Review Svart Crown – Wolves Among The Ashes

Rating: 
7.5
Uw beoordeling: 7.5

Artiest: Svart Crown

Album: Wolves Among The Ashes

Genre: Black metal

Label: Century Media Records

"Svart Crown bouwt op een fundering van technische black/death en poogt dan architecturaal vernieuwende elementen toe te voegen."

Geboorte – leven – dood – wedergeboorte, een eindeloze cirkel… Zo start de bijgeleverde bio en dat moet de reis verklaren die Svart Crown sinds zijn ontstaan in het zuiden van Frankrijk ergens in 2004 tot nu toe heeft afgelegd. Niet stilstaan, vervellen en opnieuw beginnen. Tja, op die manier kan je de voortdurende bezettingswissels en het gebrek aan een echte doorbraak van het geesteskind van Jean-Baptiste Le Bail natuurlijk mooi verbloemen. Het vijfde werkstuk van de band, ‘Wolves Among The Ashes’, ontstond uit een visioen van JB toen hij oog in oog stond met de Darvaza gas krater in Turkmenistan, ook bekend als de poort naar de hel, die al 40 jaar ononderbroken een glimp van het vagevuur laat zien. De natuur die zich niet laat kennen en probeert terug te nemen wat we van haar hebben gestolen, dat is het idee waarrond het hele album zou gebouwd zijn.

Waarom je dan precies een intro They Will Not Take Our Death in Vain kiest met een speech van de gestoorde predikant Jim Jones van de Volkstempel (Peoples Temple) kerk, net voor hij zijn sekteleden aanzet tot collectieve zelfmoord, is mij een raadsel. Misantropisch is de start in elk geval wel. “The world suffers violence, and the violent shall take it by force” mengt zich met gekrijs en woeste gitaren om ons te leiden naar Thermageddon (verwijzend naar de al genoemde gaskrater) dat als een razende vuurbal uit de startblokken schiet om dan stuiterend telkens van versnelling en zangstijl te wisselen. Het refrein “Eye for an Eye. A tooth for a life. The first law. The first rule” zorgt voor de structuur in deze uitbarsting van hellevuur. Een eerste hoogtepunt.

Art Of Obedience begint conventioneel hard om al snel meer experimenteel uit te waaieren. De kenmerkende technische stijl van Svart Crown sijpelt altijd door maar gaat opnieuw gepaard met vocale afwisseling bovenop complexe nu eens groovy dan weer venijnige riffs en solo’s. Blessed Be The Fool gaat op hetzelfde elan verder, een mix van harde, snelle, en atmosferisch sfeervolle passages opgesmukt met een variatie aan zangstijlen tot en met slepende Gregoriaanse gezangen (bassist Ranko). De grote mate van afwisseling in de zang laat zich makkelijk verklaren. Svart Crown heeft namelijk vier vocalisten in de gelederen. Elk bandlid zingt dus op dit album. JB Le Bail geeft aan dat zijn collega’s inspringen om zijn vocale tekortkomingen op te vangen.

At The Altar Of Beauty is een snelle black metal track die kan bekoren met korte rustpunten. Kracht en onstuimigheid worden net voldoende in toom gehouden door een atmosferisch deken, de zwartgeblakerde krijs door meerstemmige achtergrondzang. De toppers in het genre waardig! Hoe scherp is het contrast met het daaropvolgend Down To Nowhere. Hier wordt uit een heel ander vaatje getapt. Sfeervol en sereen ploegt dit buitenbeentje zich door gefluister, cleane zang en gepijnigd gegrom. Emotie troef in deze slepende semi-ballade en een perfect rustpunt net in het midden van het album. Exoriagaat er opnieuw wat harder tegenaan om te verzanden in een progressief en slepend tweede deel. Een geschreeuwde vraag om verbannen te worden uit de een bedorven aards bestaan vol menselijk falen. Ik voel me niet direct geroepen, daarvoor is deze bede te middelmatig. Afsluiter Living With The Enemy is doorspekt met Oosterse klanken die een spanningsboog opbouwen om dan gemeen uit te breken. Dit blijft wel hangen!

Sinds 2004 timmert Svart Crown aan een eigen gezicht. Eerst nog death metal geïnspireerd, vervolgens met steeds sterker doorsijpelende black metal invloeden tot een fusion achtige mix van beide stijlen op ‘Abreaction’ uit 2017 waarop ook al een begin van vocale experimenten en Mesopotamische sfeer te horen viel. Nu gaat men met ‘Wolves Among The Ashes’ nog een stapje verder op dat pad. De mutaties die de band ondergaat, hebben zijn donkere duivelse kant niet onderdrukt. De wijzigingen in de genetische code komen wel tot uiting in het gebruik van samples, rare beats en de capriolen in de zang. Het is daarmee veruit het meest veelzijdige album met zowel kenmerkende snelle als ongetemd wilde en avontuurlijke passages. Svart Crown bouwt op een fundering van technische black/death en poogt dan architecturaal vernieuwende elementen toe te voegen. Alleen zijn de ideetjes niet altijd even vlot integreerbaar en dan krijg je al snel zoiets als Ugly Belgian Houses met te veel aan koterij. Technisch niets op aan te merken, intens zeker maar ook wel wat wispelturig. Het is als luisteraar niet altijd makkelijk om mee te gaan in aanpak van de band. Geef mij maar de klassieke snelle songs. At The Altar Of Beauty vind ik zonder meer het boeiendste nummer en Thermageddon komt dicht in de buurt.

Terugkijkend op het geheel zie ik een half geslaagd experiment om van de platgetreden paden af te wijken. Svart Crown heeft daardoor geen duidelijke eigen identiteit meer, het is een beetje tasten in het duister. Op de individuele prestaties van teruggekeerde Profane gitarist Clément Flandrois, drummer Nicolas Muller en bassist Julien Negro valt weinig af te dingen maar vaak heb je het gevoel dat je niet naar een mooi samengesmolten geheel luistert. Gezien de frequente bezettingswissels (JB Le Bail is de enige constante sinds de start) is dat niet geheel onlogisch. Ondanks enkele hoopvol stemmende stukken en ideeën kan je Wolves Among the Ashes, moeilijk meer geven dan het predicaat degelijk, een eind onder het niveau waartoe de band ongetwijfeld in staat is.

Tracklist:

  1. They Will Not Take Our Death In Vain
  2. Thermageddon
  3. Art Of Obedience
  4. Blessed Be The Fools
  5. At The Altar Of Beauty
  6. Down To Nowhere
  7. Exoria
  8. Living With The Enemy

Meer info over Svart Crown:

svart crown wolves among the ashes album coverart

Categorie: 

Dit en meer in de GigView Album reviews playlist!