Photo report KISS @ Sportpaleis - Made for much more than just loving you
Hardrock act suprème KISS staat dit jaar niet op de Desselse weide van Graspop maar wel in het Sportpaleis. Het zou meteen ook de laatste keer worden als we de band mogen geloven, een allerlaatste tournee. Dit lokte veel zowel oude fans als newbies naar de concertzaal.
Mammoth WVH had verstek gegeven om op deze tournee te openen als support. The New Roses mochten in de plaats het startschot geven voor een al zeer aardig gevulde zaal. Hun rechttoe rechtaan hardrock ging er met de paplepel in. Puike gitaargefocuste rocksongs met een aanstekelijke zanger die het publiek opwarmde en meekreeg zorgden voor een goede sfeer.
De toon was gezet. Onder een loeiend Rock And Roll Led Zeppelin intro werd uitgekeken naar het met een doek verstopte podium. Doek omlaag en boem, daar kwamen de mannen van KISS met rook en vuur van het plafond naar beneden op elk hun platform. Detroit Rock City galmde door het Sportpaleis alsook Shout It Out Loud. Gene Simmons en Tommy Thayer hadden er zin in en spreidden hun gitaartalent ten toon, vooral Simmons met zijn gekke bekken en klassieke tong uit de mond. Ook drummer Eric Singer die centraal midden toch goed in het zicht zat voelde zich hier welkom door het enthousiasme van het publiek bij het weerzien van de band. Zanger/gitarist Paul Stanley is nog goed bij stem, verdacht goed zelfs, we kunnen zeker niet met zekerheid zeggen dat alles deze avond wel volledig live was. Echter, deert dat? KISS is vooral een show, een spektakel geworden. De oude rotten zijn dan ook al in de 70!
We werden nog getrakteerd op krakers als I Love It Loud, een gitaarsolo van Thayer waarbij een vuurpijl uit zijn gitaarhals kwam en zogezegd een ontploffing bovenaan het podium teweegbracht aan de grote lichtplatformen die dan uitgingen en nog zulks spektakel. Stanley grapte tussen de nummers door (bv. Calling Dr. Love inzetten met een opzettelijke verspreking Dr. Doolittle) en sprak zijn lof over de KISS fans uit. Ook drummer Eric Singer mocht een drumsolo geven en werd Simmons in de spotlight gezet toen hij tijdens zijn hoogtepunt (letterlijk) op een voorgenoemde platform terug de lucht inging. En uiteraard kon grote klassieker I Was Made For Lovin' You en Rock And Roll All Nite niet ontbreken.
Maar KISS blijft KISS. Daarmee willen we zeggen dat we alles wat hier vertoont is wel al eens gezien hebben. Vernieuwing zit er niet meer in en de welgetrainde publieksentertainers voeren dezelfde act keer op keer nauwkeurig uit. Nog zo'n voorbeeld hiervan was de zoveelste 'deathride' van Stanley van het podium naar een platform in het midden van de zaal, een bloedspuwende Simmons, ballen in het publiek en massa's confetti die de lucht ingeschoten worden. Desalniettemin is het altijd een feestje en was het een meer dan waardige afsluiter. Als dit het einde van de carrière van KISS is, dan sluiten ze dit in schoonheid af!
