Review Groezrock 2017: dag 2

Datum: 
zaterdag, 29 april, 2017 tot zondag, 30 april, 2017

Dag 1 van Groezrock was gevuld met stevige hardcore bands en het nodige punk geweld vanuit het buitenland maar ook van eigen bodem. We waren dan ook benieuwd wat de tweede dag voor ons in petto had.

Op de tweede festivaldag viel het sterk op dat het een stuk drukker was op de weide. Een van de hoofdoorzaken was zonder twijfel het optreden van headliner Parkway Drive. Toen ze eerder die dag kwamen signeren stond er een rij om u tegen te zeggen. Nog nooit stond er op dit festival zo een lange rij voor een signeersessie. Ook het zonnige weer was mooi meegenomen, al was dit helemaal niet nodig om de sfeer die op het festival heerst op te krikken, die was er opnieuw in overvloed. Naast Parkway Drive stonden er uiteraard heel wat andere kwalitatieve bands op het programma, hieronder een greep uit het aanbod.

Skinny Lister (Monster Energy stage 13:00-13:40)

Wanneer we aankomen bij Skinny Lister zien we een vrolijke band vol energie op het podium staan. We krijgen tijdens dit optreden folkmuziek te horen dat gemixt werd met wat pop punk. In twee jaar tijd is deze band gegroeid en heeft ondertussen al drie albums uitgebracht.

Het energieke dat gebracht werd was aanstekelijk en in een mum van tijd zagen we mensen dansen op de tonen van de folkmuziek. We beginnen rustig met Devil In Me. Wat onmiddellijk opviel was het gebruik van vele verschillende instrumenten. Tijdens de set zagen we zowel elektrische als akoestische gitaren maar ook een contrabas, accordeon en een mandoline. Ondertussen leerden we ook al dat Lorna Thomas een vrolijke en zeer bekwame zangeres is die weet hoe ze een publiek moet entertainen. Ze kwam geregeld van het podium af om samen met het opgedaagde publiek te zingen en een keer stond ze zelfs in het publiek te dansen. Een zeer interessante set werd afgesloten met This Is War en Hamburg Drunk. Onmiddellijk na het optreden spurtte Lorna naar de merch stand. Ze wisten slechts enkele momenten voor het optreden dat ze in de grote merch tent een tafel kregen om merch te verkopen. Eens aangekomen ging ze op een stoel staan, riep ze door de hele tent dat Skinny Lister aan de merch gearriveerd was en dat ze ons kon voorzien van de meeste kleurrijke kleding.

Toegegeven, deze muziek is eens wat anders en niet iets dat we onmiddellijk op Groezrock hadden terug verwacht maar het was zeker niet slecht en het opgedaagde publiek had zich geamuseerd. Wie nog niet genoeg heeft gehad van Skinny Lister kan op 25 oktober terecht in Antwerpen voor een nieuw optreden.

Brutus (Back To Basics stage 14:45-15:25)

We zakken af naar de Back To Basics stage voor wederom een klepper vanuit België. Brutus brengt ons punk die we niet snel van andere bands zullen horen. We horen niet enkel punk maar ook post-rock en prog terug komen. Het indrukwekkende is dat deze muziek gebracht wordt door drie bandleden, op zich niets speciaals zij het dat de zang en drum verzorgd worden door een vrouw, Stefanie. Stijn en Peter nemen de gitaarlijnen en de basslijnen voor hun rekening. Een drumster met veel energie en een geweldige stem zorgde ervoor dat tegen het einde van het optreden de tent goed gevuld was. Ook al kwam het debuut album pas enkele maanden geleden uit, toch waren er al veel fans afgezakt naar dit optreden.

In het begin waren er enkele technische problemen maar die werden al snel opgelost. Tijdens de eerste twee nummers gaf Stefanie het beste van zichzelf, ze ging te keer op de drum, bracht ons geweldige vocals en gaf ondertussen aanwijzingen naar de mensen van het geluid dat haar micro wel wat luider mocht. De brute en snelle riffs uit March was het eerste wat we te horen kregen. Al onmiddellijk was het publiek mee en werd er na ieder nummer luid geklapt en geroepen. Drive, Justice De Julia II en All Along zorgden ervoor dat voor velen dit de revelatie van het festival was. Zonder twijfel een van de beste optredens die we te zien kregen op zondag.

Call It Off (Watch Out stage 15:50-16:30)

Terwijl we stonden aan te schuiven aan de signeersessie van Parkway Drive begon op de Watch Out stage Call It Off te spelen. Dit is niet de eerste keer dat ze naar Groezrock afzakken en ook deze keer hadden ze weer een grote groep vaste fans die zich voor het podium verzamelden. De mix tussen punk en pop deed het goed bij het publiek en dat konden we al vanaf het begin merken. Er werd geopend met Abandoned. Tijdens de snellere riffs zagen we de mensen al enthousiast mee bewegen. Dit was de eerste singalong en er zouden nog meer volgen. Een van de nummers die we zeker live wilden zien is Dyanne. Zonder twijfel een van de beste werken die Call It Off heeft afgeleverd tot op heden. Hierna kregen we Scream Your Heart Out te horen. Bij het begin werd vanop het podium een opblaaskrokodil en verscheidene strandballen het publiek in gegooid. Tussenin zagen we nog enkele kleinere pits, een wall of death en geregeld een crowdsurfer. Bij Do It All Again werd het publiek in twee delen opgedeeld. Frontman en gitarist Maurice nam een helft van het publiek voor zijn rekening en Adrian nam de andere helft voor zijn rekening. Ieder deel moest proberen luider dan mekaar te schreeuwen en tijdens het nummer proberen om samen zo veel mogelijk geluid te maken. Er werd afgesloten met de evil song, Witness. Het was afwachten hoe het materiaal van het Abandoned album onthaald zou worden en het publiek zag en hoorde dat dit dik in orde was. Ook deze keer zette Call It Off een puike prestatie neer en mogen ze terugkijken op een geslaagd optreden waar het publiek zeker van genoten heeft. Een band om zeker in de gaten te houden!

Counterfeit (Back To Basics stage 17:05-17:55)

We zijn weer aan de Back To Basics stage aanbeland waar Counterfeit zijn opwachting maakt. Deze 5 uit London zijn op zeer korte tijd zeer populair geworden met hun eigen interpretatie van punkrock.

Opvallend was dat er bij vele nummers gebruik gemaakt werd van maar liefst drie gitaren, zanger Jamie nam dan de gitaar op om hem even later weer in te wisselen. Hij stapte ook geregeld het publiek in. Eerst deed hij dit met micro en gitaar (de band maakt geen gebruik van een draadloos systeem). De mensen begonnen rond hem te moshen waardoor de gitaar al snel aan de crew gegeven werd en even later moesten een paar leden van de crew het podium op om omgevallen micro’s en kabels die in de knoop waren weer terug in orde te maken. Naar het einde van de set sprong Jamie weer het publiek in (dit keer met enkel de micro) en maande iedereen aan om zijn smartphone weg te doen en gewoon plezier te maken. Dan moest iedereen gaan zitten en op het juiste moment weer recht springen. Even later haalde hij het publiek uit mekaar voor een wall of death. Na het refrein haalde hij het publiek weer uit mekaar voor een tweede wall of death en dat terwijl hij nog steeds ergens in het publiek stond. Om het optreden af te sluiten nodigde hij iedereen uit op het podium. In een mum van tijd stond het podium vol met dansende fans.

Een optreden waar de fans zeer blij mee waren maar vooral het performance gehalte zal ons nog wel even bij blijven. 

Cock Sparrer (Monster Energy stage 18:50-19:45)

Als old school en onvervalste punk is wat je zoekt, dan was je bij Cock Sparrer aan het goede adres. Vele fans kwamen voor deze band en waren na het optreden ook nergens meer te bespeuren. Al sinds 1972 drukt Cock Sparrer zijn stempel op het genre en het lijkt er niet op dat ze aan stoppen denken. We beginnen rustig met Riot Squad, Watching Your Back en Working. Tevens allemaal nummers van het Shock Troops album. Bij ieder nummer werd er luid meegebruld (vooral de refreinen) en we zijn er zeker van dat na dit optreden de fanbase weer wat uitgebreid is. De klepper die niet mocht ontbreken was natuurlijk Because You’re Young. Opgedragen aan de kleinkinderen van de zanger. Er werd afgesloten met ongetwijfeld het meest gekende en misschien ook het beste nummer van Cock Sparrer. England Belongs To Me bracht veel mensen aan het springen en de crowdsurfers ontwaakten weer.

Deze oude rockers kunnen het nog steeds en we hopen ze zeker nog eens terug te zien!

Pennywise (Monster Energy stage 20:20-21:20)

Voor een sterk staaltje nostalgie kon je terecht bij Pennywise. Er hing een groot doek op het podium waar we de cover van About Time hing. Dit is het derde studioalbum van Pennywise en werd uitgebracht in 1995. Het album was geen groot commercieel succes maar wordt toch beschouwd als een van de beste albums van de band.

About Time werd in zijn volledigheid gespeeld en het publiek werd gek tijdens deze set. Tijdens de set vroegen Jim en Fletcher waar het Belgisch bier was. Even later werden ze op hun wenken bediend en kregen ze de pinten waar ze al lang achter aan het zoeken waren. Nadat alle 12 nummers aan hoog tempo gespeeld werden, was het tijd voor iets anders. Er werd aan het publiek gevraagd of ze een Good Riddance, Bad Religion, Misfits of Dead Kennedys song moesten spelen. Ze zetten steeds een riffje in en stopten even later. Uiteindelijk werd Do What You Want van Bad Religion gespeeld. naar goede gewoonte werd natuurlijk afgesloten met Fuck Authority, Pennywise en Bro Hymn.

Tracklist:

  • Peaceful Day
  • Waste of Time
  • Perfect People
  • Every Single Day
  • Not Far Away
  • Freebase
  • It's What You Do With It
  • Try
  • Same Old Story
  • I Won't Have It
  • Killing Time
  • Do What You Want (Bad Religion cover)
  • Fuck Authority
  • Pennywise
  • Bro Hymn

Parkway Drive (Monster Energy stage 22:00-23:10)

De band waar zeer veel mensen voor kwamen was uiteraard Parkway Drive. Het zou me niet verbazen als we te horen kregen dat deze headliner meer volk bijeen kreeg dan welke band ooit op Groezrock. Fans stonden al uren voor het optreden in de buurt van de eerste rijen om de beste plaatsen te veroveren.

Er werd een doek voor het grootste deel van het podium gehangen zodat niemand zag wat er op het podium gebeurde. Toen het optreden begon hoorden we een bandje waar de Wild Eyes intro op te horen was en hierna kwam iedereen (behalve Ben Gordon) voor het doek staan en werd het eerste nummer ingezet. Even later viel het doek en zagen we het decor dat opgezet was. Het bekende wiel waar Ben en zijn drumstel zich in bevonden was natuurlijk van de partij. Hierna kondigde Winston aan dat het tijd was voor een iets ouder nummer genaamd Carrion. Het was natuurlijk geen verrassing dat de tent op zijn grondvesten daverde toen dit nummer gespeeld werd. Doorheen het hele publiek werden moshpits gestart en de crowdsurfers kwamen langs alle kanten. Na het horen van “twelve years I’ve fought for this, twelve years my heart still beats” wisten we al wat ons te wachten stond.Tijd voor een nummer van het laatste album genaamd Dedicated. Bij het volgende nummer konden we zien dat de bandleden genoten van het enthousiasme van het publiek. Vice Grip kunnen we ondertussen niet meer wegdenken uit de setlist en het was een beetje een verrassing dat we dit al zo vroeg te horen kregen.

Dat betekende niet dat we het beste gehad hadden, integendeel. We gingen met Karma en Sleepwalker terug naar de oudere albums. De intro van Dark Days deed iedereen als een bezetene op en neer springen, zanger Winston wou meer crowdsurfers zien en de crew die deze moest opvangen had zijn handen constant vol. Liefhebbers van de oudere albums werden nogal verwend en zeker toen Winston aankondigde dat ze een ouder nummer gingen spelen dat waarschijnlijk niet iedereen kende (wat zichtbaar was aangezien er veel minder mensen hiermee meezongen). Het stevigere werk was terug te vinden op het Horizons album en Boneyards is daar een perfect voorbeeld van. De intro van Idols and Anchors is natuurlijk door iedereen gekend en zelfs na de intro bleef het publiek deze intro meezingen. De bandleden vonden dit wel grappig, dus besloten Ben en Luke de intro mee te spelen. Na een tijdje besloten ze toch dat het tijd was om verder te gaan.

Dat Parkway Drive fan is van Rage Against The Machine is al lang geen geheim meer, een cover van Bulls On Parade in hun stijl was dan ook toepasselijk. Iedereen vroeg zich natuurlijk af wanneer het rad waar het drumstel in stond gebruikt zou worden. Tijdens Swing (en de volgende nummers) werd hier uitvoerig gebruik van gemaakt. De grote stalen constructie zorgde ervoor dat de drummer ineens ondersteboven hing met zijn drum. Waarom dan niet ook een drumsolo spelen terwijl je zijdelings of ondersteboven hangt. Tegen het einde verliet iedereen het podium. Iedereen zong de Idols and Anchors intro en even later verscheen Parkway Drive terug op het podium om af te sluiten met Crushed en Bottom Feeder. Een setlist waar iedereen zijn smaak in zat, een goede mix tussen oud en nieuw en tussen heavy en af en toe minder heavy. Het oog wou ook wat, hiervoor schoten bij zeer veel nummers vlammen de hoogte in. Vooral de eerste rijen zullen het vaak warm gehad hebben. Een denderende en spectaculaire show gegeven door misschien wel de beste headliner ooit op Groezrock.

Tracklist:

  • Wild Eyes
  • Carrion
  • Dedicated
  • Vice Grip
  • Karma
  • Sleepwalker
  • Dark Days
  • Destroyer
  • Boneyards
  • Writings on the Wall
  • Idols and Anchors
  • Bulls on Parade (Rage Against the Machine cover)
  • Swing (+ Drum solo)
  • Crushed
  • Bottom Feeder

Na een daverende set verlieten we de Monster Energy stage. Wat opviel was de hoeveelheid bekertjes en afval in de tent. Misschien is het toch beter om zoals vroeger een actie te organiseren dat mensen bekertjes kunnen rapen in ruil voor merch/drankbonnen.

We hebben op dit festival een deel nieuwkomers mogen aanschouwen maar ook bands die hier ondertussen vaste klant zijn. Er was een gezonde mix tussen punk, metalcore, hardcore en er waren zelfs enkele bands die ons wat meer experimentele muziek brachten. De festivalgangers hebben zeker niet te klagen gehad en de organisatie mag terug kijken op een geslaagd festival. Groezrock, tot volgend jaar!

Lees ook de review van dag 1 en bekijk de photo reports van dag 1 en dag 2.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!