U bent hier

Review The Alligator Wine - Demons of the Mind

Posted by KDeCraene op Friday, 24 April 2020

Rating:

Uw beoordeling: 5.5

Artiest: The Alligator Wine

Album: Demons of the Mind

Genre: Psychedelic

Label: Century Media Records

"Experiment half geslaagd."

The Alligator Wine is een Duits duo dat wel eens graag experimenteert. Hun eerste album is hier het resultaat van. Wat is het experiment, hoor ik jullie nu vragen? Ze maakten een jaren 1970 geïnspireerd psychedelisch album zonder gitaar. Op de plaat zijn enkel orgeltjes, bassen, drums en veel geluidseffectjes te horen. Experiment half geslaagd. Het is een vrij poppy album geworden, met enkele goede nummers, maar over het algemeen weinig te vertellen heeft.

Opener Shotgun is al zo een goed nummer. Het Hammond orgeltje primeert in dit zeer dansbaar nummer, met een wel erg lugubere tekst. Het nummer opent zachtjes, maar ontploft tegen het eerste refrein. Het deed me denken aan vroege Queens of The Stone Age. Het dansbare zijn we vrijwel meteen kwijt in Crocodile Inn, een traag nummer, dat wel uitstekend gezongen wordt. Tegen het einde aan komt er wat meer ritme in, maar de Duitsers waren me tegen dan al een beetje kwijt. Voodoo kreeg me dan weer meteen op mijn voeten door een leuk ritme en leuk gebruik van geluidseffecten die zeer Soulwax-achtig aanvoelt. Voor mij het beste nummer van het album.

The Doors, de band rond Jim Morrisson, worden dan weer even aanbeden in Ten Million Slaves. Het duo komt dicht in de buurt van deze band, maar geraakt er net niet. Wel is dit een leuk en vrij dansbaar nummer waar er nog eens gemixt wordt met het orgeltje. Het begint een trend te worden, na vier songs. The Flying Carousel is dan weer het hardste nummer en eentje dat het meeste lijkt op een single. Het voelt met momenten echt poppy en modern aan, iets dat ik niet had verwacht in een album als deze. Het is zelfs een beetje een fout nummer, dat zo in de set van Discobaar A Moeder zou passen.

Dan is Lorane een totaal ander beestje. Een traag, bijna post nummer, waarin geweeklaag boven alles klinkt. Het is een nummer dat melancholie probeert op te wekken en daar maar half in slaagt. The Alligator Wine is eigenlijk op zijn beste als ze snel en vrolijk spelen. Een klein dipje dus. De drumcomputer wordt dan weer bovengehaald in Dream Eyed Little Girl, een nummer waar de Scissor Sisters nooit veraf zijn. Dat is nu al de vierde band die ik bovenhaal om The Alligator Wine te vergelijken. En dat is eigenlijk niet zo best. Het album en de band proberen teveel stijlen door elkaar te mixen en lijken daar niet altijd in te slagen. Ook in Mamãe gaan we weer de echt poppy richting uit. Het lijkt wel een nummer dat zo zou geplaatst kunnen worden in het Faute uur. Eindigen doet de plaat met Sweetheart on Fire, een nummer dat alle richtingen uitgaat. Traag en hard volgen elkaar zo op dat het wel een rommeltje lijkt. Dan is de eerste helft van het album pakken beter.

Dit album van The Alligator Wine is dus niet zoals een goede bordeaux. Hij hoeft niet gedecanteerd te worden om ervan te genieten. Neen, het lijkt dan eerder een wijn dat uit een kartonnen doos komt. Snel drinken om de rest van de avond zo snel mogelijk te vergeten. Jammer, want het experiment om zonder gitaar te werken kon eigenlijk veel beter.

Tracklist: