U bent hier

Review Serenity - The Last Knight

Posted by Boswachter Johannes op Thursday, 14 May 2020

Rating:

Uw beoordeling: 7.5

Artiest: Serenity

Album: The Last Knight

Genre: Power Metal

Label: Napalm Records

"De geschiedenisles van Serenity wordt verpakt in melodieus klinkende powermetal die leuk en catchy is maar nergens echt buiten de lijntjes kleurt. Fans van het genre mogen hier echter blindelings vertrouwen in hebben."

In metalland zal het Oostenrijkse Serenity nooit een grote naam worden met miljoenen fans en hoge plaatsen op festivalposters. Zij zullen het eerder moeten hebben van een schare hondstrouwe fans. Die fans worden echter wel verwend door hun idolen want Serenity houdt er een stevig werktempo op na. Gemiddeld om de twee jaar floept er wel een nieuw studioalbum uit hun pen. Als bonus krijgen daar per album ook nog een leuke geschiedenisles bovenop want dat is toch wel de dada van deze Tiroolse bende.

Op het nieuwe album, The Last Knight, vertellen ze ons over het leven van de Romaanse Keizer Maximiliaan I. In 2019 was het immers 500 jaar geleden dat die overleed maar de man wordt in Oostenrijk en Duitsland nog steeds geëerd als een held. Zijn rijk besloeg dan ook het overgrote deel van het huidige Europa en begin 16^e eeuw was hij zelfs in onze contreien de Mr. Boss Man.

Het leven van de Max zal avontuurlijker zijn geweest dan dat de muziek van Serenity klinkt. De geschiedenisles van Serenity wordt verpakt in melodieus klinkende power metal die leuk en catchy is maar nergens echt buiten de lijntjes kleurt. Fans van het genre mogen hier echter blindelings vertrouwen in hebben. Wijzelf hebben zeker en vast wel oren naar de kwaliteit van het album (de uitstekende productie lag dan ook in handen van niemand minder dan Avantasia-gitarist en meesterproducer Sascha Paeth), toch hadden wij het leuker gevonden indien ze het hadden aangedurfd om iets meer ruimte te laten voor experiment en minder polijst.

Opener en titelnummer The Last Knight is een prachtig mooie symfonische track die menig soundtrack liefhebber zal laten kwijlen. Het afsluitende Call To Arms had echter veel meer kansen moeten krijgen. Hier zou een dubbel zolang durend epos waarin de band alle registers had kunnen opentrekken zeker niet misstaan hebben. Het stemgeluid van zanger Georg Neuhauser past perfect bij dit genre maar Chris Hermsdörfer blijkt naast een goede snarenplukker ook nog een begenadigd grunter te zijn zoals we op bv My Kingdom Comes kunnen horen. Het is een combinatie die ze gerust wat meer hadden mogen gebruiken. De connecties van Paeth hebben er ook voor gezorgd dat de band Herbie Langhans (Avantasie, Firewind) kon strikken om de gastvocalen te verzorgen op Set the World on Fire. Herb horen we op diverse andere tracks ook in het achtergrondkoor waarin hij het goede gezelschap krijgt van o.a. Marco Pastorino (Temperance) en Oliver Hartmann (Echoes, Hartmann, Avantasia).

Uiteraard kan het niet vermeden worden dat sommige tracks voortdraven in de typische van-je-hop-hop-hop-in-de-powermetalgalop. Nochtans slaagt men er evengoed in om bepaalde clichés vakkundig te omzeilen. De semiballad Queen of Avalon zou bijzonder melig geklonken kunnen hebben maar is nu één van de sterkhouders van het album geworden.

Gemengde gevoelens dus. Over het algemeen is The Last Knight best een geslaagd album geworden. Toch zeker voor die schare hondstrouwe fans, die zeker niet teleurgesteld zullen kunnen zijn. Er een breder publiek bereiken zal er vrees ik echter niet inzitten. En wanneer het allemaal terug mag zullen we Serenity zeker en vast wel eens ergens op een festival zien voorbijkomen, zo kort na het middaguur, ideaal om naar te luisteren terwijl we onze lunch naar binnen werken.

Tracklist: