Review Dimmu Borgir - Eonian

Rating: 
9
Uw beoordeling: 9

Artiest: Dimmu Borgir

Album: Eonian

Genre: Symphonic Black Metal

Label: Nuclear Blast

Dimmu Borgir is terug. Het is lang stil geweest rond de symphonic black metal iconen met de nodige commotie daar rondom. Voor velen lang niet meer wat het geweest is, voor anderen net een natuurlijke evolutie. Na het in 2010 uitgekomen Abrahadabra kwam er in 2017 nog de live dvd Forces Of The Northern Night en nu eindelijk anno 2018 is er nieuw werk: Eonian.

Dimmu Borgir beweerde dat in Eonian alle elementen te vinden waren die de band ooit heeft voortgebracht in hun bestaan, gaande van rauwe black metal tot de symfonische melodieën. Terwijl dat laatste nog duidelijk de bovenhand heeft, is het enigszins zoeken naar die rauwe black metal. Met al deze tracks en de symfonische melodieën kan het album als spookachtig beschreven worden.

The Unveiling als opener kan niet beter gekozen zijn om de comeback van de band in de verf te zetten. Na een korte intro wordt je overweldigd door symfonische tonen, koor, bonkende drums en Shagrath’s grunt. Het koor is overigens alom tegenwoordig op het album. De spookachtige setting is gezet.

Als de hoofden nog niet goed genoeg geschud zijn en de nekspieren nog niet opgewarmd, is er het haast aanstekelijk te noemen nummer (en tevens eerste single) Interdimensional Summit. Aanstekelijk omdat dit hét nummer is dat in je hoofd blijft rondspoken. Van lekker hard gaat het over in atmosferische muziek met ontzettend veel koor. Het toont maar weer eens de veelzijdigheid van Dimmu Borgir aan.

Aan Ætheric om terug even naar de roots te keren. De rauwe gitaren worden eerst in de verf gezet en een vergelijking met bands als Satyricon lijkt niet ver weg. Daarna volgt een atmosferisch gedeelte waar keyboard centraal staat met een knappe gitaarsolo tussenin, om snoeihard te eindigen. Wat een mooie balans tussen die oude rauwheid, Shagrath’s hellegat en de Dimmu melodieën.

De tweede single die op het grote publiek gelost werd, is Council of Wolves and Snakes dat zeer dreigend klinkt. Het toont opnieuw een andere kant van de band, een duister, traag nummer zoals we dat nog niet eerder gehoord hebben, maar met een explosie van gitaar, drum en screams middenin.

De duisternis blijft nog een aantal nummers hangen. Met The Empyrean Phoenix keren we opnieuw terug naar de rauwe roots van Dimmu Borgir’s black metal en Lightbringer is een machtig vervolg hierop maar met iets modernere invloeden. Het koor is terug, maar is meer ter ondersteuning en niet overweldigend. Ook met I Am Sovereign lijk je vanaf het begin ondergedompeld te worden in een duistere wereld. De bonkende drums houden maar niet op. Dat samen met enigszins vreemde hoge keyboardtonen kenmerkt Archaic Correspondence, waar Shagrath pas echt dreigend overkomt door met verschillende diepe grunts uit te halen. De combinatie van deze nummers zal zeker gesmaakt worden.

Aan de black metal komt een einde met Alpha Aeon Omega, dat ons naar het symfonische hoogtepunt van Dimmu Borgir brengt. Koor en keyboard domineren waardoor dit nummer heel bombastisch klinkt. Het album eindigt met het instrumentale Rite Of Passage, je hoort regen neerplenzen met daarop een melancholische melodie. Het geheel klinkt echter groots naarmate het nummer vordert, waardoor je met een gevoel achterblijft om het album opnieuw te beluisteren.

Tracklist:

  1.   The Unveiling
  2. Interdimensional Summit
  3. Ætheric
  4. Council Of Wolves And Snakes
  5. The Empyrean Phoenix
  6. Lightbringer
  7. I Am Sovereign
  8. Archaic Correspondence
  9. Alpha Aeon Omega
  10. Rite Of Passage

Meer info over Dimmu Borgir:

dimmu borgir eonian album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!