Mark Lanegan band - Blues funeral

Rating: 
0
Nog geen stemmen

Het laatste solo werk van Mark Lanegan 'Bubbelgum' kwam uit in 2004. Zo lang hebben we dus moeten wachten op een nieuw werkje, 'Blues  Funeral' heet de nieuwe plaat. Of het het lange wachten waard was? Meer dan!

Het is niet dat Mark Lanegan in tussen stil heeft gezeten, integendeel. Dat bewijzen zijn nevenactiviteiten met oa The Gutter Twins, Queens of the Stone Age en het 'Beauty and the Beast effect' dat hij creëerde samen met  Isobell Campbell. Zijn diepe donkere en ook zo herkenbare stem gaven aan elk van die 'projecten' een meerwaarde. Ook op dit album komt dat typische aan hem naar boven. Elke song houd je stevig in een houdgreep. Elke song ademt een donkere, soms dreigende, soms zeemzoete en zachte sfeer uit, maar ook heel intens en diepgaand.

De combinatie van teksten die je doen nadenken over de zin van het leven, met die door merg en been snijdende stem van Mark geven je het ene kippenvel moment na het andere. Dat is vanaf de eerste tot de laatste song het geval. Verwacht je niet aan lichtvoetige songs, het zijn eerder donkere wolken, maar telkens weer kom je te weten dat achter elke wolk de zon schijnt. We zouden haast vergeten dat Mark dit niet alleen doet, nee hij heeft een magistraal sterke band achter zich staan die er voor zorgt dat de songs nog magischer over komen. Dit kan enkel als dit gebeurt met klasse artiesten die de songs aanvoelen en die de teksten echt begrijpen en dat is hier zeker het geval.

Het begint al bij opener 'The Gravedigger’s Song' die als een bulldozer over ons heen raast. Soms neemt hij ook wel gas terug zoals bijvoorbeeld bij 'Bleeding Muddy Water' waar de crooner in Mark Lanegan naar boven komt. De teksten grijpen vaak terug naar zijn drugs verleden. Het is voor velen een wonder dat hij er nog staat, veel van zijn vrienden van toen hebben het niet overleefd, maar Mark dus wel. Hij doet je mee leven en meevoelen met die pijn, dat verdriet, soms zalvend dan weer stevig bij de strot grijpend. Adembenemend mooi!

Mark Lanegan leverde hier wederom een meesterwerk af dat on stage tot een geweldige intense belevenis moet leiden. Festivalblog zal er dan ook bij zijn op 2 maart in de TRIX met uiteraard een verslag achteraf.

Tracklist:

1. The Gravedigger’s Song
2. Bleeding Muddy Water
3. Grey Goes Black
4. St Louis Elegy
5. Riot In My House
6. Ode To Sad Disco
7. Phantasmagoria Blues
8. Quiver Syndrome
9. Harborview Hospital
10. Leviathan
11. Deep Black Vanishing Train
12. Tiny Grain Of Truth

Categorie: