Review Avatarium - The Fire I long For

Rating: 
6
Uw beoordeling: 6

Artiest: Avatarium

Album: The Fire I long For

Genre: Doom Metal

Label: Nuclear Blast

"De middelmatigheid viert hier jammer genoeg hoogtij"

De vijfde worp van Avatarium, een band die nog werd opgericht door de Leif Eiding van Candlemass, is wel erg middelmatig. Er staan een paar echt goede nummers op, maar over het algemeen bleef ik op mijn honger zitten. Dit vooral door een iets te grote overvloed aan poppy doomsongs en ballads die zo zeemzoetig zijn dat de grootste romanticus een 'nu ook niet overdrijven' niet zou kunnen onderdrukken. 

De plaat begint anders erg sterk met Voices, een doom-song waar het mysterie niet van af te slagen is. Hier laat zangeres Jennie-Ann Smith al meteen zien dat ze één van de beste zangeressen van het genre is. Ook het Hammond-orgeltje speelt hier een prominente rol, dat het nummer ook een psychedelisch kantje geeft. Ook Rubicon voelt loodzwaar aan. De riffs zijn erg zwaar, maar hier begin in je al te voelen dat het niveau van het vorige nummer niet gehaald zal worden. Het ritme is daarvoor net iets te snel en ook klinkt het nummer niet bijster origineel, alsof je het al meer gehoord hebt. 

Daarna komt de eerste ballade van het album, Lay Me Down. Geen commentaar op Smith haar stem, ze zingt fenomenaal, maar de rest voelt zo saai aan. Ik had echt zin om op de recorder 'volgende' te drukken, gewoon om wakker te kunnen blijven. Gelukkig komt daar Porcelain Skull aan, die me meteen waar uit de roes schudt. Het voelt aan als het meest doomy nummer van de plaat. Sabbath (en Candlemass) liggen niet ver van Avatarium verwijderd, en dat resulteert in een wel erg leuk nummer. Om de dansbenen dan wat los te schudden komen ze met een jaren '70 hard rock nummer. Shake That Demon is een erg leuk nummer, maar voelt niet op zijn plaats. Dit nummer zou eerder op een totaal andere plaat kunnen staan, eentje die refereert naar wat de jaren '70 ons allemaal gegeven heeft. 

Zeker omdat daarna een zeer experimenteel nummer langskomt. Great Beyond begint erg traag en is bijna een ballad, tot dat het bijna ontspoort in psychedelica. Je weet soms niet goed waar eerst te luisteren. En dat is jammer. De band maakt hier bijna geen gebruik van Smith en laat de instrumenten bijna hun eigen gang gaan. Ook dit zou op een totaal andere plaat beter tot zijn recht komen. Titelsong The Fire I Long For kan op dat vlak ook niet bekoren. Je hoort vlagen van een trage Monolord, maar ook hier is de ballade net iets te saai om de aandacht er volledig bij te houden. Ook op tekstvlak is het een zeer middelmatige lovesong. 

De laatste twee nummers van het album zijn er ook van twee uitersten. Avatarium grijpt in het langste nummer Epitaph for Heroes weer de doomkaart en kan op die manier weer wat plezier uit de plaat halen. Er zijn erg leuke riffs aanwezig en Smith voelt zich uitstekend op haar gemak. Stars They Move is dan jammer genoeg weer de doodsteek voor mijn vermoeidheid. De saaiste ballade van de drie is gelukkig maar 3 minuten lang, maar is jammer genoeg ook het laatste nummer van de plaat en laat zo geen goede indruk. Jammer, want ik vond de vorige platen van Avatarium wel veel leuker en keek hier dus wel naar uit. En voor je denkt dat ik geen fan van ballads ben, je kan mij altijd een plezier doen met een I want to know what love is van Foreigner. 

Tracklist: 

  1. Voices
  2. Rubicon
  3. Lay Me Down
  4. Porcelain Skull
  5. Shake That Demon
  6. Great Beyond
  7. The Fire I Long For
  8. Epitaph of Heroes
  9. Stars They Move

Meer info over Avatarium:

avatarium the fire i long for album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!