Review Dyscordia album release show @ De Kreun

Datum: 
zaterdag, 18 januari, 2020

Ons Belgenlandje is eigenlijk toch maar een scheet groot, laat ons eerlijk zijn. Afstand en reistijd zouden daarom geen reden mogen zijn om van, laat ons zeggen, Stabroek (waar ik toevallig woon) naar het mooie, West-Vlaamse Kortrijk te rijden. En toch doe ik het te weinig. Maar als de aanleiding interessant genoeg is dan maak ik met plezier die verplaatsing. En indien de album release party voor het nieuwe album van Dyscordia, Delete/Rewrite, geen bijzonder interessante reden is, dan weet ik het ook niet meer. Onlangs kon u uit onze albumbespreking (die u hier kan herlezen) al opmaken dat wij bijzonder te spreken zijn over dit nieuwe plaatje. Dat schept de verwachtingen bij zo’n release party natuurlijk bijzonder hoog. Laat mij de alert maar al een beetje spoilen … die verwachtingen werden vanavond moeiteloos ingelost.

Plaats van gebeuren was club De Kreun aan het bijzonder mooi heraangelegde Conservatoriumplein. Reeds weken van tevoren was het feestje al uitverkocht en er kunnen toch al gauw zo’n 600 toeschouwers binnen, dus dat is toch al flink chapeau. Eerlijk is eerlijk, in Kortrijk speelt Dyscordia wel een thuismatch. Ik had toch het idee dat al die 600 mensen elkaar allemaal leken te kennen. En met dank aan de roots van mama boswachter heb ik ook geen tolk nodig om de Kortrijkzanen te begrijpen (sorry folks, ik kon het even niet laten). Om al die aanwezigen alvast wat in de stemming te brengen werden er ook 2 bevriende bands uitgenodigd, Shocker en Chalice. Voor mij tot op dat moment nog allebei onbekend.

Omwille van het vinden van een vrije parkeerplaats voor onze bolide kwamen wij De Kreun pas binnengevallen toen die van Shocker ongeveer halverwege hun set zaten. Er was echter niet veel voor nodig om meegezogen te worden in de energie die deze streekgenoten van Dyscordia (ik heb mij laten wijsmaken dat ze uit Kuurne afkomstig zijn) op het podium etaleerden. Hun sound bevat elementen van hard rock en US power metal en zanger Sammy weet bijzonder hoge noten uit zijn strot te persen.

Ook van Chalice had ik dus nog nooit gehoord. Vreemd misschien want deze band werd toch al opgericht in 1998 en ze hebben al enkele demo’s, full albums en ep’s op hun kerfstok. Eerlijk, op basis van de info die ik vooraf van hen vond leek het mij geen spek naar mijn bek te zullen worden. En wanneer de zanger dan nog opkomt in een met nepbloed besmeurd hemd, een bijl in zijn handen, een strop rond de nek en een soortement van executiekap over zijn hoofd, kan ik het niet laten meewarig het hoofd te schudden. Ik ben na hen te horen en te zien nog altijd niet volledig mee moet ik bekennen, alhoewel ik na enkele nummers wel mijn vooroordelen moest laten vallen. Chalice hanteren een mengelmoes aan stijlen en de lyrics van vocalist Pieter gaan over recht en nog meer over onrecht. Vooral het spelplezier dat de heren zichtbaar hadden werkte aanstekelijk. Hun optreden werd ook vanop het podium volledig gefilmd door een professioneel ogende camerapersoon, dus ik vermoed dat zij binnenkort wel eens een nieuwe videoclip op ons los zouden kunnen laten.

Ondertussen liep het al tegen den tienen en was het al aardig heet daar in De Kreun. Hoge tijd voor de heren van Dyscordia dus om er aan te beginnen. Geen leger aan roadies voor hen, de heren komen braafjes zelf hun apparatuur opstellen. Ook niet al te veel technische snufjes, zanger Piet print gewoon zijn teksten op A3 formaat af om zijn souffleur bakje te leggen. Ik ken in het huidige oeuvre van Dyscordia geen beter nummer dan Delete/Rewrite zelf om nu hun shows mee te beginnen. En mijn mening werd gedeeld door de band zelf want dat deden ze ook. Om het onmiddellijk te laten volgen door het ook de plaat het tweede nummer zijnde This House. Piet Overstijns leek haast iedereen persoonlijk te herkennen en een handje toe te wuiven. Het nieuwe album was nog geen twee weken uit en dus waarschijnlijk nog niet bij iedereen even gekend, dus mocht er met Chtonic Star een eerste keer naar het oudere werk gegrepen worden. Castle High is ook een nieuwe maar From Sight to Black komt dan weer uit het allereerste album. Ondertussen bedankte Piet alle trouwe Dyscordia fans voor hun aanwezigheid en trouwe steun en werd er zelfs een shout-out gegeven naar fan Danny die voor deze avond zelfs een reis van 700 km ondernam om aanwezig te kunnen zijn (dan ben ik inderdaad wel redelijk belachelijk met mijn ‘maar’ 116 km vanuit Stabroek). That’s dedication! Ik hoop dat ze de mens enkele gratis merhandise artikelen cadeau hebben gedaan. Het publiek werd in elk geval verwend want vanaf The Curse of Mediocracy werden er met regelmaat door iemand van de band gratis t-shirts de zaal in gekatapulteerd. Het optreden ging vanaf dat moment ook enkel nog maar in crescendo. Piet was bijzonder goed bij stem vanavond maar ook Martijn grunte en screamde er meedogenloos op los. Ik durf te schrijven dat het zweet van de gitaren liep en dat is echt niet overdreven, gelooft u mij maar. Ik zag al heel de avond de lippen van het publiek mee bewegen maar Twin Symbiosis werd echt als een anthem door iedereen meegezongen. Nieuw nummer Rage werd aangekondigd als aan anger management kuur voor wanneer het lijkt alsof iedereen je op je kop zit. De set en de avond werden besloten met het magistrale en uitermate mooie Silent Tears. Dyscordia hadden eigenlijk al gezien en overwonnen nog voor ze één noot gespeeld hadden maar niemand zal kunnen beweren ook maar ietsiepietsie teleurgesteld te zijn vanavond.

Wij konden terug op zoek gaan naar onze auto om aan onze 116 km te beginnen. Ik hoop dat ook Danny veilig thuis is geraakt.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!