Review Peir Oan Fest

Datum: 
vrijdag, 15 oktober, 2021

Mensen die zich belangeloos inzetten voor een medemens die het wat moeilijker heeft, daar worden wij nu warm van, sè! Dus trokken wij afgelopen weekend naar de Kempen voor het benefietfestival ten voordele van een sympathieke knaap, genaamd Lou!

Volgens een sympathieke, Kempische jongen genaamd Lycke (hij heeft zijn naam die avond minstens 10 keer gespeld, dus ik hoop maar dat ik het goed onthouden heb), wil 'peir oan' zoveel zeggen als goed aangeschoten zijn! De toestand waarin hij (en een heel deel van zijn vrienden) zich dan ook daadwerkelijk bevond! Maar wij konden dit alleen maar toejuichen, want het is en blijft een benefiet en drinken voor een goed doel, vinden wij dan ook een win-win situatie!  Om maar te zeggen dat de sfeer op Peir Oan Fest uitstekend was!  Wat buiten de gemoedelijke sfeer tevens onmiddellijk opviel toen wij binnenkwamen, was dat het geluid van een uitzonderlijk goede kwaliteit was. Niet evident in een 'parochiezaal', maar menig in- en outdoor festival kan terecht jaloers zijn op de hoge kwaliteit van zowel licht als geluid, chapeau!

De Stille Kempen waren niet zo heel stil die avond, want de heren van Waves Of Decay, waren al serieus van jetje aan het geven, toen wij de zaal binnen stesselden.  Op hun optreden was dan ook niets aan te merken! Puike muzikanten en oerdegelijk zangwerk! Het vijftal bestookte het publiek met een mix van thrash en metal! Een festival openen is nooit een cadeau, maar deze heren deden het met verve. Bij afsluiter The Hurricane zagen we hier en daar zelfs mensen headbangen.

De heren van Behind Bars tapten dan weer uit een heel ander vaatje, lekker vette hardcore! Zanger Seth Vanleene heeft een stem waar je bang van wordt en tegelijk respect voor krijgt! Ook de samenzang tussen hem en de gitarist bezorgde ons bij momenten goosebumps! Je merkt dat deze heren tonnen podiumervaring hebben. Zanger Vanlee straalt zoveel passie en energie uit, dat je niet anders kan dan meedoen! Die overschot aan energie resulteerde al vrij snel in het feit dat het podium voor hem niet groot genoeg was. Hij begaf zich tussen het publiek en was niet te beroerd om hier en daar vuistjes uit te delen. Het beste hielden de heren duidelijk voor het laatste. Eerst sloegen ze ons bijna murw met een verschroeiende versie van Full of Hate om ons daarna helemaal tegen het canvas te slaan met Six Feet Deep! Ik hoorde achteraf alleen maar positieve commentaren. Wij zagen dat Behind Bars hier verre van een slechte beurt maakte en vermoeden dat zij menig toeschouwer (die hen nog niet kende) overtuigd hebben van hun kunnen!

Het moeilijkste een de gemiddelde death/black metal band is meestal niet de muziek of het verdragen van soms botweg, schreeuwende vocals, maar het ontcijferen van het bandlogo. Bij de volgende band was dat voor ons dan ook niet anders. Er zat ons op voorhand dus niets anders op om de organisatoren te vragen welke band er schuilging achter het logo waarvan wij enkel “the” konden ontcijferen. Shoot The Messiah dus. Een Nederlandse deathmetalband, met aardig wat thrash invloeden! En ligt het nu aan ons, of komen die Nederlandse bands altijd net iets sympathieker uit de hoek? Het duurde twee volledige nummers eer we het gezicht van zanger Leroy de Raad te zien kregen, maar zijn openingszin: “Hey, wij zijn jullie Noorderburen” werd door velen op een glimlach en spontaan applaus onthaald! Wij zagen letterlijk de vier musketiers op het podium staan, want lead gitarist Serge van der Haar, deed ons in ieder geval heel de tijd denken aan d’Artagnan! Dat de kersvers drummer Jesse van Barneveld een beetje een buitenbeentje is (puur en lekker oppervlakkig op het uiterlijk afgaande), dat moet u zelf maar eens gaan bekijken. Want laten we klaar en duidelijk zijn: deze band is het bekijken en beluisteren waard! Dat het publiek het met onze stelling eens was; was snel merkbaar. Deze ubersympathieke Noorderburen, zorgden namelijk voor de eerste écht noemenswaardige moshpit van de avond. Dat lag uiteraard ook aan aanstekelijke (jaja, dat kan bij deathmetal) riff gerichte nummers, die genoeg groovende lijnen bevatte zodat het de ganse set boeiend en afwisselend bleef. Sterke vocalen, snedige gitaarsolo’s en opzwepende drums zorgen er verder voor dat elk nummer nooit aan kracht inboet! De heren hebben voor zover ik weet één album uit en dat kregen we nagenoeg volledig voorgeschoteld.  Bij ons is vooral het zelfgetitelde nummer Shoot the Messiah blijven hangen, buiten het feit dat zij echte topkerels zijn! Dat zetten ze zelf nog eens graag in de verf, door na de show op het podium de grootvader van Louke, een speciaal voor hem gemaakt T-shirt te geven, wel - dat raakt ons! Dankjewel Shoot The Messiah voor zoveel naastenliefde!  

Eindelijk kreeg ik de kans om The Curse Of Millhaven live aan het werk te zien! Eerst was er de onfortuinlijke last minute afzegging op Antwerp Metal Fest en daarna stak dat smerige virus dan weer stokken in de wielen! Deze melodische deathmetalband weet wat het is om een wall of sound op te trekken.  Hun laatste boreling Thresholds dateert al van half 2019, maar veel live plezier hebben de heren nog niet gehad aan dit uitstekende album. Dat maken ze hier vanavond ruimschoots goed. Wat een energie straalt deze band uit, met als exponent de drummer! Het aantal zware blastbeats dat ons om de oren slaat is niet bij te houden. Wij zijn er zeker van dat die man meer vocht verliest dan dat wij konden consumeren vrijdagavond! De ene riff volgt de andere op en zanger Jasper Lobelle heeft er duidelijk zin in! Het publiek stond er helaas bij en keek ernaar, misschien waren zij wel te veel onder de indruk van dit West-Vlaams geweld! Ook vermeldenswaardig omwille van zijn impressionante aanwezigheid, was de snor van de bassist. Wij zouden er niet van verschieten dat deze samen met de snor van Guy Mortier volgend jaar ook op Peir Oan Fest staat!

De zaal is ondertussen goed volgelopen, zonder echt té druk te worden. Dit komt de atmosfeer, die tot dan al voortreffelijk was, alleen maar ten goede! Het is namelijk tijd voorde meest legendarische band van de avond: Martyr. Meer Nederlands geweld uit Utrecht en neen, niet die Canadese band met dezelfde naam, maar dé enige échte legendarische Nederlandse metalband, van origine uit de jaren 80. Ze lasten even een pauze in, maar sinds enkele jaren maken zij weer menig podium onveilig! Dat het publiek hierop stond te wachten, kon je proeven in de lucht, opener Into The Darkest Of All Realms sloeg dan ook in als een bom! Dat de heren weten hoe ze een feestje moeten bouwen is duidelijk, want het duurt niet lang voor de fles Jägermeister rond gaat op het podium!  Deze jongens hebben al wat kilometers op de teller, maar zijn nog lang niet aan het einde van hun Latijn. Meer nog: in februari/maart 2022 komt er een volwaardig nieuw full album uit: Planet Metalhead. Wij kregen op Peir Oan Fest de live première van Fire Of Rebellions! Een nummer volledig in de lijn van het oude Martyr, maar het doet ons alvast halsreikend uitkijken naar februari en het aanwezige publiek kon het duidelijk ook smaken.  Met English Forces wordt er zelfs teruggegrepen naar de absolute beginjaren, maar wie denkt dat de heren aan snelheid hebben ingeboet, kan er niet verder naast zitten. Het verlangen naar het podium is duidelijk groot en het lijkt alsof ze dit nummer nog sneller spelen dan op plaat!  En mogen ze het podium dan gemist hebben, zanger Rop Van Haren heeft het publiek nog meer gemist en begeeft zich zowaar tussen ons! Met het nummer Art Of Deception zit deze wervelende show er bijna op, maar deze sympathieke noorderburen gaan niet zomaar huiswaarts keren zonder de klassieker Speed Of Samurai op het Mols publiek los te laten. Hadden we al gezegd dat Nederlandse bands bijna altijd zo sympathiek overkomen?! (en het backstage dan ook nog eens blijken te zijn!) Het dak gaat er zowaar bijna af, bezwete mannen óp het podium, bezwete mannen vóór het podium en een glunderende programmator, zo zien wij het graag! 

Van een Nederlandse legende uit Utrecht, naar een Belgische trots uit het Meetjesland. Op de landkaart een hele stap, maar hier in Mol slechts een stap van enkele meters! Voor zij die nog energie over hadden, was er namelijk nog Powerstroke! Zij die dachten van rustig uit te bollen en dachten dat Powerstroke zich ging inhouden, kwamen van een kale reis thuis! Opener Blood Oasis schudde hen die al bijna in slaap vielen bruusk wakker! Powerstroke greep ons bij de keel om ons pakweg 14 nummers later pas los te laten. Dat ook zij in 2020 een schitterend nieuw album hadden uitgebracht, zullen we geweten hebben. Uiteraard zijn deze jongens erop gebrand om de nummers van The Path Against All Others op een live publiek te testen! Want na Golddiggers & Manwhores (wat een titel trouwens) was het tijd om enkele nieuwere songs te spelen.  Zo hoorden we o.a. Shadowland, the Awakening en geweldige versie van Tearcollector.  Zanger Bavo Reyniers is, zoals altijd, een publieksmenner. Hij was tevens zeer goed bij stem. Maarten Geeraerts speelde snediger en gedrevener dan ooit en spuwde zijn teksten ook als vitriool de micro in! Het latere uur had duidelijk geen invloed op de vitaliteit van de band.  Wie dacht dat klassieker Until the Fat Lady Sings het einde van de show betekende, was mis. Zo perste Powerstroke de laatste fut uit ons lijf met Call It a Day en By My Command! Of de kater de volgende dag te wijten was aan de alcoholconsumptie of aan de kracht van het Powerstroke optreden weten we niet, maar we hebben van beide enorm genoten!

Vergeet Humo’s Rock Rally, de bands van vandaag en morgen, kan je hier al op Peir Oan Fest ontdekken.  Hoe de organisatie er jaar op jaar telkens in slaagt zo’n gevarieerde affiche samen te stellen, is ons een raadsel. Dat zij dit huzarenstukje doen op enkel vrijwillige basis zorgt bij ons enkel maar voor tonnen respect!  Wat een sfeer, wat een geluid, wat een doel, wat een festival! Tot volgend jaar, Peiroanfest, want wij zijn zeker weer van de partij!

PS: wij zijn ervan overtuigd dat de tweede dag minstens zo leuk was met enkele top coverbands en uiteraard met Black Tartans, maar helaas hadden wij andere verplichtingen. Volgend jaar proberen we twee dagen te komen, beloofd!

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!