U bent hier

Filter - Crazy Eyes

Posted by Anoniem (niet gecontroleerd) op Monday, 2 May 2016

Rating:

Nog geen stemmen

Artiest: Filter

Album: Crazy Eyes

Genre: Industrial rock/metal

Label: Spinefarm Records

Score: 86/100

We zetten ons schrap voor de triomfantelijke terugkeer van onze vroegjarennegentig 'industrial heroes' Filter. Enkel zanger Richard Patrick heeft de tand des tijds overleefd. Programmeur Liesegang is er al sinds mensenheugnis niet meer bij maar heeft wel ten tijde van ‘Short Bus’ Filter op de metalkaart gezet. Buckman, Radtke en Friedl doen ondertussen toch ook al een slordige vijftien jaar mee. Benieuwd hoe Filter anno 2016 klinkt. ‘Crazy Eyes’ is toch al hun zevende worp.

Mother E trekt als opener meteen een volledig blik razernij en blinde woede open. Een joekel van een song en de luisteraar weet meteen welke snoeiharde metalen er door de filter lopen... Patrick tiert zich doorheen het nummer en de groep toont aan dat ze nog steeds erg goed de kneepjes van het aantrekken en afstoten kennen. De bombast valt stil, de spanning wordt opgevoerd en de industriële muur wordt spijkerhard opnieuw opgetrokken. Machtige opener! Nothing in my Hands en Pride Flag houden in zinderende finales de industriële storm vast. De nummers zijn aanvankelijk luchtiger, en Patrick zingt warempel. Filter presenteert zich in grote doen!

City of Blinding Riots laat geen ommekeer vermoeden en de motherfuckers vliegen al snel in het rond. Pompende synths en een gevarieerde Filteriaanse gitaarmuur doen de rest. Take me to Heaven is een misplaatste ode aan Europe en doet ons opschrikken. Welcome to the Suck is een welgekomen rustpunt, klinkt erg mysterieus maar lijkt vast te lopen in goede maar te complexe bedoelingen.

Filter herpakt zich fel in Head of Fire en Tremors die drijven op een pulserende baslijn, een simpele maar zalige melodielijn laten horen en waarbij het tempo vurig omhoog gaat, wat dan een absolute climax bereikt in het briljante Kid Blue from the Short Bus, Drunk Bunk. Dit grijpt uitdrukkelijk – zoals de titel laat vermoeden – terug naar de sound van hun debuutplaat in 1995. Minst evidente song maar een gitaarpartij die fel inbeukt op de furieuze zanglijnen. Het sein voor de band kennelijk om met een uppercut te eindigen. Schuilen waar kan om Your Bullets op te vangen. Ook weer geheel in de ‘Short bus’-stijl gegoten en het is maar de vraag wie zich eerst kapotschiet, Radtke of Patrick. Wat een heerlijke song! Razendsnelle gitaren in een alles-of-niets en 'dood en verderf ' filosofie.

Het absolute hoogtepunt moet dan zelfs nog komen. Under the Tongue, een instrumentale octopus die ons alle kleuren van de regenboog laat zien. Pure Nine Inch Nails waarin Filter als gek tekeer gaat, alle remmen lost en het wit in de ogen in brand lijkt te vliegen. Hoe kan de groep beter afsluiten dan met een bezwerende portie verstilde chill out, een reprise van Head of Fire?

‘Crazy Eyes’ is een dijk van een plaat, over de hele lijn wordt een opwindend hoog niveau aangehouden. Nergens loert eentonigheid of bloedarmoede om de hoek. Filter creëert voor zichzelf een plekje in onze top 10-eindejaarsvoorselectie.

Tracklist: