U bent hier

Review Vitual Symmetry - Virtual Symmetry

Posted by Carlyvp op Saturday, 25 February 2023

Rating:

Uw beoordeling: 8.5

Artiest: Virtual Symmetry

Album: Virtual Symmetry

Genre: Prog Metal

Label: Sensory Records

"Prog metal met een '90 touch."

De Zwitsers-Italiaanse progressieve metalband Virtual Symmentry werd in 2009 opgericht als een soloproject van gitarist Valerio Æsir Villa, toen de eerste ideeën voor het debuutalbum, Message From Eternity, vorm begonnen te krijgen. De line-up van de band is sindsdien uitgebreid met zanger Marco Pastorino, toetsenist Marco "Mark" Bravi, bassist Alessandro Poppale en drummer Alfonso Mocerino. De band is een openbaring in het universum van progressieve metal en verbluft hun fans en luisteraars met invloeden die variëren van klassieke muziek tot hedendaagse metal en een stijl die wordt gekenmerkt door epische suites, rijk aan filmische elementen en balans tussen melodie en techniek.

Tussen 2018 en 2020 componeerde en produceerde de band hun derde album, Exoverse, dat werd opgenomen in Peter Gabriel's Real World Studios in Bath, VK, met veel speciale gasten, zoals de legendarische drummer Thomas Lang, de terugkeer van Dream Theater's toetsenist Jordan Rudess, saxofonist Ruben Paganelli, het symfonisch orkest Sinfonietta Consonus en Evergrey's Tom S. Englund. Op hun nieuw album zijn ze erin geslaagd om hun beste kwaliteiten te combineren en de beste Virtual Symmetry-nummers tot nu toe te selecteren. De klassieke prog metal-handelsmerken, een paar refreinen gezongen in hun moedertaal (de Italiaanse taal), een zeer lange track als opener van het album en veel meer.

En die zeer lange openingstrack mag je wel zeer letterlijk nemen. Een nummer vernoemd naar de band zelf, Virtual Symmetry, duurt maar liefst 19.59 minuten, en zou je kunnen omschrijven als een vat vol emoties. Van zeemzoete pianomomenten tot hardere gitaarriffs. Dream Theater loert duidelijk om de hoek. Een duidelijk verschil met de volgende track, My Story Unfolds, dat veel steviger klinkt met space-achtige keyboard geluiden in combinatie met zang van Marco Pastorino versterken de vergelijking de old school progressieve metal nog meer. The Paradise Of Lies bevestigd dit nog meer en de gitaarriffs zouden zomaar van de hand van John Petrucci (Dream Theater) kunnen zijn.

Fantasie Di Verita is een nummer waarbij er vlot van het Engels naar het Italiaans wordt gewisseld en heeft zowaar iets van een filmsoundtrack. Weliswaar met het onvermijdelijke progressieve metal-invloed. Naar het einde toe krijgen we een Italiaans gezongen parlando die perfect op het eurosongfestival zou passen. Rising is naar mijn mening één van de beste nummers op dit album, geen afbraak aan de andere tracks, maar deze track doet mij denken aan bands zoals Opeth (zonder de grunt) en Pain Of Salvation. Eindigen doet dit album met Insomnia. Een rustig en intens nummer. Een nummer over slaaploosheid waarbij je rustig zou kunnen indommelen.

Het vierde en gelijknamige album, Virtual Symmetry, is een zeer geslaagd en fijn album dat bij de fans van het progressieve genre zeker zal in de smaak vallen. Zelfs voor de niet liefhebbers van progmetal kan dit misschien wel een opstapje naar het genre zijn omdat de opstap naar prog niet te hoog ligt en daardoor misschien makkelijk verteerbaar is.