Review No Labour Day @ Cinema Aalst

Datum: 
woensdag, 1 mei, 2019

Op 1 mei werd naast de Dag van de Arbeid ook het post-metal genre gevierd. We trokken richting Aalst om er No Labour Day  - een door BE Metal georganiseerde concertavond – bij te wonen. Naast talent van eigen bodem, zagen we eveneens Sylvaine en Enisum aan het werk. Hoe dit alles verliep, verneemt u in deze terugblik.

Als het embleem van BE Metal op een concertaffiche pronkt, mag je er haast blindelings van uitgaan dat er groepen van eigen kweek aan bod zullen komen. Op No Labour Day was dit niet anders. Met zowel Soul Dissolution als Drawn Into Descent, was deze keer zelfs de helft van de line-up Belgisch gekleurd. Naast muzikale gelijkenissen, legden de eerdervermelde bands een gelijklopend parcours af. Van een discografie bestaande uit twee studioalbums tot een amper verschillend jaar van oprichting: het is geen toeval dat ze vlak na elkaar op het podium verschenen. Soul Dissolution en Drawn Into Descent leken bij momenten wel met elkaar in competitie te staan. Het had iets weg van een wedstrijd in sfeerschepping. De lang uitgesponnen composities vol mistroostige vocalen en melancholische gitaarriffs voelden aan als het muzikale equivalent van een diepe depressie. Als we echt een winnaar moeten kiezen, dan gaan we voor Soul Dissolution. Het nummer The Last Farewell – gekenmerkt door tempowisselingen en een fragiel slot – gaf hierbij de doorslag.

Na de doortocht van de Belgen, was het tijd voor het internationale luik van de line-up. Eenmaal het podium was ingekleed met kaarsen en het geraamte van een boom, trok een geur van wierook door de zaal. Dat Enisum er onmiddellijk aan zou beginnen, was wel duidelijk. De Italiaanse groep, vernoemd naar een gebergte in het noorden van het land, was voor ons een nobele onbekende. Onze eerste kennismaking kunnen we als gematigd positief bestempelen. Op muzikaal vlak lieten de Zuid-Europeanen het stevigste geluid van de avond optekenen. Van alle groepen op de affiche, herkenden we in Enisum het duidelijkst raakvlakken met black metal. Instapklaar zijn de atmosferische composities echter allesbehalve. Om echt een waardeoordeel te kunnen geven, dringt zich wat meer verdiepingswerk op.

Het was aan Kathrine Shepard en haar begeleidingsband om No Labour Day af te sluiten. U raadt het goed: we hebben het hier over Sylvaine. In de opnamestudio mag de Noorse artieste dan graag alles voor haar eigen rekening nemen, op het podium laat ze zich noodgedwongen door externe muzikanten bijstaan. Dat Sylvaine enkel en alleen aan Shepard toebehoort, werd in de Ajuinenstad duidelijk gemaakt. Haar engelenstem, die sporadisch overging in diabolisch gebrul, ging namelijk met alle aandacht lopen. Het dromerige geluid en de haast hypnotische passages deden de liefhebbers van shoegaze en post-metal watertanden. Voor wie echter minder thuis is in het genre – hiertoe rekenen we onze reporter – was het optreden bij momenten een beproeving. Het mocht dan muzikaal hoogstaand zijn: er gedurende een volledige set de aandacht bijhouden, was niet eenvoudig. Kon u er in Aalst niet bij zijn? Dan krijgt u dit najaar een nieuwe kans. Op zaterdag 28 september zakt  de bezielster van Sylvaine naar Antwerpen af. Shepard speelt er in het kader van BE Acoustic een exclusieve set.

 

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!