Review Machine Head @ Trix

Machine Head verzorgt een luid, opwindend maar kort feestje in Antwerpen.

De laatste keer dat we Machine Head live mochten aanschouwen in ons Belgenlandje was op Graspop 2012. Die doortocht was weliswaar degelijk maar maakte toch ook geen ongelofelijke indruk. Een herkansing dus en ditmaal in zaal, toch eerder de natuurlijke biotoop voor deze band.

Vooraleer de hoofdact het podium claimt krijgen we eerst nog een amuse gueule in de vorm van Dead Man’s Curse, een Nederlandse band die schippert tussen hardrock en metal. Het heeft de jongens ongetwijfeld een flink pak duiten gekost om vandaag te mogen openen voor Machine Head maar hun songs die schipperen tussen hardrock en metal zijn weinig beklijvend en je kan je dus de vraag stellen of dit geen geval van overinvestering is.

Na een relatief lange ombouwpauze betreden Rob Flynn en zijn kompanen dan eindelijk het Antwerpse podium. De feestvreugde moet echter nog even opgeborgen blijven want tijdens de twee eerste songs ‘Imperium’ en ‘Beautiful Morning’ verzuipt het geluid compleet. Het volume is bovendien erg Schauvliege-onvriendelijk. Gelukkig herpakt de geluidsman zich tijdig en ondanks het feit dat de songs nog steeds ongemeen luid door de boxen knallen, kunnen we vanaf ‘Locust’ toch genieten van een zuiver geluid. Frontstage veranderd in een chaotische mêlee van stuiterende en tegen elkaar opknallende  lichamen als de band vervolgens ‘The Blood, The Sweat, The Tears’, ‘Bite The Bullet’ en ‘Ten Ton Hammer’ op het publiek afvuurt.

Tijd voor een hoognodige adempauze en welke song past door beter bij dan ‘Darkness Within’. Het nummer wordt uitvoerig ingeleid door een -zoals steeds- erg bescheiden klinkende frontman Rob maar zijn speech verveelt geen moment omwille van de grote herkenbaarheid van zijn verhaal (hoe de liefde voor muziek religie als zingevende factor vervangt voor velen van ons).  Hoewel de zang niet volledig zuiver klinkt is dit toch het kippenvelmoment van de avond.

Maar genoeg male bounding en tranentrekkerij, dit blijft tenslotte een metalshow. ‘Bulldozer’ veegt meteen alle opwellende tranen uit de ooghoeken en de temperatuur in Trix stijgt weer naar tropische hoogten. Met ‘Killers & Kings’ wordt een nummer van het nieuw te verschijnen album in de set verwerkt. Dankzij de wonderen van het wereldwijde web is een flink deel van de aanwezigen al helemaal mee met de tekst maar ondergetekende hoort deze song voor het eerst en is niet meteen onder de indruk. Wat klinkt dit verdacht veilig voor een band als Machine Head.

Veel tijd om dit te laten bezinken krijgen we echter niet  want de band zet een verschroeiende eindspurt in. Het obligate ‘Davidian’ hakt er stevig in en de sufgebeukte pit kreunt om genade. Na een zeer korte break zet Machine Head het eindoffensief in met ‘Aesthetics Of Hate’ (opgedragen aan Dimebag Darell), ‘Old’ en tenslotte ‘Halo’.

Machine Head is een band die in de intiemere context van een zaal veel beter tot zijn recht komt dan op een zonovergoten festivalpodium en deze avond was daar het daverende bewijs van. Nu nog een sterk nieuw album en we zijn weer helemaal tevreden. Misschien toch nog één kritische bemerking tot slot: 40 euro voor een concert van krap anderhalf uur is behoorlijk flink doorgerekend, zeker als daar maar één magere support is bij toegevoegd.

Setlist:

1. Imperium
2. Beautiful Mourning
3. Locust
4. The Blood, The Sweat, The Tears
5. Bite The Bullet
6. Ten Ton Hammer
7. Darkness Within
8. Bulldozer
9. Killers & Kings
10. Davidian

Bis:

11. Aesthetics Of Hate
12. Old
13. Halo