Review Metal Female Voices Fest IX dag 2

Datum: 
zaterdag, 22 oktober, 2011

mfvfNa het voorproefje van de eerste avond, traden heel wat meer bands op de zaterdag. De oktoberhallen te Wieze mochten een verscheidenheid aan bands verwelkomen, elk met een ander genre. Hieronder waren enkele vaste MFVF waarden zoals Leaves' Eyes en Doro.

Het begon met Hanging Doll, waarvan ik slechts het einde gezien heb en geen oordeel over kan schrijven. Nemhain was de tweede act en kwam in elk geval al beter over. Geen symfonische female fronted metal, maar naar rock neigende muziek.  Deze muzikale variatie mocht er best wel wezen, lang niet slecht en het kreeg de eerste mensen aan het headbangen. De frontvrouw mocht er ook wezen, ze is dan ook een model. Ze sloot het optreden af door vuur te spuwen, een mooi einde.

Hierna volgde Coma Divine. Deze band is een zijproject van de zangeres van L'Ame Immortelle. Net als die band mochten we een portie gothic/electro verwachten. De performance was geslaagd mede dankzij de kledingstukken van de band en de mimiek van de zangeres, maar muzikaal klonk het wat eentonig.

De volgende band was Kivimetsan Druidi, een folk metal band. Zowaar ook de eerste echte sfeerbrengers. Voorheen hebben ze al op dit festival gespeeld, maar nu waren ze veel beter, veel intenser. Dit lag vooral aan de grunts die heel goed doorklonken. Het publiek leek eindelijk wakker geworden te zijn.

Hierna was het de beurt aan een band die enorm aan het groeien is en dat met slechts een album: Amaranthe. Eerder dit jaar hebben ze al in Trix gespeeld als support van Kamelot en toen waren ze razend goed. Deze keer echter een mindere performance, hoewel dit vast en zeker aan het onverschillige publiek lag. Op MFVF heb je immers soms de indruk dat mensen meer komen om bijvoorbeeld foto's te trekken dan van de muziek te genieten. Een zeer camera vriendelijk festival, maar soms ten koste van de gewone muziekliefhebber. Geef zelf toe, de eerste rijen waar bazooka's van camera's in de lucht hangen in plaats van uitbundige mensen, handen in de lucht en headbangende hoofden... Het neemt toch een deel van de sfeer weg. Amaranthe kreeg dan ook maar her en der in de zaal de sfeer er in. Er is overigens een fotopit net voor het podium en voor de eerste rij, maar die zat al stampvol gevuld zonder de fotografen uit het publiek erbij. De eerste rij leek gewoonweg onverschillig en dus vrij jammer voor de band. In het begin klonk de stem van Jake (de clean vocal) te stil, maar dat is gelukkig bijgesteld, waardoor we op z'n best van de drie verschillende stemmen konden genieten. Elise klonk opnieuw als een nachtegaal en Andreas was even agressief als anders. Muzikaal niets op te merken, maar in andere omstandigheden veel beter. Ze mogen zich op 1 november opnieuw bewijzen in Trix, deze keer als support van Hammerfall.

Over nachtegalen gesproken, Sabine van Deadlock is er nog zo eentje. Deadlock is nog heviger dan Amaranthe en een van de zwaarste van de affiche voor vandaag, maar combineert dat met een prachtige vrouwelijke stem. Eindelijk werden ook die eerste rijen wat actief, hoe  kan het ook anders met een opjuttende grunter als Johannes. Deadlock was goed van begin tot eind, ze wisselden tussen zwaardere en rustigere songs. Zoals op elk optreden zijn de gitaarsolo's van Sebastian fantastisch. Voor deze gelegenheid speelden ze ook een volledig female fronted nummer, Sabine toonde dus haar kunnen, gewoonweg prachtig. Hetzelfde gold bij Awakened by Sirens. Verder hebben ze een goede mix van alle albums gespeeld. The Brave/Agony Applaus van Manifesto, Code of Honor van Wolves en Brutal Romance en Virus Jones van Bizarro World om er maar enkele te noemen. Jammer dat ze gedurende de show enkele technische problemen kregen, zoals de gitaar van Sebastian en een microfoon die plots uitviel. Dit hebben ze gelukkig professioneel aangepakt, ze gaven de microfoon dan maar een tijdje door, zeer leuk gedaan deze afwisselingen. Afsluiten deden ze met hun party nummer End Begins. Ter informatie: dit was de laatste Belgische show met zanger Johannes Prem. Lees meer informatie hier.

Het niet zo talrijk opgekomen publiek ging pas voor de eerste keer uit zijn dak bij Leaves' Eyes. De band is met recht en reden een vaste waarde op MFVF te noemen. Zij slaagden er in te doen waar tot op dat ogenblik nog geen enkele band in was geslaagd: het publiek echt meekrijgen. Van voor tot achter, iedereen stak, om iemand te quoten, "de handjes in de lucht". De setlist was relatief klassiek en veilig te noemen: beginnen met Spirits' Masquerade, waarna werd overgegaan naar Velvet Heart. Leaves' Eyes singles als Melusine of My Destiny ontbraken natuurlijk ook niet op het appel.

De liefde tussen Leaves' Eyes en MFVF is wederzijds: de band kruidde hun setlist met enkele special acts: Liv's zus Carmen (zangeres van Midnattsol) kwam op het podium om samen een Noors lied te zingen en zowel de zanger als zangeres van de relatief onbekende band Elfentahl vergezelden Liv op het podium. Het moet gezegd worden, het duet van Liv met Maite (My Destiny) was af. Samengevat, een erg geslaagd optreden en zeker een van de hoogtepunten op MFVF 2011.

Kwam er dankzij Leaves' Eyes leven in de brouwerij, dan werd het pas echt een feestje bij Doro. Al 28 jaar op het podium, maar nog steeds "alive and kicking". Doro was terecht de grote headliner van deze editie van MFVF en maakte deze status dan ook waar: een strakke muzikale omkadering, sterke nummers en een (als we hier nu al van mogen spreken) een legende op het podium, die haar publiek als het ware meezuigt door haar enthousiasme.

Enig minpuntje? Doro stond gepland voor 80 minuten, maar kreeg slechts 60 minuten, dankzij de vertraging die het programma had opgelopen. Me dunkt dat de headliner, wanneer de sfeer er enorm inzit, op zijn minst het aantal geplande minuten zou mogen spelen. Het publiek wilde, maar kreeg geen bisnummers. Had het aan Doro gelegen, dan zouden er nog wel een reeks bijgekomen zijn. Doro verblijdde haar publiek onder andere met Fur Immer, Earthshaker Rock,  I rule the Ruins, Metalraiser, All we are, Celebrate enzovoort.  Door tijdgebrek ontbrak onder andere het geplande True As Steel op de setlist.

Conclusie? Een matige tweede dag, zonder echte uitschieters. De twee headliners van zaterdag slaagden er in om deze dag te redden. Bands zoals Diabulus in Musica vielen jammer genoeg door de mand en toonden niet waarom ze op de derde plaats mochten staan, terwijl Benedictum, Dylath-Leen en Trail of Tears wel goed waren, maar een nogal verdeeld publiek hadden, met aldus verdeelde meningen.

Lees ook de reviews van de twee andere dagen hier en hier.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!