optreden neer te zetten. De mensen die er waren reageerden enthousiast op dit optreden.

Strength Approach:

De Italiaanse hardcore band Strength Approach laat mijn hart altijd een beetje sneller staan. Behalve dan vandaag op Miner Fest. Het kwam maar niet op gang. Lag het aan het publiek of aan de band, maar het leek wel alsof iets niet goed naar voren kwam. Dat was denk ik dan vooral het geluid. Het stond duidelijk niet genoeg afgestemd op elkaar. De mensen stonden daarnaast een beetje stil te kijken, terwijl een lekkere hardcore band aan hen voorgeschoteld werd, maar niet alleen dat, het leek wel alsof de band zelf er ook een beetje minder zin in had als normaal. Weinig publiek en een paar violent dancers. Het viel de mannen van Strength Approach niet echt mee. De set was niet slecht ingedeeld, maar alle verwachtingen van Strength Approach werden niet ingelost.

De organisatie van Miner Fest liet even later weten dan de headliner More Than Life niet zou komen opdagen. Hun excuus was daarbij dat ze in de file stonden en er niet meer zouden geraken. Uiteindelijk bleek hier niets van waar te zijn. De echte reden was dat ze nog niet eens vertrokken waren uit Engeland en daarbij te stoned waren om nog maar een fatsoenlijk antwoord te geven via de telefoon. Toen er ineens een radeloze status van More Than Life werd geplaatst op Facebook, een ‘traffic jam’ zou hun ophouden, werd More Than Life ook erg bekritiseerd op hun daden. Hun enige Belgische show voor deze zomer en More Than Life had het verprutst voor meer dan 3/4 van de fans die voor deze band naar Miner Fest waren gekomen.

The Maple Room:

Eindelijk konden we de Belgische metalcore/post-hardcore band The Maple Room nog eens aan het werk zien. Hoe lang was het ook alweer niet geleden? Wat mistte ik hun muziek eigenlijk wel. Ze stonden daar met hun oude line-up en de songs vloeiden in elkaar alsof ze nooit waren weggeweest. Wat een mooie performance werd het me toch! Die heerlijke groovy melodieën, de perfecte rauwe gitaarlijnen, de harde drumtechniek en die heerlijke screams. The Maple Room, zoals we ze kenden. Het publiek kon ze ook wel erg appreciëren en de fans van het eerste uur waren ook aanwezig. Oud en nieuw publiek herenigd. Het was een leuke set voor een oude band en we hopen eigenlijk stiekem dat we ze wel nog wat meer gaan zien!

No Turning Back:

De Nederlandse band No Turning Back ging op dag 1 van Miner Fest de Club Stage even helemaal aanpakken. Zo mochten ze vandaag voor Nasty beginnen en eerlijk gezegd, dit was zeker en vast niet eens zo’n slecht idee. Martijn, de zanger van No Turning Back, en co. hadden er hard zin in. De hele zaal stond vol met hardcorekids en ouderdom, maar waar bleef het moshen en waar bleef de show? Achter de zaal stond het geluid zo laag dat we Martijn niet eens konden horen. Ook al ging je meer naar rechts staan, het geluid viel heel hard tegen. Gitaren stonden veel te hoog en de stem veel te laag. Ondanks vele waarschuwingen naar de PA toe, was er dan nog geen beroering in te vinden. De sfeer van No Turning Back was te vinden vooraan in de zaal, achteraan hoorde je alleen maar mensen met elkaar praten. Jammer, echt wel jammer, No Turning Back verdient zoveel meer. Na de waarschuwingen van Martijn en de mensen die veel meer naar voren begonnen te bewegen, werd er wel erg harde violent dance pits uitgedeeld en de oldschool hardcore was meer dan welkom! Martijn en co. brachten songs als ‘Stand & Fight’, ‘Your Downfall’, ‘Take Your Guilt’, ‘Can’t Keep Me Down’, ‘Watch Your Step’, ‘Rise Up’, ‘Stronger’, ‘I Rise’ en een dikke afsluiter met ‘In Your Maze’. Een onwijs lekkere set van No Turning Back, alleen jammer van het geluid! Het mooie altijd aan No Turning Back is de passie voor hardcore die we samen delen en niet alleen. Mooi! 

Nasty:

Wie Nasty zegt, zegt meteen Beatdown. Maar Nasty is toch wel een pak meer dan dat. Nasty staat voor hardcore, voor zware teksten en dan voor de beatdown. De band stond, zat en kroop maar de zanger Matthi en co. slaagden erin om de Main Stage van Miner Fest te veranderen in een kooi vol mannen die allemaal hun personage even moesten laten neerstrijken in de pit. Van een kleine pit naar een pit die de hele zaal veroverde; het publiek sloeg de set in als een bom. ‘Slaves To The Rich’ en de noten vielen en alles viel als een bom. Stagedivers en crowdsurfers volgden op in de talrijke moshers, circlepits en de violent dancers. Ik zeg het nogmaals, maar dit is echt de woorden  ‘WAT EEN SHOW’ waard! Songs als  ‘Look At Me And Fuck You’, ‘Scheisse’ en ‘Lying When They Love Us’ brachten echt een repertoire van dansen, dansen en nog meer dansen. Iedereen op zijn eigen manier, maar wat een set. De muziek stond misschien op momenten net te hard waardoor de microfoon meer kraakte als iets anders, maar wat maakt het nog uit? Nasty brak de hel los in het publiek met in het midden alle mannen (en vrouwen) in een kringetje van hardcore. Nasty is een band met een hoge status binnen de hardcore/beatdown-wereld en dat is dan ook zo echt wel zo welverdiend met de heerlijke breakdowns, groovy gitaarlijnen en de zware basstechnieken zowel in drum als basgitaar.

Nasty zette Miner Fest in vuur en vlam op dag 1 en was echt wel het hoogtepunt van de avond!

Lees hier de review van dag 2 en dag 3.

Voor meer foto's, klik hier.

Geschreven door Jacqueline en 666Jeroen.