Interview Angelus Apatrida: Guillermo Izquierdo

Artiest: Angelus Apatrida

Geïnterviewde: Guillermo Izquierdo

Interview afgenomen op: Oilsjt Omploft 2019

Label: Century Media Records

Eerder dit jaar zakte GigView richting Aalst af. We waren er aanwezig op de tiende verjaardag van het crossover festival Oilsjt Omploft. Tussen de vele optredens door, kregen we de kans om samen te zitten met Guillermo “Polako” Izquierdo. De zanger/gitarist van Angelus Apatrida maakte een ontspannen indruk en stond ons met de glimlach te woord. Het meest recente album van de groep, het tourleven, de toestand van de Spaanse metalscene en het nakende jubileum van Angelus Apatrida: aan gespreksonderwerpen geen gebrek!

Laten we van start gaan met het nieuwe album.  Met ‘Cabaret de la Guillotine’  verscheen vorig jaar de zesde langspeler van Angelus Apatrida. Was je verrast door de positieve reacties?

In zekere zin wel. ‘Cabaret de la Guillotine’ is namelijk een zeer persoonlijk album. Het is de eerste keer dat we opteerden voor ballades en erg melodische elementen. De reacties van de fans en de media hebben me best verrast. Iedereen lijkt het erover eens dat dit, tot op heden, ons beste album is! Vooral de feedback van de ‘nieuwe’ fans wist me te raken.

Wat kan je ons vertellen over de albumtitel?

De albumtitel is geïnspireerd op een restaurant in het negentiende-eeuwse Frankrijk. De klanten nuttigden er een maaltijd en waren terzelfdertijd getuige van een onthoofding. Veel landgenoten zijn ontevreden over de politici en in het bijzonder over de koning (Felipe VI, nvdr). Al lachend, wordt weleens geopperd om de guillotine terug op het dorpsplein te plaatsen. Zo kan de macht worden teruggegeven aan het volk. We houden van geschiedenis, dus was het tof om een link te leggen met de Franse Revolutie. We blijven uiteraard een metalband. Een hoes waar het bloed van afdruipt, vonden we best cool (lacht).

Over de albumhoes gesproken: deze mag er gerust zijn! Deden jullie opnieuw beroep op dezelfde artiest?

Correct, we klopten opnieuw aan bij Gyula (Havancsák, nvdr), een getalenteerde artiest uit Hongarije. Gyula werkt voor nog heel wat andere groepen: Annihilator, Grave Digger, etc. Het is een toffe persoon en bovendien werkt hij erg snel. In de toekomst zou ik graag met hem blijven samenwerken.

Het slotnummer van het album trok onze aandacht. Waarop is ‘Martyrs of Chicago’ gebaseerd?

Het nummer gaat terug naar de negentiende eeuw. Toen werden in Chicago acht personen vervolgd en geëxecuteerd. Het ging om communisten en anarchisten die opkwamen voor de arbeiders. Ik schreef dit nummer om aan te tonen dat je rechten niet als vanzelfsprekend mag beschouwen. Men moet beseffen dat het noodzakelijk is om hiervoor te vechten. Als de arbeiders niet voor zichzelf opkomen, dan zal niemand het in hun plaats doen!

Mogen we reeds uitkijken naar een opvolger van ‘Cabaret de la Guillotine’?

Het is nog aan de vroege kant maar toch denken we er reeds over na. Volgend jaar willen we graag nieuw werk uitbrengen, dit is echter nog niet zeker. In plaats van te reizen, zou ik graag de zomer ongestoord thuis doorbrengen. Zo kan ik me toeleggen op het componeren van nieuw materiaal. Er mag dan nog niets geschreven zijn, ik beschik over voldoende ideeën.

Waaruit haal je inspiratie bij het schrijven van een nummer?

Dit varieert van persoonlijke ervaringen tot het bekijken van het nieuws. Meestal begint het met een gitaarriff, de melodieën en de tekst bouwen hierop verder.

Wat is het persoonlijkste nummer dat je reeds schreef?

Ik schreef heel wat nummers die als persoonlijk kunnen beschouwd worden. Als ik er echt een moet kiezen dan ga ik voor de ballade Farewell. Het nummer werd geschreven ter nagedachtenis van een vriend van de groep. Hij kwam twee jaar geleden te overlijden aan kanker. Twee dagen voor diens heengaan, bezochten we hem nog in het ziekenhuis. Ik was erg onder de indruk van deze gebeurtenis. Het nummer is een beschrijving van de gevoelens die door me heen gingen. Beschouw Farewell gerust als een eerbetoon aan deze vriend.

Om het nieuwe album te promoten, trokken jullie de baan op met Skeletal Remains. Het lijkt ons genregewijs een ongewone combinatie. Was dit de keuze van de platenfirma of hadden jullie hier zelf iets over te zeggen?

We houden van deathmetal en Skeletal Remains is een uitstekende groep. Het zijn bovendien aangename personen. Ik kan me niet herinneren of het nu onze platenfirma of ons boekingkantoor was die met het idee voor de tournee kwam aandraven. Toen we het voorstel kregen, hebben we meteen ingestemd!

Mocht je de kans krijgen om met eender welke groep ter wereld te touren, wie zou het zijn en waarom?

Ik zou bijzonder graag met Pantera op tournee willen gaan. Het is steeds mijn favoriete groep geweest. Helaas is dit niet mogelijk (lacht). Met Iron Maiden, eveneens een groep waarvan ik hou, zou ik ook wel op pad willen gaan. Grote namen als Testament, Anthrax, Machine Head, Death Angel, Exodus, Mastodon, Megadeth of Slayer zouden eveneens geweldig zijn. Met de twee laatstgenoemde bands hebben we overigens reeds rondgereisd. Ik blijf echter met mijn beide voeten op de grond: als het om een coole band gaat, dan ga ik er graag mee op tournee.

Jullie delen vandaag het podium met het eveneens Spaanse Crisix. Hoe is de relatie tussen beide groepen? We nemen aan dat het niet de eerste keer is dat jullie op dezelfde affiche pronken...

Onze relatie gaat zo’n twaalf jaar terug. We leerden de leden van Crisix kennen toen het nog jonkies waren. Intussen groeide Crisix uit tot een grote naam. We hebben een heel goede relatie en beschouwen elkaar als broers. We wisselen wekelijks tekstberichten met hen uit.

Er zijn amper Spaanse bands die in het buitenland op de nodige populariteit kunnen rekenen. Heb je hier een verklaring voor?

Als Spaanse band is het inderdaad moeilijk om in het buitenland door te breken. Waarom weet ik niet. De metalscene in Spanje is nochtans behoorlijk sterk. Misschien bestaan er reeds zoveel bands waardoor er geen plaats meer is voor groepen uit een tweederangsland als Spanje? Dit laatste is uiteraard ironisch bedoeld. Heel wat mensen besteden enkel en alleen aandacht aan groepen uit de Verenigde Staten of Zweden. Er zijn best wel grote namen in de Spaanse metalscene actief. Deze groepen kiezen voor het Spaans als voertaal. In Zuid-Amerika kunnen ze op bijzonder veel succes rekenen!

Om welke bands gaat het dan? Kan je hier enkele voorbeelden van geven?

Ik heb het onder meer over WarCry (een heavy / power metalgroep afkomstig uit Oviedo, nvdr). Deze groep is gigantisch in zowel Spanje als Zuid-Amerika! Barón Rojo is misschien wel de bekendste groep uit Spanje. In de jaren tachtig tourden ze doorheen het Verenigd Koninkrijk met Iron Maiden. Ook Soziedad Alkoholika – een erg populaire hardcoreband - is het vermelden waard. Ik kan je zonder probleem nog tweehonderd voorbeelden geven...

Over Spanje gesproken: krijgen jullie voldoende media-aandacht in eigen land?

Ja hoor! Zo speelt de gerenomeerde radiozender Rock.FM regelmatig onze muziek. Ook de staatsmedia besteden aandacht aan metal. Zo programmeert de openbare omroep elke avond een radioprogramma waarin het genre centraal staat. Aangezien we een grote naam zijn in eigen land, passeert onze muziek regelmatig de revue.

Zou je overwegen om een Spaanstalig nummer op te nemen?

Ik weet het niet, de taal past niet meteen bij onze muziek. Ik denk er wel over na om een Spaanstalige cover op te nemen. Het is iets dat al enige tijd in mijn hoofd speelt. Het is echter een hele verantwoordelijkheid. Niet zoveel Spaanse bands opteren namelijk voor hun eigen taal.

Het festivalseizoen staat voor de deur. Angelus Apatrida pronkt op de affiche van zowel Wacken Open Air als Rock Fest Barcelona. Waar kijk je het meest naar uit?

Wacken is het beste metalfestival ter wereld. Toen we negen jaar geleden een contract bij Century Media tekenden, nodigde de platenfirma er ons uit. Angelus Apatrida gaat dus voor de tweede keer naar Wacken. Deze keer staan we er echter op het podium. We kijken eveneens uit naar Rock The Coast: een gloednieuw festival in Zuid-Spanje. We delen er het podium met onder andere Scorpions en UFO.

Hoe zie je de toekomst van Angelus Apatrida? Wat wil je absoluut nog verwezenlijken?

Over de toekomst denk ik niet graag na. Ik voel me amper twintig jaar oud en zit boordevol energie. Ik wil blijven groeien, nieuwe zaken proberen en in zoveel mogelijk landen optreden.

Angelus Apatrida werd opgericht in het jaar 2000. Terugkijkend op de afgelopen 19 jaar, waar ben je het meest trots op?

Ik ben er vooral trots op dat we onveranderd bleven. We zijn nog steeds dezelfde personen als in de begindagen van de groep. Angelus Apatrida is een vriendengroep, we kennen elkaar sinds onze kindertijd. Na al die jaren hebben we nog steeds dezelfde focus voor ogen.

Waar ben je het minst trots op? Zijn er zaken die je anders zou hebben aangepakt?

Ik probeer om zonder spijt te leven. Wat ik ook deed, er was een reden voor. Indien ik een fout maakte, dan is het maar zo. Zaken gebeuren nu eenmaal, ten goede of ten kwade.

De twintigste verjaardag van Angelus Apatrida komt er binnenkort aan. Werden er reeds plannen gemaakt om dit te vieren?

Ik dacht hier onlangs nog over na. Concrete plannen zijn er voorlopig niet. Het zou echter fantastisch zijn om ter gelegenheid van ons jubileum een nieuw album uit te brengen. Hopelijk kunnen we ook een uitgebreide wereldtournee ondernemen. Ik zou heel graag voor het eerst in de Verenigde Staten optreden. Samen met Rusland is het een van de weinige landen waar we nog niet speelden.

Vertel ons wat over de huidige tournee. Verloopt alles naar wens?

Gisteren stonden we op het podium in Tilburg (LittleDevil Bar, nvdr). Het was een uitstekend begin van deze tien dagen durende tournee. Er staan vooral optredens in Frankrijk gepland. Gedurende het eerste deel van onze tournee ter promotie van ‘Cabaret de la Guillotine’, deden we Frankrijk niet aan. Nu proberen we dit goed te maken.

Het einde van het interview is aangebroken. Enkele laatste woorden voor onze lezers?

Bedankt voor dit gesprek! Ik hoop dat wie nog niet bekend is met onze muziek, ons een luisterbeurt gunt. Als je van heavy metal houdt dan zal je Angelus kunnen appreciëren. Om met een goede raad af te sluiten: “don’t do drugs!”.

Categorie: