Interview The Charm The Fury @ Graspop Metal Meeting

Artiest: The Charm The Fury

Geïnterviewde(n): Caroline Westendorp, Martijn Slegtenhorst

Interview afgenomen op: Graspop Metal Meeting 2017

Label: Arising Empire

Het Nederlandse The Charm The Fury speelden op de laatste dag van Graspop Metal Meeting 2017 als een van de eersten op de main stage. Ze werden daardoor gepromoveerd, want hun vorig optreden was nog op de Jupiler stage. Hoog tijd om de band aan de tand te voelen. Zangeres Caroline en gitarist Martijn stonden ons te woord.

Zijn jullie hier van vandaag pas of al meerdere dagen Graspop achter de rug?

Caroline: we zijn hier van vandaag, ja. Straks nog even een rondje rennen voor Kverlertak, Chelsea Grin, Steel Panther, lekker.

Kunnen jullie nog als bezoeker ergens heen zonder herkend of aangesproken te worden of loopt het zo’n vaart nog niet?

Caroline: ja dat kunnen we nog, maar we worden tegenwoordig wel meer aangesproken. Maar dan denk ik gewoon, het gaat goed met de band.

Martijn: het is nog op een punt dat leuk is. Je loopt wat rond, soms herkent iemand je, leuk. Natuurlijk als iemand jou ziet (wijst naar Caroline) en een praatje maakt, dan stopt het niet.

Caroline: ja, maar het is te doen.

Martijn: waarschijnlijk als je Axl Rose bent ofzo, dat is iets anders.

Hoe was jullie optreden vandaag?

Martijn: heel vet.

Caroline: ja, super.

Martijn: maar ook stressvol. Het is gewoon zo’n groot podium voor zo’n groot publiek. Je hoopt dat alles goed gaat. Je zit van tevoren daar al mee bezig. Weet je, als je bij een klein showtje eens een foutje maakt, iedereen ziet dat door de vingers, maar hier moet alles op rolletjes gaan.

Eerste keer main stage. Hoe ervaren jullie dat?

Martijn: Bizar!

Caroline: wel heel vet. Bij de Jupiler stage hadden we al zoiets van, holy shit, en dan nu staan we op main stage, dat is wel echt een tandje bijsteken. Je merkt ook dat je focus beter is, gewoon knallen.

Martijn: je wil niet op main stage teleurstellen zeg maar, dat is wel het laatste.

Jullie doen echt wel veel festivals nu, Download, Pinkpop, … Ik zou zeggen dat het nu een beetje booming business is voor jullie. Zie je het een beetje als breakthrough?

Martijn: het lijkt wel zijn vruchten af te werpen.

Caroline: we merken wel dat we onze naam nu iets meer op de kaart zetten, dat mensen in ieder geval van de band weten, er wordt meer over je gesproken en het komt zelfs voor dat je een andere band hoort praten over jouw band. We maken gelukkig een beetje onze naam in de scene.

Martijn: we willen gewoon ook op een festival dat die mensen echt je muziek gaan luisteren en terugkomen, op Spotify checken enzo. Het zorgt ervoor dat als je een volgende keer weer terugkeert dat er een fanbase is. We hebben nu ook al een kleine fanbase opgebouwd, maar op zo’n festival, de meeste mensen kennen je nog niet of hebben misschien eens een keer van je gehoord. Dus ik ben heel benieuwd.

Zo hier ook op Graspop.

Martijn: ja, er waren al heel wat mensen opgedaagd voor ons optreden en er waren er aan het meezingen en de pit stond ook niet stil.

Caroline: ja, dat moet niet te doen geweest zijn in die hitte.

Kruipt er meer voorbereiding in het spelen op de main stage?

Caroline: ik denk dat we dat wel voor de hele run hebben gedaan. Er zitten meer showelementen in. Een grotere banner ook, een vlag op het podium…

Martijn: het is gewoon superdruk. Het is dan wel festivalseizoen, maar wij hebben ook nog een day time job. Het is gewoon dat en dan ga je optreden op een festival en dan kom je terug en ga je gewoon weer direct aan het werk. Dat is het aan een stuk door. Het is bijna moeilijk om nog tijd te vinden. We hebben echt nog geprobeerd om voor dat het hele gekkenhuis begon de show alvast op orde te hebben en voorbereid te hebben.

We moeten het natuurlijk even hebben over dat filmpje van Rolf. Waar was hij eigenlijk mee bezig?

Caroline: oh, heftig. We kwamen terug van Fortarock en de drank zat er in en er was dus een ventilator op de grond, dus jullie vonden het wel een goed idee om die even uit het raam te smijten. Maar ook gewoon de aanloop die hij nam, om er vol bovenop te springen, het had nooit goed kunnen lopen.

Martijn: nee, er was geen universum waar dat een goed einde had. Je ziet het gebeuren en je denkt, nee doe dat niet, in slow motion.

Caroline: dat is gewoon een beetje een nachtmerrie, dat je moet spelen en alles loopt fout. Grootste festivalseizoen ooit en Rolf breekt zijn pols vijf dagen van tevoren. Maar het is natuurlijk het zuurst voor hem.

Jullie hebben vervanging gevonden, de gitarist van Stat!c. Hoe hebben jullie die leren kennen?

Martijn: Koen heeft anderhalf jaar geleden ofzo auditie gedaan omdat onze vorige gitarist Mathijs toen weggegaan is. Toen heeft hij auditie gedaan en wij waren gewoon super onder de indruk. Hij is echt een goeie gitarist en hij is heel jong, maar supergedreven. Maar wij hadden zoiets van, hij is nog zo jong, om hem nu mee op tour te laten enzo, dat wil je hem bijna niet aandoen; Maar we wisten direct van zodra dat bij Rolf gebeurde, hem moeten we hebben. Hij leert het supersnel, hij is superhevig en hij kan het gewoon, dat heeft hij nu ook bewezen. Hij heeft in een periode van een paar dagen de hele set geleerd en op een liveshow waarbij je al jaren op elkaar ingespeeld bent toch een goeie liveshow neergezet. Hij kon toen gewoon invallen en hij deed het gewoon.

Caroline: he nailed it, echt te gek.

Jullie leggen natuurlijk nu met het nieuw album de nadruk op al de nieuwe nummers, minder de oudere. Gaat dat veranderen denk je?

Caroline: de nieuwe nummers zijn eigenlijk ook meer geschreven voor live. Er zitten best wel momenten in waar je live keihard op los kan gaan.

Martijn: het ligt ook gewoon een beetje aan de tijd die je krijgt. Als we een vol uur krijgen, dan kunnen we ook een beetje spelen met wat we aan het doen zijn. Op zoiets als Graspop heb je 40 minuten en je wil gewoon alles laten zien. Dan denk je gewoon, dit en dit en dit moet gewoon, dus zodra je een beetje langere tijd hebt, dan experimenteer je ook meer en dus ook met oude nummers. Maar voor zoiets wil je gewoon 40 minuten lang knallen.

Sick Dumb & Happy, vanwaar komt die titel?

Martijn: de songs lagen er al, de titel kwam eigenlijk later, maar bij de vorige plaat (waar ik nog steeds heel trots op ben) gingen we nummers schrijven maar we waren er niet zo mee bezig van wat betekent dit nu allemaal, wat proberen we ermee te zeggen. Dan ga je toch eens nadenken bij jezelf over waarover het gaat. Nu wisten we waar het over gaat en dan moet er gewoon een titel zijn die dat in een paar woorden samenvat. Deze titel doet dat wel.

Caroline: The Sick, Dumb & Happy is eigenlijk gewoon die dikke vent op de bank die hamburgers vreet, hersenloze tv-shows bekijkt en eigenlijk dommer wordt voor de echte wereld en ervoor kiest om ook zo te zijn.

Martijn: eigenlijk is het ook een beetje voor onszelf. Ik denk dat iedereen wel wat sick, dumb & happy is. Als je kijkt wat er allemaal mis is in de wereld en je wil van alles op de hoogte zijn, dat kan bijna niet. Er zijn zoveel dingen, waar je je kleren koopt, wat voor vlees je eet, …

Caroline: wij zijn echt consumenten.

Martijn: consumenten, ja. Of je het wil of niet. En om het niet te doen is heel veel werk, om te proberen je daarvan los te trekken.

Ik neem aan dat jullie meer budget hadden dan bij het 1e eigen album? Correct? Hoe werd dit gespendeerd voor de opnames?

Martijn: Ja.

Caroline: oh, we hebben geld weggegooid (lacht). Ja, we hebben echt letterlijk elk instrument twee keer opgenomen.

Martijn: alleen de bas niet (lacht). We hadden eigenlijk een plaat af en waren dat aan het test mixen als het ware bij iemand wiens naam we niet gaan noemen. Een grote naam, dat kan ik wel verklappen, en we kregen het terug en we schrokken er best wel van. Het was echt niet wat we zochten en toen zijn we bij iemand anders gegaan om de plaat te laten mixen. Dat was beter maar dat was toch niet wat we ervan verwachten. Toen zijn we het bij onszelf gaan zoeken, we hebben het gewoon niet opgenomen zoals het moet.

Caroline: het cleane signaal van de gitaren alleen al stoorde mij. Dus dan al gitaar heropgenomen.

Martijn: en toen hebben we drums ook maar opnieuw opgenomen. Het was een dure grap. Maar uiteindelijk, Josh Wilbur heeft onze plaat uiteindelijk gemixt, die ook de laatste Korn heeft gedaan om maar zo te noemen, die kan wel wat zeg maar. Goed dat we dat gedaan hebben.

Caroline: hij wist ook precies wat we wilden hebben.

Het heeft dan ook veel meer tijd ingenomen dan gepland?

Caroline: ja, veel meer tijd. Maar ik denk ook mede door Robert Westerholt van Within Temptation. Hij heeft ons een beetje geleid en zei: “niet overhaasten, even nadenken over wie jullie zijn en wat jullie willen uitdragen”. Gewoon even echt definiëren, zijn jullie ok met wat jullie doen.

Hoe zijn jullie bij hem terecht gekomen?

Caroline: we hebben dezelfde manager, die heeft ons gekoppeld.

Martijn: we zijn al de hele tijd in contact met hem. In het begin was het een beetje aftasten, hoe we moesten samenwerken, maar op een gegeven moment waren we best wel comfortabel, dus dan gaan we daar gewoon samen een project van maken.

En daardoor verschilt het nieuwe album met het oude?

Martijn: het is niet dat we in een bepaalde richting gestuurd zijn. We hebben gewoon letterlijk veel verschillende dingen geprobeerd en gekeken wat goed voor ons voelde. Waarvan wil je headbangen en de boel kapot knallen. We merkten gewoon dat van al die nummers dat er veel meer die old school waren, riff-based, de oude garde van metal, dat dat veel meer paste bij wat wij wilden doen. Toen zijn we daarop gaan schrijven en toen schreven die nummers zichzelf. Dat is meestal wel een goed teken, als nummers er zo gewoon uitkomen.

Hebben jullie ook meer opgenomen dan dat er op het album staan?

Caroline: ja, we hebben heel veel weggegooid.

Martijn: ik denk dat we zo nog twee platen kunnen vullen met wat we niet hebben gebruikt.

Ondertussen staan jullie niet enkel op Graspop. Ook optredens in het buitenland. Als jullie terugblikken, tevreden over wat jullie hebben bereikt? En vooral, wat is jullie het meest bijgebleven?

Caroline: het zijn toch gewoon momentjes. Je staat er niet bij stil als je ermee bezig bent maar achteraf denk je wel, supervet. Eigenlijk Pinkpop was gek, ik had niet verwacht dat het zo een storm zou doen opwaaien. Ik weet het niet zo goed, vraag die vraag nog eens over twee maanden.

Martijn: precies, het gaat zo hard.

Caroline: eerst denk je, oh my god dat zomerseizoen moet nog beginnen, maar nu zitten we er midden in. We hebben de grootste al gespeeld, het gaat snel.

Martijn: het is precies life goes on, je wil het gewoon goed doen, je wil professioneel zijn en doorgaan, maar meestal als je eens een rustmoment krijgt en terugblikt op dat moment, wow.

Wat zijn de verdere toekomstplannen?

Martijn: we moeten nog beginnen met schrijven, maar we zijn dit keer wel echt van plan om niet opnieuw vier jaar er over te doen (lacht). Persoonlijk heb ik echt het gevoel ook dat we met deze plaat hebben gevonden wat we willen doen. Ik denk volgende plaat wordt gewoon dat ontwikkelen zeg maar.

Caroline: inderdaad, ik denk dat dat we gewoon dieper in gaan ontwikkelen daar. Wat betreft tours, aan het eind van het jaar hebben we nog optredens met Amaranthe en Eluveitie, hopelijk ook nog terug naar Amerika en eind dit jaar nog een eigen clubtour.

Benelux?

Caroline: Nederland. Maar misschien dat we nog wel even de grens over gaan. Boek ons (lacht)!

Nog een laatste vraag: kunnen jullie een top drie maken van alle optredens die jullie al gedaan hebben?

Martijn: voor mij nu, dat is nieuw, bovenaan staat Pinkpop.

Caroline: ook Pinkpop zou ik zeggen.

Martijn: dat was heel gestoord. Dan Graspop nog steeds?

Caroline: ja, en drie… Download Engeland. Dat vond ik heel leuk. De activiteit was beperkt, we mochten niet aanzetten tot moshpits of circle pits, maar het publiek was erg leuk.

Martijn: Misschien Groezrock een paar jaar terug.

Caroline: bedoel je van dit seizoen of algemeen?

Algemeen, zeg maar.

Caroline: dan zeker Pinkpop, Graspop en Groezrock.

Martijn: oh ja. Hop België, yeah! Groezrock is heel erg hardcore en punk opgegaan geloof ik.

Caroline: ze hadden vroeger meer metalcore edities.

Martijn: als zij ons vragen dan willen we wel.

Caroline: ik zeg geen nee, Hans Maes.

Martijn: wij willen wel hoor, Hansie!

Geniet nog van je dag!

Martijn: dat komt wel goed! In ieder geval, Kvelertak, Steel Panther, …

Caroline: Mastodon!

Martijn: spelen die ook vandaag? Gaaf! Dat wordt nog een mooi dagje.

<bespreken samen met ons het programmaboekje>

Martijn: Chelsea Grin voor Caroline, Suicide Silence ben ik ook wel benieuwd naar. Oh, Evanescence (lacht). Daar ben ik ook heel benieuwd naar, want die hebben echt al heel lang hier niet meer gespeeld geloof ik.

Caroline: dat wordt rennen!

Martijn: wij zijn gewoon tot 9 uur bezig. En dan nog ergens eten. Dat wordt een mooi dagje.

En een mooi en vooral warm dagje werd het ook. Lees de review van Graspop Metal Meeting hier.

Categorie: