Review Groezrock 2017: dag 1

Datum: 
zaterdag, 29 april, 2017 tot zondag, 30 april, 2017

Al sinds 1992 zorgt de Groezrock organisatie ervoor dat we de grootste punk, rock en hardcore bands te zien krijgen in België. Zowel oudgedienden in het genre als de nieuwe lichting komen aan bod. Dit is ook het festival dat zowat het Belgische festivalseizoen op gang trekt. Ook wij waren opnieuw van de partij.

Sinds dit jaar is de festivalweide iets kleiner en is de indeling ook aangepast. Wat ook opviel was de extra beveiliging, zo zagen we veel meer crewleden, af en toe een agent op het terrein en veel meer security aan de ingangen. Dit schrikte de bezoekers niet af en het festival telde de eerste dag maar liefst 10.000 festivalgangers. Voor de eerste dag kregen we zeer goede bands van eigen bodem (denk hierbij aan Moments en Oathbreaker) te zien maar ook sterke buitenlandse bands zoals Stick To Your Guns, Anti-Flag en Deftones. Een uitgebreide review van de geziene bands, de sfeer errond en het festival in het algemeen vind je hieronder terug.

Moments (Back To Basics stage 12:35-13:10)

De eerste band die het weekend op gang mocht trappen op de Back To Basics stage was al onmiddellijk een klepper van formaat. De melodische core band uit België is al sinds 2013 zeer gekend in de scene.

Bij de aankomst had zich al een menigte in de tent verzameld. De bandleden werden onder luid geklap onthaald. Met Faith, The Things We Need en Our Dreams was de toon al onmiddellijk gezet. Al vanaf het tweede nummer staken de eerste stagedivers de kop op en even later opende de eerste pit zich al. Het publiek amuseerde zich en stilstaan was dan ook onmogelijk. Na Lost Souls nam zanger Dries even de tijd om het publiek toe te spreken. In 2014 stond de band ook op Groezrock en diezelfde dag liet een goede vriend en de grootste Moments fan het leven na een tragisch ongeluk. Het prachtige nummer Brothers werd dan ook aan hem opgedragen. Een pakkend en mooi eerbetoon. Een van de meest gekende nummers, The Architect, werd natuurlijk meegebruld en de band wou meer stagedivers zien, zo gezegd zo gedaan. Ondertussen was het Groezrock volk wakker geworden want de tent was ondertussen goed volgelopen. Hierna was het tijd voor een nieuw nummer. What If werd voor de eerste keer live gespeeld en het was dan ook afwachten naar de reacties. Deze waren positief, het was enkel spijtig dat af en toe het geluid van de zang wegviel. We verwachten van Moments dat de show afgesloten wordt met een knal, dat was ook deze keer weer het geval. The Voiceless is zonder twijfel een van de nummers die de fans het luidst meebrullen.

Een zeer aangenaam optreden en een dikke set zorgden ervoor dat Groezrock goed op gang getrapt werd. Geïnteresseerden en diegenen die na het optreden geen genoeg kregen van de muziek kunnen op 27 mei terecht in Ham voor de release van de nieuwe EP Outlast.

Tracklist:

  • Faith
  • The Things We Need
  • Our Dreams
  • Lost Souls
  • Brothers
  • The Architect
  • What If
  • The Voiceless

Skyharbor (Back To Basics stage 13:45-14:20)

Groezrock is tussenstop nummer tien voor Skyharbor dat als special guest mee reist met Deftones. Deze gasten uit New Delhi experimenteren graag met muziek en dat merken we. We kunnen hun muziek misschien het beste omschrijven als progressive rock/metal.

Een tiental minuten voor het optreden stonden de fans al in het midden vanvoor en daarrond stonden vele nieuwsgierige mensen. Dit is een band die je ligt of niet ligt aangezien de muziek nogal ‘speciaal’ is. Tijdens het optreden verlieten veel mensen de tent maar er kwamen ook een deel nieuwe mensen bij. Guiding Lights, Chemical Hands, Evolution, Allure en Out Of Time waren de nummers die enkele koppen aan het headbangen kregen. Er werden veel interludes gebruikt waardoor de gitaren en de bass terug gestemd konden worden. Veel praatjes werden er niet gemaakt, op het einde maande zanger Eric Emery iedereen aan om even aan de merch stand langs te komen voor een babbel.

Het was zeer duidelijk dat de band niet echt gekend was onder het publiek maar dat er toch enkele nieuwsgierigen met een goed gevoel vertrokken.

Swingin’ Utters (Monster Energy stage 14:15-14:55)

Wegens overlappende schema’s komen we te laat aan bij Swingin’ Utters. Van ver hoorden we wel al een stevige punkrock-klank. Al 25 jaar brengen deze gasten uit San Francisco ons punkrock met een vleugje folk en country. Een mix tussen NOFX, Rancid en Dropkick Murphys stond ons te wachten.

Dat de bandleden over een gezonde portie energie en enthousiasme beschikten zorgde ervoor dat het publiek enthousiast was. Bij het betreden van de tent zagen we al een heel deel mensen springen en dansen. Tussen de nummers door maakte de zanger af en toe een praatje met het publiek en vooral zijn grappige en vreemde opmerkingen blijven ons bij. Soms leek het zelfs alsof zanger Johnny in zijn eigen wereldje leefde. Zijn vreemde danspasjes namen geregeld de bovenhand maar het publiek vond dit wel grappig. Darius Koski, gitarist en tweede vocalist nam twee nummers volledig op zich zodat Johnny nog wat kon dansen. Het einde was onverwacht, na het laatste nummer verliet iedereen het podium en bedankte de zanger vluchtig nog het publiek. Een zeer snelle aftocht. Een degelijk optreden dat redelijk wat volk op de been bracht.

Oathbreaker (Back To Basics stage 16:10-16:50)

De dag voor Groezrock stond deze band uit West Vlaanderen nog in Athene. Bij het aankomen aan de stage stond de tent al bomvol. De zangeres betrad het podium onder luid gejuich en opende met 10:56. Hierna kwamen de andere bandleden het podium op en werd Second Son of R. gespeeld. In het begin overstemden de instrumenten de vocalen en hoorden we de cleane zang niet, enkel de screams. Dit was opgelost naar het einde van het nummer toe. De band had maar 40 minuten om een set te brengen en er werd geen tijd verloren met praatjes. Halverwege sprak een duidelijk zichtbaar vermoeide zangeres ons toe en zette dan de show verder. De sfeer achter deze muziek werd perfect overgebracht op het publiek, we zagen mensen mee bewegen op de rustige tonen en headbangen als de zwaardere stukken kwamen. Where I Live, Where I Leave en Immortals deden het zeer goed.

Velen zullen ze na dit festival nog beluisteren en de band kan er zeker van zijn dat de fanbase uitgebreid is.

Red City Radio (American Socks Acoustic stage 17:00-17:20)

Voor een optreden aan de Acoustic stage mee te pikken moest je al vroeg aanwezig zijn wou je de artiesten daadwerkelijk kunnen zien. De mini stage langs de American Socks shop bood plaats voor een 25-tal mensen. Hier kon men een Gretsch gitaar winnen en deze werd ook bij iedere sessie gebruikt. Red City Radio was de band die Groezrock 2017 op gang trapte op de stage.

Zanger en gitarist Garret Dale nam de Gretsch gitaar vast en toen kwamen de andere bandleden er ook bij. Eerst waren er twee microfoons voorzien maar later kreeg de band er toch een derde micro bij. Garret was al blij dat deze microfoon geen problemen gaf aangezien de microfoon die hij gebruikte eerder die dag vonkte en hij grappen maken over het feit dat dat hem bijna elektrocuteerde. Het was dus zeer toepasselijk dat het nummer Electricity gespeeld werd. Er werd gevraagd of er iemand wiet had, de perfecte aankondiging voor het volgende nummer. In The Meantime is nog zo een nummer dat het goed deed. Iedereen die was komen opdagen zong vrolijk mee en je kon zien dat de band veel plezier maakte. Ondertussen was er op de Watch Out stage (podium langs de acoustic stage) een optreden gestart waardoor het geluid van de andere band boven de muziek van Red City Radio uit kwam, maar op een bepaald moment werd er zo luid meegezongen dat we niets meer hoorden van de muziek vanop de Watch Out stage. Verder werd ook Pretent Kings gespeeld en een Green Day cover. Na een optreden van 20 minuten waar luid meegezongen werd konden we nog een keer babbelen met de bandleden. Een geweldig mini optreden van Red City Radio. Vooral de interactie tussen band en publiek was geweldig. 

Bouncing Souls (Monster Energy stage 19:15-20:05)

Voor het volgende optreden begeven we ons weer naar de Monster Energy stage. Bouncing Souls is een band die live niet teleurstelt. Deze punkrockers zitten al lang genoeg in het genre om te weten hoe ze een goede show moeten geven. De band werd opgericht in 1989 en het lijkt erop dat het einde nog lang niet in zicht is.

Bij aankomst zitten veel mensen rond de tent om van daar het optreden te volgen. Binnenin is het druk en was het wringen om toch nog een beetje vooraan te staan. Onder begeleiding van een funky blues nummer komen de bandleden het podium op en de menigte toont al onmiddellijk hun enthousiasme. Wanneer de band dan ook nog eens opent met Lamar Vannoy is het hek helemaal van het dam. Een andere publiekslieveling was Driving All Night. Een zeer kort nummer maar wel een dat deze band typeert. De snellere riffs krijgen de mensen aan het headbangen. Het hoogtepunt van het optreden werd bereikt toen East Coast! Fuck You! gespeeld werd. Dit korte nummertje zorgde er zelfs voor dat er een kleine moshpit gevormd werd in het midden. Er werd tussenin nog gewisseld tussen akoestische en elektrische gitaren en voor het einde werden er een extra bassist, gitarist en drummer het podium op geroepen, iets dat het publiek niet zag aankomen.

Ook deze keer zetten de oude rotten een sterk optreden neer, het viel op dat er vele fans waren die de band al lang volgen.

Stick To Your Guns (Back To Basics stage 21:40-22:40)

Ondertussen zijn we op weg naar (alweer) de Back To Basics stage waar we Stick To Your Guns aan het werk zullen zien. De temperatuur was al sterk aan het dalen maar tijdens het optreden werd er genoeg gesprongen, geheadbangd en geschreeuwd om de kou te doen vergeten. Veel mensen kwamen op zaterdag naar Groezrock om Stick To Your Guns live aan het werk te zien, het was dan ook geen verrassing om te zien dat de tent volledig vol stond een kwartier voor het eerste nummer gespeeld werd.

Op het moment dat het donker werd in de tent klonk er al luid geroep van het publiek. Als de bandleden het podium op kwam ontplofte de tent, zeker omdat de leden al dansend onder een funky toontje verschenen. Jesse vermeldde nog eerst even dat hij zich niet helemaal goed voelt en dat het publiek het podium op mocht komen en mocht meezingen. Zo gezegd zo gedaan, al direct vanaf het eerste nummer vlogen de crowdsurfers al door de lucht. Dat de kleine tent niet groot genoeg was bleek al snel, in het midden werden de pits groter en groter en al snel werden de buitenste rijen tegen het doek van de tent gedrukt. Tussen de nummers door kregen we de classic Jesse speeches. Zo vertelde hij hoe graag hij in België is, hoe graag hij de fans ziet en vooral hoe idioot het er in Amerika aan toe gaat. We kregen een verhaal over hoe we van het nationalisme moeten afstappen en mekaar meer moeten helpen. Verder bracht hij ook nog een ode aan Wolf Down. Er werd met een knal afgesloten, bij Amber werd het publiek helemaal gek. Enkel Parkway Drive kreeg het publiek nog gekker. Hoe kan je beter afsluiten dan eindigen met Against Them All. De crowdsurfers vlogen ons om de oren en ondertussen werd er overal druk gemosht.

Bij het verlaten van de tent was pas zichtbaar hoeveel volk voor deze band was komen opdagen. Tot ver buiten de tent stonden mensen naar deze band te luisteren. Dat Stick To Your Guns veel volk bijeen krijgt en zijn weg kan vinden op de grote podia is al gebleken. Een ijzersterk optreden van deze band was ook deze keer weer het geval. Misschien volgende keer het grootste podium voor deze gasten?

Deftones (Energy Monster stage 00:00-01:10)

Aangezien we In Hearts Wake op de Watch Out Stage aan het kijken waren kwamen we ook nu weer iets te laat aan bij het optreden van de afsluiter, Deftones. Dit is de eerste keer dat de Amerikanen op Groezrock staan dus ze wouden er een speciaal optreden van maken. De tent was tot achteraan gevuld maar tussenin waren er nog veel lege plaatsen. Een reden hiervoor is dat Anti-Flag nog lang speelde terwijl de headliner al begonnen was. Toen Anti-Flag gedaan had kwam een deel van dat volk nog even naar de headliner kijken.

Onder de tonen van Girl Loves Me (David Bowie) kwam de band het podium op. Er werd geopend met Korea, een nummer dat maar liefst 17 jaar geleden verscheen op het album White Pony. Er werden iets van een 15 nummers gespeeld maar het meest indrukwekkende was de lichtshow. Het is niet vaak gebeurd dat de festivalgangers zo een spectaculaire lichtshow te zien kregen. Een andere spectaculaire gebeurtenis is de gebroken voet van Chino. Dat Chino graag enthousiast is en rondspringt is al lang geweten en dat hij zich hiermee kan verwonden is ook al geen verrassing meer. Zo viel hij van het podium af maar de band bleef doodleuk doorspelen. Even later stond hij weer terug op het podium. Na een verder onderzoek achteraf blijkt dat hij de bovenkant van zijn voet gebroken heeft en twee dagen niet meer mag lopen of op zijn voet steunen. Het publiek was uiteraard eerst een beetje geschokt maar toen hij verder ging maakte het publiek ook weer terug plezier en verdween de bezorgdheid. Het grootste deel van de set bestond uit nummers die terug te vinden zijn op de albums White Pony, Around The Fur en Koi No Yokan. De avond werd afgesloten met My Own Summer, Headup en Rocket Skates. Een tevreden publiek verliet de tent terwijl Purple Rain van Prince nog even opgezet werd. 

Het Groezrock volk en de organisatie mag tevreden terugblikken op een eerste dag. De headliner zorgde voor spektakel, de Belgische bands zetten sterke optredens neer, de akoestische sessies waren een groot succes en de tenten waren altijd goed gevuld. De volgende dag belooft ook spectaculair te worden want dan komen onder andere Cock Sparrer, Pennywise en headliner Parkway Drive. Review coming soon!

Lees ook de review van dag 2 en bekijk de photo reports van dag 1 en dag 2.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!