U bent hier

Melechesh - Enki

Posted by Avon Moltoy op Tuesday, 24 March 2015

Rating:

Nog geen stemmen

Artiest: Melechesh

Album: Enki

Genre: Black metal

Label: Nuclear Blast

Score: 83/100

Wie de modale burger dezer dagen polst naar de belangrijkste exportproducten uit het Midden-Oosten zal zich tevreden moeten stellen met een vrij beperkt lijstje aan antwoorden. Olie, terrorisme, exotische kruiden, onthoofdingsvideo’s en bootvluchtelingen (niet noodzakelijk in die volgorde van belangrijkheid) en dan zijn we er wel ongeveer. Intellectueel doordachte black metal is in ieder geval een antwoord dat bij de meeste respondenten zal ontbreken.

Edoch, ook op muzikaal vlak ontvlamt er wat in de zanderige vlakten. Zelfs in notoire moordkuilen als Syrië en Irak omgorden rebelse jongeren de elektrische gitaar om middels zoetgevooisde teringherrie de frustratie van zich af te spelen. Al wie de documentaire ‘Heavy Metal in Bagdad’ heeft gezien of op Youtube teasers van het project-in-wording ‘Syrian Metal Is War’ ontdekte weet waar ik over spreek.

Eén van de vroegste voortrekkers van Oosters geïnspireerde metal is Melechesh. Sinds hun oprichting in 1993 laat men op min of meer geregelde basis een nieuw album op de wereld los. Ondanks het feit dat geen enkel bandlid momenteel nog in het Midden-Oosten woont is men steeds trouw gebleven aan het recept waarbij ijskoude black metalriffs gekoppeld worden aan Oriëntaalse klanken en asymmetrische tempowisselingen. Het resultaat is een geluid dat ontegensprekelijk binnen het kader van black metal past maar zich er tegelijk van onderscheidt. Met uitzondering van sommige nummers van Samael is er bij mijn weten geen enkele band in de scène die een vergelijkbare sound heeft.

Tekstueel focust men ook ditmaal weer op de rijke en dreigend in vergetelheid rakende Asyrische cultuur en mythologie gekoppeld aan de mogelijkheid van buitenaardse beschavingen. Zelf zal de band het niet bedoelen als statement, maar in tijden waarin baardige mannen met een minderwaardigheidscomplex en onderontwikkelde penis hun ego trachten op te krikken middels het vernielen van standbeelden en monumenten van diezelfde cultuur, is het op zijn minst een duidelijke tegenstem.

Het nieuwe album ‘Enki’ is een logisch vervolg op het in 2010 verschenen ‘The Epigenesis’. Met elke nieuwe release verfijnt en verrijkt bandleider Ashmedi de beproefde formule. Opener Tempest Temper Enlil Enraged dompelt je meteen onder in de unieke sfeer die Melechesh zo typeert. Opnieuw valt op hoe je als luisteraar steeds weer op twee benen wordt gezet; enerzijds de snelle en zwevende riffs die de blauwdruk vormen voor het merendeel van de black metalsongs op deze aarde en anderzijds die vreemde afwijkende breaks en tempowisselingen die het geheel soms erg bevreemdend maken voor Westerse oren. Het is net die dualiteit die Melechesh uniek maakt ten opzichte van het gros van de als kwaadwillige panda beschilderde bands uit noordelijker gelegen oorden.

Wat verder opvalt op ‘Enki’ is dat men erin geslaagd is om de nummers compacter te maken dan op vorige releases het geval was (met uitzondering van het epos The Outsiders). The Pendulum Speaks en Multiple Thruths zijn nummers met kop en staart die beter blijven hangen en desondanks de luisteraar nog steeds weten mee te slepen naar het oude Tweestromenland aan Tigris en Eufraat.

Iemand moet Ashmedi hebben ingefluisterd dat het betrekken van gastmuzikanten commercieel geen slechte zet zou zijn maar de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat het muzikaal gezien weinig bijdraagt aan het album. Max Cavalera (Soulfly, Cavalera Conspiracy, Killer Be Killed) is een aimabel man maar bij het nut van zijn vocale bijdrage in Lost Tribes durf ik toch enige vraagtekens zetten. Net zoals de samenwerking met Rob Caggiano (Volbeat) en Sakis Tolis (Rotting Christ) die weliswaar leuke extraatjes zijn maar weinig toevoegen aan het geheel. Het Melechesh concept is sterk genoeg om onafhankelijk van muzikale huurlingen ten strijde te trekken.

Enige afknapper op ‘Enki’ is het instrumentale Doorways To Irkala. Gedurende twee minuten weet dit werkstuk mijn aandacht vast te houden maar nadien sleept het nummer zich nog 6 ellendig lange minuten voort. Indien men dit nummer had weten in te perken zou het een ideaal rustpunt geweest zijn op het album of een geschikte intro maar in deze vorm nodigt het enkel uit om de skip-knop in te duwen.

Persoonlijk ben ik nog altijd het meest gecharmeerd door het tweede Melechesh album ‘Sphynx’ maar met ‘Enki’ zullen de fans van Oriëntaals gekruide black metal weer enige tijd zoet zijn. Geschikt materiaal om in Guantanamo enige bekentenissen los te peuteren.

Tracklist: