U bent hier

Review Oceans - Hell Is Where The Heart is

Posted by Carlyvp op Saturday, 4 March 2023

Rating:

Uw beoordeling: 8

Artiest: Oceans

Album: Hell Is Where The Heart Is

Genre: Metal

Label: Nuclear Blast

"Drie EP's gebundelt op één album."

De Oostenrijks/Duitse band Oceans hebben sinds hun oprichting al een mooi traject afgelegd. Met een uniek geluid dat ergens tussen nü-metal, progressieve, post- en deathmetal ligt en mentale gezondheid bovenaan hun agenda zet, werd het viertal al snel een bekende constante in het hedendaagse metaluniversum.

Innovatie en experimenteren met verschillende geluiden en genres en zelfs het werk van andere artiesten (coveren van Alessia Cara's Scars To Your Beautiful is misschien niet het idee van de doorsnee metalband) en samenwerkingen met prominente muzikanten (Machine Head’s Robb Flynn of Caliban's Andy Dörner op Oceans vorige EP 'We Are Not Okay') staan hoog op de agenda van de band. Na het uitbrengen van twee EP's in 2019, hun debuutalbum in 2020 en nog een EP in 2021, kan de band met visionair meesterbrein Timo Rotten gemakkelijk worden omschreven als een van Europa's hardst en ook snelst werkende bands in het genre.

Na hun debuutalbum, The Sun And The Cold, uit het corona-jaar 2020 bracht het kwartet verschillende EP’s uit, waaronder de trilogie Hell is Where The Heart Is Pt 1 Love (januari 2022), Pt 2 Longing (juli 2022) en Pt 3 Clarity (november 2022). Nu worden de drie EP's tot een volwaardig album gebundeld. Ook de volgorde wordt gerespecteerd. De eerste vier tracks zijn van de Love EP. Openingstrack Love, met zijn griezelig gesproken intro is de juiste aanzet voor Awakenings. Waar dit nummer nog zijn stevigere kanten die afgewisseld worden met cleane melodieuze zang, dan breekt de hel los op Sulfur. Skin laat dan weer beide zijden van Oceans horen. Van het rustige tot schreeuwerige uitlatingen.

Volgende vier tracks zijn van de Longing EP (Pt 2) waarbij openingstrack alweer eng overkomt. Op dit album past dit echter in het verloop van deze plaat. Het plaatje klopt. Met Home krijgen we een onvervalst nü-metal nummer, op een paar minieme metalcore uithalen na. I Want To Be Whole Again kunnen we ook onder deze noemer catalogeren. Living = Dying is een track zoals we van Oceans gewoon zijn. Stevige uithalen afgewisseld met melodieuze cleane passages.

Laatste vier tracks op dit album komen dus van Pt 3, de Clarity EP. Waarbij de voorgenoemde track hier perfect functioneert als interlude. Met If There’s A God She has Abandoned Us krijgen we zowaar een rustpauze gepresenteerd. Start als een ballade, met zang gecombineerd met intogen piano begeleiding. Naarmate de song vordert krijgen we meer een power-ballade. Met I Sing Alone stelt Oceans terug orde op zaken en keren ze terug naar hun vertrouwde formule van extremen. Afsluiter van dit album is ook de titeltrack, Hell Is Where The Heart Is. Meteen ook het zwaarste nummer op dit album met een moordend tempo van grommende en schreeuwende zanglijnen, dreunende basdrum en vlijmscherpe gitaarriffs.

Hell Is Where The Heart Is biedt een heerlijke mix van heavy metal, deathcore en nü-metal. De stijlwisselingen tijdens de nummers houden de dingen constant boeiend en spannend. De EP's waren al een sterk staaltje op zich maar dit album brengt alles mooi samen tot één mooi geheel.