Pandemonium over Europe tour 2011
Pandemonium over Europe tour 2011
Kamelot heeft met hun 'Pandemonium over Europe tour 2011' België bezocht in Trix (zaal Hof ter Lo) op 24 april. Een knaller van een avond zou het worden, mede dankzij de vier special guests die voor Kamelot mochten optreden: Sons of Seasons, Amaranthe en Evergrey. Echter zonder zanger Roy Khan, die nog steeds met gezondheids- en persoonlijke problemen kampt. Een waardige vervanger is gevonden in Fabio Lione van de band Rhapsody of Fire.
Even nog een nieuwsflash die we u meegeven: Kamelotzanger Roy Khan had al eerder aangekondigd de band te verlaten, maar de rest van Kamelot heeft hem gevraagd wat bedenktijd te nemen. Nu net voor de Europese tour van start ging, heeft hij officieel bekend gemaakt ermee te stoppen (de statement valt op zijn myspace te lezen). Kamelot heeft ondertussen ook hun statement naar buiten gebracht en zijn aldus op zoek naar een nieuwe zanger.
Niemand liet het echter aan zijn hart komen en de avond werd goed ingezet met Sons of Seasons. Deze symphonic metal band bestaat onder andere uit de zanger van Metalium (Henning Basse) en gitarist en keyboardist van Kamelot (Oliver Palotai). Deze band heeft momenteel twee albums uitgebracht en zijn duidelijk een opkomende band, het was immers een heel goede show. Op de albums zijn enkele guest vocals aanwezig zoals Mark Jansen, Simone Simons (beiden van Epica) en Tijs Vanneste (Oceans of Sadness), maar geen van hen kwam mee op het podium, alhoewel Simone er wel degelijk aanwezig was. De band heeft slechts vier of vijf liedjes gespeeld. Het begon met een intro waarbij een vrouw in een lang wit kleed (trouwjurk achtig zeg maar) een dansje deed, van het podium verdween en de band verscheen. Tijdens de liedjes door kwam er nog een vrouw het podium op in het donkerrood gekleed die rond de artiesten danste. Zowel muzikaal als qua présence een goeie start.
De volgende band was Amaranthe. Opnieuw een opkomende band, zij hebben slechts één full-length album uitgebracht (een review ervan vindt u hier). Benieuwd of de liedjes live ook zo goed zouden klinken, en ja hoor! Amaranthe blies iedereen omver met hun moderne sound. Een heel bijzondere groep al is het maar wegens de drie verschillende vocals: een clean vocal, een grunter en een female vocal. In het begin stond het geluid van de clean vocal helemaal niet goed afgestemd, maar naarmate de setlist verder ging, verbeterde dit. Dit is dan ook het enige minpunt dat te melden valt. Geen speciale showelementen, maar dat was ook niet nodig, de band was heel dynamisch en ze kwamen heel professioneel over. Hoogtepunten waren de songs Automatic, Call out my Name en het laatste nummer en tevens hun single Hunger. De zangwisselingen doorheen al de liedjes is duidelijk het sterke punt bij deze groep. Zangeres Elize is tevens ook een mooie verschijning en heeft een fantastische stem.
Evergrey was de volgende band. Deze eerder progressieve metalband brengt muziek die je wel heel diep kan raken. De vele gitaarsolo’s zijn verbluffend en de teksten raken je tot diep in het hart, heel emotiegeladen. Een uurtje puur genieten was dit, met zowel zachte als hevige nummers. De songs brengen herinneringen naar boven van zowel goede al minder goede tijden, zetten je aan tot nadenken of laten je juist wegdromen op de mooie tonen van de muziek. Ze speelden enkele nummers van hun nieuwe album, alsook hun klassiekers en meezingnummers zoals Recreation Day, The Masterplan en Monday Morning Apocalypse. Jammer genoeg geen I’m Sorry, wat toch wel een van hun hits is (of vind ik althans persoonlijk). Een heel emotiegeladen optreden dat volledig af zou geweest zijn met I’m Sorry, toch wel een gemis voor de kenners.
20 minuten hierna was het dan eindelijk de beurt aan Kamelot. Het podium zag er indrukwekkend uit. Links en rechts van de drum stonden trapjes die naar een platform leiden waar links en rechts een microfoon stond. Rookmachines overgoten het podium met een rookgordijn, waarna de bandleden een voor een opkwamen. Ze begonnen met het liedje Rule the World van het album Ghost Opera. Links bovenaan aan de microfoon was een vrouw aanwezig op de achtergrond om de female vocals te verzorgen. Algemeen moet gezegd worden dat Fabio Lione zanger Khan heel goed heeft vervangen. Bij meerdere liedjes was het verschil amper te horen, een echte prestatie. Speciaal voor Kamelot was ook een loopstukje tot aan de eerste rij voorzien, waarbij zowel zanger als de gitaristen gretig gebruik van maakten om dicht bij de fans te komen staan. Verder speelden ze Ghost Opera en The Great Pandemonium, waarbij naast de rookmachines ook vlammen de lucht in schoten. Zowel een man als een vrouw waren nu achteraan aan de microfoons present om backing vocals te verzorgen. Ook een danseres kwam het podium op. Hierna volgden twee oudere tracks, Centre of the Universe en Nights of Arabia.
Toen werd het even stil. Er stond al de hele tijd een akoestische gitaar op het podium, die nu eindelijk bij A Sailorman’s Hymn werd gebruikt. Tijdens dit liedje kwam Elize van Amaranthe ook meezingen met Kamelot, heel leuk toen zowel Fabio als Elize op het kleine platform voor het podium stonden, vlakbij het publiek. Zo greep Elize bijvoorbeeld de hand van een meisje uit het publiek terwijl ze aan het zingen was.
Na dit rustigere nummer (de akoestische gitaar werd weggenomen) kwamen twee songs van The Black Halo: When the Lights are Down en Soul Society. Beiden werden door het publiek luidkeels meegezongen (net zoals bij Centre of the Universe trouwens). Hierna volgde een keyboard solo.
Het volgende hoogtepunt was overduidelijk The Haunting. Simone Simons werd het podium opgeroepen om samen met Fabio dit prachtnummer te zingen. Het publiek ging uit hun dak bij het zien van Simone, dit was vooral te horen aan al het vrouwelijk gegil. Hierna werd het rustig en werd het drumstel in de spotlight gezet. Drummer Casey deed zoals gewoonlijk een uitmuntende drumsolo, waarbij hij het publiek betrok om tussen zijn slagen door mee te roepen. De rest van de band kwam het podium op en ze kondigden een meezinger aan. Fabio liet het publiek eerst wat oefenen als het ware door ons de tonen mee te laten zingen, waarna overgegaan werd naar het eigenlijke lied Forever.
De band verliet het podium maar werden door het publiek teruggeroepen voor meer. Ze speelden nog Karma, verlieten het podium opnieuw en als afsluiter kregen we March of Mephisto te horen, een uiterst geslaagd einde. De vlammenwerpers werden nog een laatste keer goed gebruikt en het publiek deed nog een laatste keer hevig mee. Een betere afsluiter konden ze niet spelen!
De setlist:
- Rule the World
- Ghost Opera
- The Great Pandemonium
- The Human Stain
- Centre of the Universe
- Nights of Arabia
- A Sailorman’s Hymn
- When the Lights are Down
- Soul Society
- -Keyboard solo-
- Hunter’s Season
- Edenecho
- The Haunting
- -drum solo-
- Forever
Encore:
- Karma
- March of Mephisto
Samengevat, vier geslaagde optredens op een avond, zeker en vast het geld waard. Bij zowat elke band was de interactie met het publiek goed (vooral dan bij Kamelot, meerbepaald gitarist Thomas Youngblood en zanger Fabio Lione). Zelden zijn ook zo'n goede 'supports' gezien bij een hoofdact. Sons of Seasons was een leuke opwarmer, Amaranthe was een hevig optreden en bij Evergrey heerste een intense en emotiegeladen sfeer. Een uiterst geslaagde gig in Trix.
Geschreven door Tim Vermoens
Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!