Review Epica – Ωmega Alive

Datum: 
zaterdag, 12 juni, 2021

Livestreams, het afgelopen anderhalf jaar zo goed als onze enigste vorm van muzikaal entertainment. Love it or hate it, wie deze Epica livestream onder de naam ‘Omega Alive’ heeft gemist, heeft… echt wat gemist! Het was (pun intented) epic!

Door dat verdomde virus moest ook Epica hun album release shows en tournee uitstellen. De band besliste dan maar om een grootse livestream op poten te zetten, grotendeels opgenomen in AED Studios in Lint. Groots is een correct woord, we kunnen deze livestream zelfs artistiek noemen dankzij dansers, (kinder)koor en acrobaten.

Zoals dat hoort op live optredens werd er ook een opener voorzien. Dat was het Belgische Off The Cross die hun stream toonden van enkele weken geleden. Een volledig uitgebreid verslag daarvan kan je hier nog eens nalezen. Kort maar bondig, leuk dat nogmaals terug te zien, de band is dan ook steengoed!

De hele livestream van Epica die maar liefst 1 uur drie kwartier duurde (de langste stream die we al hebben gezien!) was opgedeeld in hoofdstukken als het ware. Met een animatievideo werd van start gegaan met hoofdstuk Overtura. Simone Simons komt als eerste in beeld gevolgd door de mannen die een voor een met hun instrumenten hun plaats innemen. Na deze intro vangt de band aan met nieuwbakken song Abyss Of Time – Countdown To Singularity gevolgd door The Skeleton Key. Het live potentieel van de nieuwe nummers is bij deze bewezen voor wie hier aan mocht twijfelen. Het een een melodieus klassiek Epica nummer, het ander een knaller van formaat met zware grunts van Mark Jansen. Een kinderkoor en vuur staat hen bij. Wat onmiddellijk opvalt is dat er geen applaus is op het einde van nummers, dit zal nooit wennen. Het wordt opnieuw donker maar Simone brengt letterlijk licht in de duisternis met twee vuurstokken die ze vasthoudt terwijl ze de eerste noten van knaller Unchain Utopia zingt. Ook hier wordt de band vakkundig bijgestaan door vuuracrobaten. We geven wel eerlijk toe, door al dat headbangen in de woonkamer ontsnappen ons allicht veel details van de show!

Een nieuwe animatie: een meisje loopt door het doolhof van op de Omega cover, terwijl Simone daar staat met een appel in beide handen. Hoofdstuk Magnituda breekt aan, met The Obsessive Devotion! Simon is van outfit gewisseld, maar het is Mark die hier in de spotlight wordt gezet. Het is dan ook een song die gedragen wordt door zijn grunts. In All Conscience is het tegenovergestelde, een song volledig gedragen door Simone’s zeemstem, wat een prachtig refrein. Een microfoon wordt aan een lange kabel naar beneden gelaten die Simone opvangt en het hele nummer heen en weer slingert. Victims Of Contigency dan. Deze keer staan toetsenist Coen Janssen in de spotlight, omringt door toortsdragers in masker. Het is een heel complex en snel nummer waar we echt van genieten. Muzikant zijn is soms ook afzien want dikwijls is het zweten geblazen daar on stage. Hier werd net voor verkoeling gezorgd want (ongetwijfeld met sprinklers) werd er voor regen gezorgd, waardoor de band doorweekt was. Einde hoofdstuk!

Hoofdstuk Elysia breekt aan. Simone wandelt de zaal/studio binnen in een ander, wit kleed. Ook het podium ziet er plots heel anders uit, geen slangenhoofden en podiumverhogen meer maar banners en vuurkorven. Ook is niemand nog nat, toch wel het bewijs dat deze livestream niet aan een stuk is opgenomen maar in stukken. Kingdom Of Heaven - A New Age Dawn part V bijt de spits af in dit hoofdstuk, een grandioos epos. De band blijft in deze setting staan en wordt vergezeld door acrobaten die aan een grote luchter bewegende lichten voorstellen. Nog meer sensatie, want Coen speelt ook op een brandende piano bij Kingdom of Heaven Part III - The Antediluvian Universe. De sfeer binnen de band zit er ook nog steeds goed in, getuige muzikale samenspellen van bv. Mark en Rob of Isaac en Coen.

Hoofdstuk Gravita dan. Rivers wordt gebracht met koor, allen op 1,5m van elkaar op een met rook gevulde vloer en wit licht, het lijkt alsof ze op wolken zijn of sterker, in de hemel. Simone komt in beeld, plots met gestijld, gekruld haar en nieuwe jurk. We pinken haast een traan weg, pakkend en prachtig. Zo is ook Once Upon A Nightmare te noemen. Het start met een uitgebreid muzikaal intermezzo met Isaac en Coen op piano, waarop Simone erbij komt. Een vlammencirkel onthult de rest van de band. Ook hier weer een pakkend moment. Niet alleen onze ervaring, ook de mensen in de chatbox lijken het eens te zijn met ons.

Hoofdstuk Alpha Omega tot slot vangt aan met Freedom - The Wolves Within. De oorspronkelijke podiumsetting is er opnieuw, want het gaat over een nieuw nummer van Omega. Het was uitgebracht als single en is een melodisch maar vrij rustig nummer, niet zo episch als wat al voorbij is gekomen. Beelden uit het verleden doemen vervolgens op, letterlijk. Cry For The Moon start met Simone die de intro zingt aan de ene kant van het scherm, terwijl de andere kan live footage van vroeger wordt getoond. De band duikt zelfs al spelend de productie in terwijl Simone iedereen bedankt. Basic deze keer, geen vuur of andere tierlantijntjes. Pure Epica. Forever and ever.

We dachten dat dit het einde van de streaming zou zijn, maar niets was minder waar. Bij Beyond The Matrix voelen we zowaar de luchtstroom van ons eigen (te lang) rondzwiepend haar. Onze nek zal het geweten hebben, want gewend zijn we dat immers niet meer! Omega – Sovereign of the Sun Spheres is de echte afsluiter. Twee acrobaten hangen de hele tijd boven Simone te bengelen terwijl zij eerst ingetogen en dan volop zingt. Het wordt de climax van de show: het koor is terug, alle vuurdragers en zwaaiers, de acrobaten en vuurwerk, alles om met een big bang deze stream af te sluiten. Best livestream ever!

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!