U bent hier

Review My Dying Bride - The Ghost Of Orion

Posted by Dimitri Holvoet op Saturday, 21 March 2020

Rating:

Uw beoordeling: 8

Artiest: My Dying Bride

Album: The Ghost Of Orion

Genre: Doom Metal

Label: Nuclear Blast

"The Ghost Of Orion is niet hun sterkste release, maar als je hun discografie kent kan je dit ook niet verwachten. Het is wel sterker dan 90% van het andere materiaal dat in dit genre uitkomt"

'The Ghost Of Orion' is het dertiende album van doom/deathmetal grootheden My Dying Bride. Een nieuwe release is altijd iets om naar uit te kijken. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om het album klaar te krijgen. Wegens de kanker van Aaron Stainthorpe zijn dochter bracht (begrijpelijk) het voorbestaan van My Dying Bride in gevaar. Komt er nog eens bij dat enkele bandleden de band verlaten hebben en Aaron Stainthorpe heel wat moeite nodig had om in het album te geraken en zijn zanglijnen op punt te krijgen.

Opener Your Broken Shore geeft je het gevoel dat My Dying Bride nog niks van hun scherpte heeft verloren. Het is een gietvorm van wat een doom/deathmetal nummer zou moeten zijn. Je hebt het typische gitaargeluid van Andrew Craighan, de violen van de sympathieke Shaun MacGowan die in dit nummer prominent aanwezig zijn én Aaron Stainthorpe die iedere release een nog betere zanger wordt. Iets waar hij waarschijnlijk zelf niet volledig akkoord mee zal zijn. In To Outlive The Gods toont Aaron Stainthorpe aan dat hij als geen ander weet hoe hij de sfeer van een nummer moet zetten. Misschien klinken ze hier wat vertrouwder en verrassen ze niet meer. Het blijft een feit dat zij het nog altijd beter doen dat het gros van de andere bands. Als je dit nummer echter wat meer tijd geeft dan geeft dit nummer zijn geheimen prijs waardoor dit nummer na iedere luisterbeurt sterker wordt.

Tired Of Tears is als titel misschien niet de beste keuze die er ooit gemaakt is en laat je het ergste vermoeden. Gelukkig is dit ten onrechte. Ja, het nummer heeft de typische My Dying Bride ingrediënten en neen, er is geen echte tempowisseling. Het is vooral de zang van Aaron Stainthorpe die het nummer naar een hoger niveau tilt. De zang klinkt alsof ze in meerdere lagen opgenomen is en het werkt! The Solace is het meest atypische nummer op het album. Het bestaat enkel uit een gitaar met zware distortion en vrouwelijke zang, verzorgd door Lindy-Fay Hella (bekend van Wardruna). Het klinkt heel keltisch en ontroert in zijn eenvoud. The Long Black Land begint met een cello, waarna de down tempo gitaren langzaam invallen om vervolgen in een doommetalgrandeur uit te barsten. Dit is het nummer waar de zang misschien iets minder sterk is maar dit wordt goedgemaakt door de afwisseling in dit nummer. Titelsong The Ghost Of Orion bestaat uit enkel uit een ingeplugde akoestische gitaar en gefluister op de achtergrond. Hier had toch iets meer mogen gedaan worden. The Old Earth begint sterk met een akoestische gitaar en meerlagige zang en dan vallen de gitaren in. Het nummer sleept zich echter wat voort om maar tegen het einde toe wat scherpte te krijgen. Laatste nummer Your Woven Shore ( de cirkel is rond) bestaat uit enkel koorzang , keys en cello’s. Je kan dit een beetje zien als een outro.

The Ghost Of Orion is niet hun sterkste release, maar als je hun discografie kent kan je dit ook niet verwachten. Het is wel sterker dan 90% van het andere materiaal dat in dit genre uitkomt en het blijft tenslotte My Dying Bride. My Dying Bride kan je niet laten liggen en ja, ik zal me de vinyl aanschaffen.

Tracklist: