Concert verslag Cygnus Atratus @ Het Debuut - Westerlo (9-2-2019)

Datum: 
zaterdag, 9 februari, 2019

Inleiding

Je kan al geen betere locatie bedenken voor de CD release party van je eerste album dan ‘Het Debuut’ natuurlijk. Dat vond ook Cygnus Atratus die deze locatie uitgekozen had voor een avondje progressieve symfo rock/metal van hoog niveau. Een kleine maar gezellige zaal met uitstraling voor dit soort evenementen. In het voorprogramma stond de Black Sabbath tribute band Dark Sabbath gepland maar over die het er vanaf brachten kan ik weinig vertellen aangezien ik op dat moment afspraak had met het mannelijk gezelschap van Cygnus Atratus in de backstage voor een uurtje kuieren en een interview hetwelk later zal verschijnen. Ik moet het wat dat betreft dus stellen met wat ik hoorde vanuit de backstage ruimte. Bekend en minder bekend materiaal passeerde re revue zoals opener Children Of The Grave en minder bekende songs als killing yourself to live. Ook Iron Man, Black Sabbath, War Pigs, Into The Void, Symptom Of The Universe en Bark At The Moon (Ozzy Osbourne) stonden in de setlist. Afgesloten werd met, hoe kan het ook anders, Paranoid. Vanuit de backstage klonk het enigszins overtuigend, reacties uit de zaal bleken iets minder positief maar dit had veel met een slecht afgesteld geluid te maken liet ik me vertellen.
 
Het interview was net afgelopen toen Iris L’or, zangeres van dienst, kwam melden dat het voorprogramma er op zat en het tijd was voor de heren om zich klaar te maken voor hun veelbelovende set. Nadat het podium werd klaargezet weerklonk de intro van Carl Orf’s O Fortuna uit Carmina Burana en zette de band zich klaar om de eerste noten van Ritual, dat ook de opener op het album is, in te zetten. Enige spanning was te merken aangezien het enige tijd geleden was dat Cygnus Atrutus nog op de planken had gestaan maar dat kon de pret niet bederven. Vanavond geen Marieke Bresseleers aan zang maar zoals eerder gemeld Iris L’or die vanavond haar vuurdoop kreeg. Alle lof voor Iris trouwens, die de moeilijke taak kreeg om Marieke te vervangen. Dat ze hard gewerkt had om het materiaal onder knie te krijgen was duidelijk en dat kon ze ook bewijzen in Cyborg dat als tweede op de setlist stond. Ook toetseniste Anke De Raes deelde vanavond voor de eerste maal het podium met de band en ook zij had de partijen goed doordacht voorbereid. Een goede keuze trouwens om Cyborg als tweede op de setlist zetten aangezien de song je zo meesleept in het avontuur. Tijdens dit melodische nummer viel ook meteen de virtuositeit van de bandleden op. Het daarop volgende Lady Of Stone werd opgedragen aan Erik’s levenspartner en je kan als partner niet trotser zijn moest er zulk een parel voor je geschreven worden. De meeste geluidstechnische mankementjes waren intussen opgelost en dat zorgde ervoor dat men er nu ten volle voor kon gaan. Gelukkig maar want qua structuur vraagt dit nummer toch wel enige technische vaardigheid die door alle leden vakkundig doorstaan werd. De knappe compositie met wisselende sferen en tempo’s werd overtuigend gebracht en verraste menig toeschouwer. Dan was het de beurt aan Solitude. De band had er duidelijk zin in gekregen en musiceerde er sterk gedreven maar geconcentreerd op los. Ook hier weer de nodige variatie met de nodige zorgvuldigheid gespeeld. Deze Solitude werd naadloos opgevolgd door een drumsolo en het werd meteen duidelijk waarom Kjel zulk een indrukwekkende drumkit had meegebracht. Wie Kjel nog niet aan het werk zag moet zeker de drum-skills van dit nog jonge talent eens bewonderen. Dit is toch één van de binnenlandse ritme-beesten die je in je band wil hebben. Tijd voor een ballad nu met Quanying en schitterend melodisch gitaarwerk van Erik Callaerts. Ook Iris heeft er zin, misschien ook wel omdat dit nummer zich uitermate leent om haar talent tentoon te spreiden en dat deed ze met verve. Save the best for last moet Cygnus Atratus gedacht hebben want nu mag Oblivion door de speakers knallen. Even vergist Iris zich in de timing als ze dit nummer vroegtijdig wil inzetten maar dat is snel vergeven, temeer omdat ze slechts vier repetities met de band had om zich voor te bereiden en kort voor deze release party ook met een keelontsteking kampte. Ik ben nog steeds liefhebber van de plotse wending dat dit nummer krijgt als het pompend basdeuntje inzet en ik was blijkbaar ook niet de enige in de zaal. Afgesloten wordt met het lange After All. Het nummer kent een lange intro aan hoog tempo met de nodige virtuose partijen om dan gas te terug te nemen voor de rustige passage en nadien in onvervalste melodische rockstijl verder te gaan. Hongerig naar meer kwam er dan een einde aan een veel te kort avondje onvervalste progressive metal-rock. Cygnus Atratus heeft dit prachtig doorstaan en heeft bewezen om klaar te zijn voor de doorbraak en succes. Ik wens ze dit in elk geval ook toe want ze verdienen het!
 
Zie ook het photo report van deze avond!
Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!