Review Orthanc – Carnival

Rating: 
8
Uw beoordeling: 8

Artiest: Orthanc

Album: Carnival...

Genre: Power Metal

Label: Eigen beheer

"Wie kickt op groovende metal met stuiterende breaks en vocaal een hoekje af zal zich de aankoop niet beklagen."

Toen ik de naam Orthanc spotte in de reviewlijst schoot direct Metalopolis door mijn hoofd, de gelijknamige metalshow op StuBru en zijn compilatie-cd’s. Justice Will Prevail nestelde zich meteen voorgoed in mijn brein. Orthanc was op de verzamelaar Metalopolis 3 uit 1996 in goed gezelschap met o.a. Paradise Lost, Morbid Angel, Fear Factory en Voivod om er maar een paar te noemen. De groep bracht wat demo’s uit in 1993 en 1994, werd in 1995 uitgeroepen tot winnaar van Studio Brussels eerste Metal Fun Race en gaf een reeks liveoptredens met als hoogtepunt de show als opener voor Annihilator in 1997. Helaas bleef het wachten op een vervolg… dat er nu na 23 jaar dan toch is gekomen.

Carnival, de eerste echte langspeler van Orthanc, schotelt ons 41 minuten solide metal voor met de nodige tempowissels, duidelijke invloeden van de klassieke jaren 80’ grootheden (NWOBHM) en alternatieve uitstapjes geplukt uit de jaren ’90 (Pantera, Channel Zero, Biohazard, Clawfinger). Let wel, dit is geen kopieerwerk maar wel een band die zijn roots eert en de ingrediënten omsmelt tot een geheel eigen metalen legering.

Het album opent sterk met Liar, een rechtoe rechtaan nummer ritmisch stampend nummer met de nodige breaks en tempowissels, ietwat gedempte gitaren en spuwende vocalen. Orthanc, oorspronkelijk (nu nog?) uit De Haan, bestaat uit zanger Ortwin Lietaert, bassist Matthias van den Berghe, gitarist Marnick Serreyn en diens broer Geert Serreyn op drums. De zangstem van Lietaert een is sterk en gevarieerd. Ortwin klinkt erg metal, afwisselend schreeuwend, melodieus en declamerend maar schuwt ook een lijntje rap niet. Mustaine, Araya, Lips, Mille, een scheut Ozzy en onze eigen FDSVD schieten regelmatig door mijn hoofd tot iemand Sergio suggereerde en nu krijg ik die natuurlijk niet meer uit mijn gedachten…

Carnival komt binnen via met een circusdeuntje intro, springt dan naar bonkende rap op een staccato gitaaronderlaag om dan over te gaan via een zweverige gitaarsolo naar een melodieus clean refrein. Een carnaval van stijlen zeg maar wat me deed denken aan Mucky Pup. (O.D.) Victim Of Chemical Substance start met wat gebroken akkoorden in de intro om over te gaan in een rappend groovy vervolg (Clawfinger?). ”I’m a victim, caught in a deathdance, I’m a victim, of chemical substance”. Thematisch zit Orthanc dus voornamelijk bij maatschappijkritische onderwerpen zoals het daaropvolgende Dark Religion duidelijk maakt. Na een Channel Zero achtige intro wordt komaf gemaakt met godsdienstwaanzin “It’s a dark religion, when you kill in the name of your God” en dat wordt er middels een spoken word performance nog eens dubbel en dik ingeduwd. Muzikaal refereert het nummer aan het eerder genoemde ‘Justice Will Prevail’ van lang geleden. 

Knock ‘Em Down is een minder complexe rocker en doet bij momenten aan oude Anthrax denken. Met Useless volgt dan het minst aantrekkelijke nummer. Sterke riffs afgewisseld met tragere bezinningsmomenten, dat wel, maar een beetje doelloos of moeten we zeggen “Useless”? (Do Unto) Others laat alle hoeken van de kamer zien qua variatie en is bij momenten echt thrashy (Kreator). Het meest ‘moderne’ nummer van het album hakt er lustig op los om dan weer te breken richting een groovy bas intermezzo, citaten, een catchy gitaarsolo en een pakkend refrein. Afsluiter The Prophet start met een hallelujah koortje om zich dan kort en krachtig op topsnelheid te trekken. De bel kondigt een profetische booschap aan: ”Hallelujah brothers and sisters, Amen”… applaus!

Wie kickt op groovende metal met stuiterende breaks en vocaal een hoekje af zal zich de aankoop niet beklagen. Het album is gevarieerd, bevat tal van vingerwijzingen naar de hoogdagen en is tegelijk net modern genoeg. Best aanstekelijk en als je het geduld hebt om de schijf meerdere rondjes te laten draaien geeft ze telkens weer wat extra moois vrij. Welkom terug Orthanc!

Tracklist:

  1. Liar
  2. Carnival
  3. (O.D) Victim of Chemical Substance
  4. Dark Religion
  5. Knock ‘Em Down
  6. Useless
  7. (Do Unto) Others
  8. The Prophet

Meer info over Orthanc:

orthanc carnival album cover art

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!