U bent hier

The Flight of Sleipnir - V.

Posted by Jeroen Vranken op Tuesday, 23 December 2014

Rating:

Nog geen stemmen

Artiest: The Flight of Sleipnir

Album: V.

Genre: Stoner / Doom / Folk metal

Label: Napalm Records

Score: 65/100

Bij het horen van folk metal denken vele metalheads onmiddellijk aan bands zoals Alestorm, Ensiferum, Korpiklaani of Eluveitie. The Flight of Sleipnir kan men niet alleen maar onder deze categorie plaatsen. Als we over het genre spreken dan gaan we het zonder twijfel hebben over stoner, doom, folk metal.

De band uit Amerika werd opgericht in 2007 door David Cicsley en Clayton Cushman. De grote doorbraak van deze band kwam er echter pas in 2008. De band heeft een interessante naam gekozen: Sleipnir is het achtpotig paard van de Noorse god Odin. Sleipnir wordt gezien als het meest legendarische paard ooit. De thema’s waar de nummers over gaan zijn gericht op verhalen uit de Noorse mythologieën. Net zoals Amon Amarth wijken ze niet van dit thema af.

In 2008 bracht de band een eerste demo uit genaamd 'Wisdom Calls For Sacrifice'. Het jaar nadien werd het eerste full-length album uitgebracht, namelijk 'Algiz + Berkanan'. Ondertussen heeft de band vijf albums (inclusief V. ) uitgebracht. Opvallend is dat er op het gebied van full-length albums maar gemiddeld 9 nummers op een album staan. Ook al staan er minder nummers op het album, de meeste nummers duren meer dan 6 minuten. De gemiddelde duur van een nummer (op het album 'V.') is ruwweg geschat 7 minuten.

Het eerste nummer dat we op V. terugvinden is Headwinds. De cleane gitaar zorgt voor de intro, hier komen later wat meer geluidseffecten bij. Hier is al te horen dat dit nummer meer neigt naar een stoner nummer. Het tempo ligt zeer laag bij dit nummer en dit horen we bij de zang. Er zijn leuke melodietjes te vinden in dit nummer. De zware gitaarstukken zijn dan weer meer gericht naar het doom en folk genre. Sidereal Course heeft een minder duistere en sinistere intro. In dit nummer wordt de nadruk nog meer gelegd op het stoner kantje. Wat ook opvalt, is dat er zeer veel gebruik gemaakt wordt van een wah pedaal. De gitaren zijn minder zwaar in dit nummer. Het derde nummer op dit album is The Casting. Dit is het kortste nummer op dit album. Men stapt hier af van de stoner intro en gaat over naar een doom intro. De donkere sfeer wordt hier weer opgeroepen. Voorheen kwam het folk genre nog niet aan bod maar hier wel. Er zijn vele rustige stukken tijdens dit nummer. De overgang tussen de zachtere en hevigere stukken is iets dat veel mensen niet gaat kunnen bekoren. Het zware gedeelte komt aan een einde door gewoon alle instrumenten en zang te laten stoppen. Hierna is er een paar seconden stilte en dan horen we akoestische instrumenten. Het is net die stilte waar veel mensen problemen mee gaan hebben. Nothing Stands Obscured probeert om zachte vocals over te laten gaan naar screaming vocals. Op zich is hier niets mis mee behalve dat de instrumenten die de ondertoon vormen hier totaal niet bij passen. Hierdoor komen deze stukken wat rommelig over. De rest van dit nummer is wel goed uitgewerkt. Rond 3 minuten is er weer een overgang tussen rustig naar iets zwaarder en dit is wel goed uitgewerkt.

Voor een nummer van meer dan 8 minuten zijn we aanbeland bij Gullveig. De intro wordt verzorgd door een wah pedaal. De manier waarop het gespeeld wordt doet weer denken aan het stoner genre. Hier is er geen duister kantje te vinden. Gullveig verwijst naar de godin Goudroes. Gull betekent goud en veig is een verwijzing naar alcoholische drank. Hier zijn er vele cleane gedeeltes. De overgang van cleane naar distortion gitaren is hier weer goed uitgevoerd. Er is zelfs een leuke solo te horen. Voor de donkerste en sinisterste intro van het album verwijzen we naar Archaic Rites. Er is wel een vrolijk kantje in dit nummer. Dit wordt mogelijk gemaakt door de blaasinstrumenten die we hier horen. Na de blaasinstrumenten horen we enkele snoeiharde gitaren. Het laatste nummer op het album is ook het langste nummer. Beacon in black horizon duurt maar liefst 11 minuten. Het eerste dat we in dit nummer horen is het geluid van iemand die op een 'battlehorn' blaast. Dit is een nummer dat vooral gericht is op de folk side. Ook al is dit een lang nummer toch gaat dit niet vervelen. Het tempo ligt in dit nummer ook een stuk hoger als in de vorige nummers. Hierdoor concluderen we dus ook dat er weinig tot geen stoner elementen meer inkomen. De solo die we in dit nummer horen is zonder twijfel een van de beste solo’s die we tot nu toe gehoord hebben van de band. Enkele minuten voor het einde stoppen de instrumenten en gebruikt men wat geluidseffecten en cleane zang om de outro te verzorgen.

Dit album is voor de liefhebbers van de band en voor de liefhebbers van vooral stoner metal bedoeld. Mensen die enkel naar folk metal luisteren, moeten deze band een kans geven en dan zullen ze deze band wel goed vinden. Voor sommige mensen is de lengte van de nummers misschien niet aangenaam maar toch is er genoeg variatie in de nummers zodat we dit niet beu worden. De overgang tussen bepaalde stukken is soms wat rommelig en soms klinkt dit zeer goed. Als ze dit nog kunnen oplossen heeft de band een mooie toekomst. Stoner, doom en folk metal combineren is niet makkelijk maar het gaat en dit bewijst deze band.

Tracklist: