U bent hier

Review Xeno - Sojourn

Posted by Carlyvp op Tuesday, 10 November 2020

Rating:

Uw beoordeling: 8

Artiest: Xeno

Album: Sojourn

Genre: Progresieve Death Metal

Label: Art Gates Records

"Xeno is goed op weg om een speerpunt van de progresieve metal te worden."

Xeno is een progressieve metal band uit Middelburg, Nederland, die extreme sounds combineert met verrassende passages. Gecombineerd met inspirerende teksten uit een tal van filosofische en persoonlijke onderwerpen creëert Xeno een zeer unieke atmosfeer waar luisteraars zich in kunnen verliezen. De muziek zelf is beïnvloed door bands als Periphery, Tesseract, Opeth, Plini en Porcupine Tree maar ook bijvoorbeeld door Lamb of God.

Opgericht in 2008 onder de naam Semiazas had Xeno een compleet ander gezicht dan nu. Na meerdere veranderingen in line-up, genre en zelfs bandnaam, kwam het eerste album 'Atlas Construct' in 2016 uit. Het materiaal voor het nieuwe album Sojourn is geschreven in de afgelopen 2 jaar na de laatste line-up verandering, waardoor er een speelse combinatie van de traditionele sound en de invloed van de nieuwe bandleden ontstond.

Het instrumentale, door piano begeleide, openingsnummer Revery is de perfecte aanloop voor In Stasis. En in het begin van het nummer zou je misschien afvragen of dit wel een metalband is, maar van zodra de gitaren het overnemen valt alle twijfel wel. Naarmate de track vordert hervallen ze wel in een rustiger tempo, ietwat jazzier ook. Iets wat we ook wel horen bij progressieve bands als Pain Of Salvation en Opeth. Dusk neemt een zware start met donkere agressieve gitaarrif. Neem daarbij de grunts gecombineerd met de cleane zang van de twee vocalisten Ruben Willemsem en Edwin Haan en we krijgen hier een nummer voorgeschoteld die zijn mannetje kan staan naast ander gerenommeerde progressieve bands. Epiphany bouwt melancholisch op naar het moment dat de gitaren losbasten. Alweer de heerlijke combinatie van zware grunts en cleane zang, die elkaar perfect aanvullen. Nomad kunnen we ook onder deze categorie voegen Exile vliegt er meteen in en zou zo mee kunnen draaien in het black metal genre.

Een rustig en ingetogen moment krijgen we bij Memories. En Closure trekt die kalmte nog een serieus stuk door in hun nummer om bijna op het einde nog een stevige gitaarsolo, vergezeld van zware vocalen, uit te doven. Uncaged is een donker nummer met logge en progressieve toetsen. Dit nummer zal verschillende luisterbeurten nodig hebben maar fans van Opeth gaan hier zeker veel herkenning in terug vinden. Afsluiter Sojourn is met zijn 13:15 minuten duidelijk het langste nummer van dit album. Hier verschijnen alle elementen die Xeno binnen hun bereik heeft. Rustige piano, grunts, cleane zang, spoken words, heavy riffs, … zelfs enkele dromerige passages. Om dan te eindigen met een laatste snedige samenwerking van hun muzikaal vakmanschap.

Een band uit het Nederlandse Zeeland, daar vinden we er niet veel. Vroeger hadden we nog Gorefest maar die zijn in 2009 gestopt. Nu is er dus Xeno. Een progressieve deathmetalband dat de verschillende genres fantastisch weet te combineren. Voor veel mensen zal één enkele luisterbeurt niet volstaan maar laat de muziek meermaals tot u komen en je zult merken dat Xeno toch wel een aardig staaltje muziek kan produceren.

Tracklist: