Iris Divine - Karma Sown
Artiest: Iris Divine
Album: Karma Sown
Genre: Progressive power metal
Label: Sensory Records / The Laser’s Edge / Bertus Distribution
Score: 89/100
Tot enkele dagen geleden was Iris Divine voor mij een grote onbekende en wat doet een mens dan, googlen natuurlijk. Al snel blijkt dat deze band aardig wat stof doet opwaaien, dus was mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Hun website boezemde me echter wel een beetje angst in. Iris Divine omschrijft zichzelf namelijk als ‘een emotional progressive metal/rock’. Dat woordje ‘emotional’ bezorgt me al kippenvel. Dus met een klein hartje legde ik hun album 'Karma Sown' op.
Wat onmiddellijk opvalt, is dat deze jongens geen beginners zijn. Zij zijn dan ook al bezig van 1999, maar toch is dit pas hun tweede langspeler. Het album steekt zeer goed in elkaar en de productie is bij momenten subliem. In tegenstelling tot hun debuutplaat, werd deze dan ook niet in eigen beheer uitgebracht. Als je dan nog eens bedenkt dat Iris Divine een trio is, dan kan ik maar alleen vaststellen dat dit een stel knappe muzikanten zijn. Zanger en gitarist Navid Rashid heeft een zeer aangename zangstem en schuwt harde riffs niet , luister maar eens naar de intro van bv. The Everlasting Seas. Op dit nummer wordt ook al snel duidelijk dat drummer Kris Combs ook niet van een kleintje vervaardigd is. Deze drummer neemt tegelijkertijd ook nog eens al het elektronische (o.a. de keyboardpartijen) voor zijn rekening!
Hoog tijd om wat aan namedropping te doen. Op hun Facebookpagina zeggen de jongens beïnvloed te zijn door o.a Deftones, Faith No More, Dream Theater, Opeth, Fear Factory, Alice In Chains, Pantera en zelfs Pink Floyd. Mooie namen om naar te refereren en waarschijnlijk kan je bij het beluisteren nog een dozijn namen toevoegen aan dit lijstje. Maar deze mengelmoes werkt echt wel en daardoor kan ik alleen maar opmerken dat zij niet zomaar een progressieve band zijn. Op In the Wake of Martyrs na, wordt nergens de 7 minuten overschreden, want te lang uitgesponnen nummers is soms echt wel een ziekte bij prog bands. De tracks zijn stuk voor stuk pareltjes, goed uitgewerkt en complex, zonder te veel over the top te willen gaan, zo zorgen de heren ervoor dat ze nooit te veel hooi op hun vork nemen!
Mijn eerdere angst dat de heren de emotionele tour op zouden gaan, was dan ook ongegrond. Hun grote pluspunt zou ook wel eens in hun nadeel kunnen werken; daar zij veel invloeden hebben zullen de die hard prog rock mensen dit iets te zwaar kunnen vinden, terwijl het misschien voor metal mensen dan weer te soft is. Ik juich de veelzijdigheid van deze band alleen maar toe! Hokjesmentaliteit zou in deze tijden niet meer mogen, nietwaar? Eens je daar voorbij kan kijken, kan je enkel maar besluiten dat dit een steengoed album is!
Tracklist:
- The Everlasting Sea
- Fire of the Unknown
- A Suicide Aware
- Mother's Prayer
- Prisms
- In Sprirals
- Apathy Rains
- In the Wake of Martyrs
Meer info over Iris Divine: