U bent hier

Review Tarmak - Plow

Posted by Carlyvp op Saturday, 6 June 2020

Rating:

Uw beoordeling: 8.5

Artiest: Tarmak

Album: Plow

Genre: Post-metal

Label: Eigen beheer

"Tarmak levert met Plow een mooi visitekaartje af."

Met de semi-instrumentale post-metalband Tarmak is er opnieuw een talent opgestaan van eigen bodem. Hoewel deze band al bezig is van in het jaar 2015, verschijnt nu hun debuut EP Plow.

Sander Vergote (gitaar) en Simon Vandamme (drums, Growing Horns), beiden lid van de ter ziele gegane band State Of Mind, kregen versterking van Geert van der Plas (bas en lid van BufferState) en gingen druk aan het repeteren om hun eigen sound te zoeken en te werken aan hun eerste EP, Plow. Dit trio, die als uitvalsbasis Gent heeft, brengt instrumentale progressieve post-metal (zoals we ook kennen van bands als Miava, Hemelbestormer, Turpentine Valley,…) en wordt ook wel genoemd als een band die mag bijgeschreven worden in de recentste lichting is van H8000 (Hate Thousand, een populaire Vlaamse hardcorescene uit de jaren negentig maar nu terug actueel met bands als Amenra, Fields Of Troy, …).

Plow opent met Krater en is meteen de uitzondering op de regel. Gitarist Sander neemt in dit nummer de vocalen voor zijn rekening. Startend met drums die bijgestaan worden door zware baspartijen. Ideaal is verdeling van zang en muziek, dreigende logge structuur in combinatie met een angstige fragiele stem, perfect gevonden. In de toekomst zou Tarmak er mogen over nadenken om meer nummers te creëren in deze richting. Ook de progressieve toets is hier heel sterk aanwezig. Petanque is de volgende aan de beurt. En wie zich verwacht aan, in vergelijking met het spel, rustig en gemoedelijk is er aan voor de moeite. Wordt er bij het spel voornamelijk Pastis gedronken dan is deze track meer iets voor het genre whisky. De flow die bij het eerste nummer gecreëerd is word hier mooi doorgetrokken. Naar het einde toe valt alles stil maar een paar seconden later trekken ze alle post registers nog eens open om abrupt te stoppen.

De krampus is een beestachtige demon uit de streek van de Alpen, zowat de slechte naast Sinterklaas. Laat nu de derde track, Krampus, dit perfect overbrengen. Het dreigende, onveilige gevoel. Met zijn ruim acht minuten, tevens het langste nummer op Plow, breng deze track een verscheidenheid aan zware en rustige momenten. Bij momenten zou dit ook wel een perfect Tool nummer kunnen zijn. De balansen tussen gitaar, bas en drums zijn hier weldoordacht en prachtig samengesteld. Eindigen doen we met Toton. Het meest experimentele nummer op Plow. De progressieve kant van Tarmak neemt hier de bovenkant en is voor menig luisteraar misschien wel de moeilijkste track om kennis te maken met dit Gents trio.

Plow is alleszins een mooi en hoopvol debuut van Tarmak. Geen woorden maar daden. Deze drie gasten zijn duidelijk goed ingespeeld op elkaar en dat belooft voor de toekomst.

Tracklist: