U bent hier

Review Behemoth - Opvs Contra Natvram

Posted by Chimaeraphoto op Friday, 3 February 2023

Rating:

Uw beoordeling: 8

Artiest: Behemoth

Album: Opvs Contra Natvram

Genre: Black Metal

Label: Nuclear Blast

"Vanuit de duisternis en eenzaamheid door de pandemie ontluikte een meesterwerk."

'Opvs Contra Natvram' is alweer het twaalfde album van de Poolse grootmeesters binnen het black-metal genre of kunnen we zeggen binnen metal in het algemeen. Getuige hun hoge positie op de affiche van verschillende grote (metal)festivals. Dit album werd opgenomen in een periode die voor de gehele muziekindustrie een periode is om snel te vergeten. Gedurende de pandemie was er amper iets mogelijk maar dit gaf de band wel de tijd om in alle rust aan dit album te werken. Geen tijdsdruk, geen deadlines, enkel passie en gedrevenheid van Nergal en de zijnen.

Deze gedrevenheid is zeker terug te vinden op het album dat begint met, laat ons het een lang uitgesponnen intro noemen, Post-God Nirvana. Geen brute gitaren op deze opener maar wel bombastische ritmes en keelzang, het lijkt de start van een duister ritueel. Het ritueel gaat pas echt van start met Malaria Vvlgata, Behemoth zoals we ze kennen, hard en retestrak. De band neemt duidelijk wraak op de pandemie en hebben een appeltje te schillen met Covid-19. Zoals de titel van de volgende track al aangeeft is The Deathless Sun een ode aan hun 'god'. "My god is the all devouring pyre" doet ons terugdenken aan een andere ode namelijk O Father O Satan O Sun. Het ritmische en bombastische gaat verder zijn gekende gang op Ov my Herculean Exile, een naar Behemoth normen rustigere track maar nog steeds gedrenkt in hun typerende duisternis. Zo zien we alweer dat black-metal om meer draait dan duistere harde vocals en snoeiharde gitaren.

Met Neo Startacvs zijn we al halverwege het album beland, in ware gladiatoren stijl raast de band door deze track. Vol overgave, zonder genade, retestrak en snoeihard. Ook op Desinheritance gaat de band dezelfde weg op, de Behemoth fan zit ongetwijfeld met een glimlach tot achter de oren. Of past dit niet in de stijl van en black-metal fan? Wat dan gezegd van Off To War, met zulke titel weet je al aan wat je je kan verwachten. De drums van Inferno staan centraal tijdens de opening van Once Upon A Pale Horse, opnieuw een track die zich als verhaal laat verorberen. Eindigen doet de band op dit album door alle registers nog eens open te trekken. Eerst op het snoeiharde Thy Becoming Eternal, gevuld met Latijnse gezangen om dan heerlijk af te sluiten met Versvs Christvs. Op deze afsluiter tapt de band uit de verschillende vaten in hun bezit en nemen ze ons compleet in vervoering, zowel qua hardheid, qua emotie als qua duisternis. Afsluiten met één van de hoogtepunten uit het album.