U bent hier

Review Ironborn - Ironborn

Posted by Eline M op Sunday, 2 July 2017

Rating:

Uw beoordeling: 7

Artiest: Ironborn

Album: Ironborn

Genre: Heavy Metal

Label: Eigen beheer

Het Belgische Ironborn brengt met de gelijknamige EP hun eerste werk naar het publiek. De band werd in 2014 opgericht door Tom Hugelier, John Mortelez en Jan Versnick die vroeger reeds samenspeelden in Baremouth.

De plaat opent met een dreigende intro en parlando die Drifting Away inzet. De combinatie van melodische vocals en donkere grunts schept direct een grimmige sfeer. Een zeer evenwichtige combinatie die verwachtingen schept voor wat nog zal volgen. Vanaf de eerste noot een vrolijker nummer. Catchy sound die wel even door je hoofd blijft spoken. Uiteraard wel met de nodige gitaarsolo’s maar enkel met de lichtere zang. Of het nu echt 5 min 30 had moeten duren daar valt wel nog over te discussiëren. Ook Your Downfall klinkt initieel ook nog vrij luchtig en hoewel het geleidelijk een tikkeltje donkerder wordt blijft jammer genoeg vrij braaf. Bij dergelijke lyrics had een iets agressiever nummer niet misstaan. Dawn Of Destiny lijkt eigenlijk één langerekte intro. Vocals komen er hier niet aan te pas. Muzikaal best ok maar het gaat nergens heen. Behalve dan naar The Curse, waarin de snelle gitaarlijn best interessant is in combinatie met de afgebeten zang wat voor een duidelijke emotie in het nummer zorgt.

Het laatste nummer op de plaat opent met een sample over de dood van Motörheads Lemmy. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat dit tribute nummer een duidelijke rock’n’roll sound heeft. De titel is dan ook Rock’n’roll Is Dead. Deze stijl gaat de band duidelijk goed af; de riffs zitten goed, de emotie in de stem is er bam om en de flow maakt het vrij lastig om stil te blijven zitten. Tegelijk brengt het ook wat nodige variatie in de plaat.

Voor een debutalbum in eigen beheer klinkt deze plaat al zeer gestroomlijnd. Uiteraard hebben de heren wel al wat ervaring opgedaan. Dat ze hun mosterd haalden bij de old school heavy metal is duidelijk te horen op het album. Gelukkig hebben ze er ook hun eigen draai aan gegeven door af en toe ook wat andere inspiratie te laten doorschemeren. Het had trouwens gerust wat meer mogen zijn. Het was namelijk mede dankzij de combinatie van melodisch en grunts dat Drifting Away het sterkste nummer is. Voorts staat er muzikaal gezien nochtans niks slechts op deze EP alleen klinkt het allemaal nogal bekend. Als de band iets meer durft experimenteren met hun duistere kant kan dit zeker nog interessant worden.

Tracklist: