Review Machine Head - Catharsis

Rating: 
7.5
Uw beoordeling: 7.5

Artiest: Machine Head

Album: Catharsis

Genre: Thrash Metal

Label: Nuclear Blast

Al jaren behoort Machine Head tot de absolute top binnen de metalscene. Vanaf hun debuut uit 1994, 'Burn My Eyes' wisten de kompanen van Robb Flynn zich op de heavy metal wereldkaart te zetten. De sound van de band doorging enkele evoluties doorheen de jaren, van een mix van thrash metal en hardcorepunk op het debuut tot zelfs geëxperimenteer met nu-metal op 'The Burning Red' uit 1999. Het geluid werd niet altijd even positief onthaald maar de verkoopscijfers logen er niet om. Robb Flynn bleef zijn eigenwijze zelf en dat zorgde voor een hele resem line-up wissels in zoverre zelfs dat hij het enige overgebleven originele lid is.

Maar genoeg over de geschiedenis van de band want na het ijzersterke 'Bloodstone And Diamonds' uit 2014 is de band er eindelijk met een opvolger. Hoe verhoudt deze 'Catharsis' zich tussen zijn illustere voorgangers? Het album gaat alvast furieus van start met Volatile waarin Robb start met de woorden “Fuck the world!”. Een niet mis te verstane boodschap in de huidige wereld waarin we leven. Wat meteen opvalt is het gebruik van zuivere zang tussen het meer agressieve en herkenbare stemgeluid van Robb Flynn. Titeltrack Catharsis volgt als tweede nummer en bevat een episch aanvoelende intro die overvloeit in een afwisselende track waar rustige stukken worden afgelost door heviger gitaarwerk van Phil Demmel. Toch alweer een vernieuwende sound die de band hier neerzet.

Lekker beukwerk van Dave McClain en nieuwe bassist Jared MacEachern op het knappe Beyond The Pale. Vette rock 'n' roll of moeten we zeggen thrash 'n' roll met California Bleeding waarin de bas -en gitaarriffs elkaar in het middenstuk aflossen. Triple Beam heeft een vette nu-metal knipoog en doet her en der aan Slipknot denken uit hun begindagen met de groovende bijna rappende vocals. Na deze poëtische track is het de beurt aan Kaleidoscope om de luisteraar van zijn sokken te blazen. Het ritme in deze track schreeuwt gewoon om een circle-pit. Spijtig dat de band ervoor heeft gekozen om geen festivals meer te spelen waar deze nummers uitermate tot hun recht zouden komen, maar echte fans lopen overal hun rondjes.

Bastards is de eerste grote verrassing die de luisteraar op dit album te horen krijgt, deze rustige en emotionele song past evenwel perfect bij Robb's cleane vocals. Hope Begets Hope is alweer een pak heviger ondanks hier ook veelvuldig gebruik wordt gemaakt van de cleane vocalen. Toch iets wat Robb duidelijk heeft vooropgesteld op dit album zonder echter aan hardheid in te boeten. En die hardheid weten ze in diverse vormen te brengen, zoals het aan Alice In Chains denkende Screaming At The Sun. Grunge en metal waren destijds echte tegenpolen, typisch voor Machine Head om deze twee stijlen toch maar eigenwijs te integreren op dit album. Met het melancholische en volledig akoestische Behind The Mask weet de band alweer te verrassen al is op vorige albums ook al bewezen dat ze hier zeker de bal niet mis mee slaan. Denk maar aan de akoestische versie van Darkness Within van het album 'Unto The Locust'.

Episch in het kwadraat is het minste wat je kan zeggen over Heavy Lies The Crown dat vertelt over de Franse koning Louis XI, ook gekend als de spinnenkoning. Bombastische strijkers, duistere vertellende vocalen en de aanzwellende hardheid zorgen voor één van de beste tracks op dit album dat met zijn bijna 9 minuten geen seconde verveelt. Psychotic heeft weer alles wat we van een Machine Head track verwachten, beukende drums, trillende en scheurende gitaren en de bulderende vocals.

Dat Robb en bassist Jared elkaar vocaal aanvullen krijgt de luisteraar te horen op Grind You Down waar de grunts toch wel verrassen. De meningen op albums van Machine Head zijn vaak verschillend en dat zal voor dit album niet anders zijn. De band durft vernieuwen en dat wordt niet altijd door iedereen even positief onthaald maar tracks als Razorblade Smile kun je toch enkel toejuichen? Afsluiten doet het album met Eulogy wat dit album tot 15 tracks brengt en een duur van ruim 75 minuten, voor de ene te kort en voor de andere veel te lang.

Tracklist:

  1. Volatile
  2. Catharsis
  3. Beyond The Pale
  4. California Bleeding
  5. Triple Beam
  6. Kaleidoscope
  7. Bastards
  8. Hope Begets Hope
  9. Screaming At The Sun
  10. Behind A Mask
  11. Heavy Lies The Crown
  12. Psychotic
  13. Grind You Down
  14. Razorblade Smile
  15. Eulogy

Meer info over Machine Head:

machine head catharsis album cover

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!