U bent hier

Review Oranssi Pazuzu - Mestarin Kynsi

Posted by Dimitri Holvoet op Sunday, 14 June 2020

Rating:

Uw beoordeling: 9.5

Artiest: Oranssi Pazuzu

Album: Mestarin Kynsi

Genre: Avant-garde Metal

Label: Nuclear Blast

'Mestarrin Kynsi' is ondertussen al het zesde studio-album van avant-garde collectief Oranssi Pazuzu. Avant-garde mag je hier gerust letterlijk nemen. Als je jouw muziek liever veilig en binnen de lijntjes houdt, dan mijd je dit beter als de best. Oranssi Pazuzu is een band die de grenzen voortdurend verlegd. Dit maakt dat na een eerste luisterbeurt deze plaat nogal veel kan zijn om te verteren. Er gebeurt zodanig veel dat jouw hersenen soms niet alles tijdig kunnen verwerken. Je kunt het een ware sonische aanslag op jouw gemoedsrust noemen.

Opener Ilmestys begint met geestachtig gekrijs op de achtergrond en een repetitieve tokkel op een akoestische gitaar begeleidt door ambient soundscapes. Er wordt hier een heel spookachtige sfeer gecreëerd die op zich niet veel met metal te maken heeft. Maar in dit soort muziek primeert de gecreëerde sfeer op de heaviness van het nummer. De vocals zijn in het Fins, dus alle titels zijn ware tongbrekers. Tyhjyyden Sakramentti, geen flauw idee hoe je dit uitspreekt, begint met een gitaarriedeltje, spacy geluiden en een jazzy drum. Het klinkt vrij repetitief, maar dit komt natuurlijk de sfeer ten goede. Als de vocals invallen wordt het geluid van de song wijder. Vervolgens schakelt men enkele versnellingen hoger en barst de hel los. Verwacht geen blastbeats, het zit ritmisch veel ingewikkelder in elkaar dan dit. Het schept zo wat een ongemakkelijk gevoel. Je hoort dat de invloeden op deze band letterlijk van overal komen. Krautrock, nineties alternatieve rock à la Sonic Youth. Een heel eclectische mix.

Uusi Teknokratia is een heel psychedelisch nummer. Als je dacht dat het album 'A Deeper Kind Of Slumber' van Tiamat psychedelisch is, nodig ik uit om hier eens naar te luisteren. Het klinkt als een bad trip, niet dat ik ervaring heb met het gebruik van LSD, ter veduidelijking. Hierna volgt Oikeamielisten Sali. Het begint met strijkers, een tokkel op de gitaar en rudimentaire percussie. Na een tijdje gaat het tempo weer omhoog en krijg je als het ware een sonisch bombardement over je heen. Ik raad je aan om niet naar dit album te luisteren als je uw huis aan het verbouwen bent. Het eist en verdient jouw volledige aandacht. Kuulen Ääniä Maan Alta begint met disharmonische keys en een repetitieve doch dansbare drumbeat begeleidt door de basgitaar. De vocals vallen praktisch samen in met de blazers. De blazers roepen de sfeer van een Chaostar soms in, om maar te zeggen dat deze act niet voor één gat te vangen is. Nog een tip, maak dat je nuchter bent als je hier naar luistert want ik sta niet in voor de gevolgen. Afsluiter, Taivaan Portti, is het nummer waar de black metal het duidelijkste aanwezig is. Verwacht natuurlijk geen rechttoe rechtaan black metal want hiervoor zijn we niet gekomen, niet waar? Ook hier wordt er weer een heel ongemakkelijk gevoel gecreëerd. Nooit gedacht dat onaangenaam zo aangenaam kon zijn.

Dit is zonder twijfel een album dat sterker wordt na iedere luisterbeurt. Zelf ben ik er nog niet uit waar dit gaan eindigen. Maar dit is niks minder dan een waar meesterwerk.

Tracklist: