The Bones - Monkeys With Guns

Artiest: The Bones

Album: Monkeys With Guns

Genre: Punk, Rock 'n Roll

Label: People Like You Records

Nadat ik als kind de countryhouse van Rednex (herinnert u zich Cotton Eye Joe nog?) ontdekte, ben ik blij dat ik zoveel jaar later kan zeggen dat er ook goede Zweedse muziek bestaat. The Knife, The Hives en The Cardigans wisten het tot diep in mijn geheugen te schoppen. Geen idee of ik The Bones met hun mix van punk en rock’n roll eeuwig en drie dagen zal blijven herinneren, maar met Monkeys With Guns hebben ze alvast mijn aandacht getrokken.

“Rockers, Shockers, Punx and Drunks! The mighty BONES from Karlskrona / Sweden are set again to kick all fake ass posers off the scene” staat op hun site te lezen. Verwacht je dus aan een plaat waar een gezonde dosis attitude niet misplaatst is! Opener 'Bones City Rollers' bundelt zowat alles waar we ons op de plaat aan mogen verwachten: punk ’n roll, een sing-a-long refrein, powerchords, gitaarsolo’s en het niet halen van de 3 minuten grens. Opvallend op de hele plaat is de afwisseling in gitaargeluid en zangstijlen. Zowel beide gitaristen als de bassist nemen lead & backingvocals op zich, in combinatie met hun brede beïnvloedingsbasis (denk onder andere aan Motörhead, Elvis, The Ramones, Social Distortion, Johnny Cash en AC/DC) krijg je ook zeer diverse songs. Hun helden worden doorheen de cd trouwens alle eer aangedaan met duidelijke verwijzingen in titels, lyrics en de songs zelf. De plaat blijft voortdurend verrassen, wat bij punkplaten niet altijd het geval is, en wordt hierdoor ook nooit eentonig.

'State Of Rock ’n Roll' en 'One Louder' zijn zowat de hevigste, meest agressieve en snedigste nummers op de plaat en zeer duidelijk beïnvloed door Motörhead. Beiden gezongen met een ruwere stem die perfect past bij het ingedrukte gaspedaal, aangevuld met twee te onthouden solo’s en good getimede hooks. Bij 'One Louder' betrap ik er mij ook steeds op een rondhuppelende Angus Young voor mij te zien. Nummers die mij alvast enorm kunnen bekoren.

Het nummer dat mij het eerste opviel was 'Wendy', vrouwen doen het dan ook altijd goed in rocknummers. De in -en outro door een oud vrouwtje (“What difference does it make, she was a wanker”) zijn hilarisch, net als het lekker cynische refrein “Wendy, where are you going with that gun? Are you trying to shoot someone or spread yourself all over?”, brengen mij helemaal in de juiste punksfeer. Overgiet de laatste woorden van het refrein met een ‘r’ die recht uit ‘Pirates of the Caribbean’ komt en ik smelt helemaal weg voor dit nummer.

Iets minder wild word ik van de echte poppunk nummers op de plaat. 'Cemetery Sue' kan me nog bekoren door de surfinvloeden die ik wel genegen ben. En bij 'Burnout Boulevard' haalt de stevigheid het net van de popklanken.  'The Hooligan Bop' is een toffe poppunkmeezinger en de rock’n roll sound van de solo mag er best wezen, maar de clean gezongen zanglijnen liggen mij minder dan het ruwere werk op de plaat. Afsluiter 'This Hound Dog Rock' is voor mij een wat overbodige song. De ‘pa-padapa-pa’s’ zijn voor mij veel te poppy en ook hier hebben we een zeer brave zang. Groot pluspunt bij dit nummer zijn de blazers op het einde, al had ik ze zeer graag in een ander nummer gezien. Hopelijk krijgen deze bij een volgende plaat meer aandacht!

Dat de vrouwen het soms moeten ontgelden komen we te weten in 'Die Like A Man', waar we ons bij het refrein een hele meute getatoeëerde stevige kerels voorstellen die luidkeels meezingen. Maar de titel voor sing-a-long song van de plaat gaat naar 'Dead Heart Story', dat onwillekeurig tot ’s morgens vroeg in menig hoofd zal blijven hangen.

Met 'Shooting Blank', 'Concrete Cowboys' en 'Smile Of The Cobra' krijgen we nog enkele lekkere punk ’n roll nummers die meer dan zomaar een tussendoortje zijn. Let hierbij vooral op de scherpe gitaarintro van 'Smile Of The Cobra'.  

Afsluiten wil ik doen met 'The Bartender', een nummer dat zich begeeft op stonerrock terrein van Kyuss en Queens of the Stone Age, maar dan wel in een zeer zuivere punkversie. De gebalde punkboodschap hand in hand met de trage rockgroove met een stem die doet denken aan Future of the Left, geen onaardige combinatie dus!

Doorheen de plaat wordt het duidelijk dat de heren van The Bones na meer dan 15 jaar samen spelen goed weten hoe je een cd moet maken die aanslaat. Veel afwisseling, humor, agressie, boeiend gitaarwerk en een ‘fuck you’ hier en daar zorgen voor een plaat die hier thuis nog wel zal opliggen. Zweden heeft dus duidelijk meer te bieden dan mooie blonde vrouwen, een geliefd nationaal elftal en mooie natuur.

Tracklist:

1 Bones City Rollers (2:46)
2 Shooting Blanks (2:13)
3 Concrete Cowboys (2:46)
4 Smile Of The Cobra (2:22)
5 State Of Rock `N`Roll (2:30)
6 Dead Heart Beats (2:53)
7 Cemetery Sue (2:16)
8 Die Like A Man (2:33)
9 Burnout Boulevard (2:02)
10 Wendy (2:46)
11 One Louder (2:09)
12 Straight To Crashville (2:25)
13 The Hooligan Bop (1:48)
14 Mr. Bartender (2:14)
15 This Hound Dog Rocks (2:19)