Review Dark Fortress - Spectres from the Old World

Rating: 
8.5
Uw beoordeling: 8.5

Artiest: Dark Fortress

Album: Spectres from the Old World

Genre: Black Metal

Label: Century Media

"Een gevarieerd, avontuurlijk, mysterieus en zuiver werkstuk, een klasse brok progressieve black/viking metal!"

Zes jaar had de Duitse progressieve black metal band Dark Fortress nodig om een opvolger voor het in 2014 verschenen ‘Venereal Dawn’ bij elkaar te pennen. Dat komt vooral omdat de leden er een druk professioneel bestaan op nahouden als drum technicus (Seraph), klassiek componist (zanger Morean), als producer (V. Santura) of als lid van andere bands zoals Satyricon (toetsenman Phenex) en Cetic Frost / Triptykon (voornoemde V. Santura). Oprichter (1994) en enig overgebleven origineel bandlid Asvargr moet dus wat geduld kunnen oefenen.

Laat ik meteen bekennen dat ik in het verleden slechts sporadisch naar albums van Dark Fortress heb geluisterd. Hun esthetische aanpak met donkere sfeerschepping, stevige riffs, een solide ritmesectie en kwalitatief hoogstaande zang, waarmee ze zich toch ietwat onderscheiden van de voorgeschreven black metal standaard, kon me echter wel bekoren. ‘Spectres from the Old World’, is het achtste werkstuk van Dark Fortress en start met de furieus hijgerige intro Nascence om over te gaan in Coalescence gekenmerkt door een spervuur aan blasts, extreme vocalen, blackmetal riffs én melodieuze gitaarsolo’s. Netjes gedoseerde keyboards maken het geheel af. Onmiddellijk al een hoogtepunt! De single The Spider In The Web is meer midtempo en bevat Celtic Frostiaanse riffs en een atmosferisch middenstuk met een gefluisterde tekst. Er wordt een heel muzikaal web gesponnen. Via uitwaaierende gitaarsolo’s kruipt de spin terug naar de beginriff om af vervolgens slepend af te sluiten.

Het titelnummer overrompelt je. Black metal gekte met meer dan een vleugje groove. Morean’s zang is duivels maar perfect in balans met de muziek. Wat opvalt is de wat heidense atmosfeer die over het album hangt. De agressiviteit blijft er vanaf spatten maar er is dat constant onderhuids gevoel van onbehagen en de continue variatie in tempo. Een beetje zoals een reis door een storm waarbij je ook geregeld in de kalmte van het oog zit… Pali Aike is opnieuw trager en heeft door de achtergrondvocalen en de groove een viking gevoel. Florian Magnus ‘Morean’ Maier laat hier perfect horen tot wat hij als zanger in staat is. Pali Aike refereert overigens aan het vulkanisch natuurpark in Chili, ook gekend als de verblijfplaats van de duivel. Het sporadisch gebruik van ondersteunende keyboards, zoals op verschillende momenten in het album, zorgen voor dat tikje extra net zoals de gitaarsolo’s. Die zijn op dit album nagenoeg allemaal eerder rock/metal en contrasteren daarmee scherp met de onderliggende black metal riffs. Perfect ten dienste van de composities voegen ze toch iets extra toe. Dit contrast legt het progressieve karakter van Dark Fortress duidelijk bloot zonder dat dit ten koste gaat van het duistere karakter van de muziek. Boeiend! Overigens verdient ook het grim en doomy leadgitaarwerk een dikke pluim!

De eerste 6 tracks zijn overigens al in 2015 geschreven, de andere later. Van een trendbreuk kan je echter niet spreken, de recentere songs zijn hooguit wat avontuurlijker. Isa, met 7 en een halve minuut het langste nummer, vangt aan met tokkelende gitaren om dan door te ploegen naar een loodzware doomy track. Je verwacht elk moment een zwarte tovenaar en een schare heksen op de hoek. Gelukkig is daar snel de magische tegenkracht van het gitaarspel om licht te brengen in al die duisternis. Pulling At Threads begint furieus, snelle black met afwisselend cleane en grommende black vocalen (Covenant - Borknagar).

In Deepest Time duikt diep in de extremen van het zwarte metalwereldje en is tegelijk niet te beroerd om elementen van andere harde genres mee te nemen in de vibe. De variatie in de zang is opnieuw indrukwekkend en draagt bij aan de grimmige sfeerschepping. Met Penrose Procession vaart het album even in rustiger wateren. Dit ambient tussendoortje gaat opnieuw aan land voor een krijgshaftig 7 minuten durend epos Swan Song genaamd. De zwartgeblakerde riffs en zang krijgen een transcendentale bovenlaag van koorzang mee. Ook het gelaagde gitaarwerk is opvallend. Alle elementen die je aantreft op dit album zijn verenigd in deze superieur gearrangeerde track. Wie zijn Latijn nog eens wil oefenen, krijgt daar gelegenheid toe in de bezwerende afsluiter Dies Irae (de dag des oordeels) gelardeerd met subtiel klokkenspel.

Dark Fortress, jammer toch van die wat simpele bandnaam, levert met ‘Spectres from the Old World’ een gevarieerd, avontuurlijk, mysterieus en zuiver werkstuk af. Een klasse brok voor fans van bv. Enslaved of Borknagar en eenieder die progressieve black/viking metal een warm hart toedraagt.

1. Nascence (Intro)

2. Coalescence

3. The Spider In The Web

4. Spectres From The Old World

5. Pali Aike

6. Pazuzu

7. Isa

8. Pulling At Threads

9. In Deepest Time

10. Penrose Procession (Interlude)

11. Swan Song

12. Nox Irae

Meer info over Dark Fortress:

dark fortress spectres from the old worls album cover art

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!