U bent hier

Review All That Remains @ JC De Klinker

Posted by Jeroen Vranken op Sunday, 14 June 2015

Datum:

woensdag, 10 juni, 2015

Op woensdag pakte jeugdhuis “De Klinker” in Aarschot uit met een zeer aantrekkelijke affiche. Niemand minder dan All That Remains stond toen op het podium. Enkele dagen voor het optreden kondigde men ook aan dat Now, Voyager mocht openen. Dit optreden trok mensen uit alle uithoeken van ons land aan.

Now, Voyager spotten we al een uur voor de deuren van het jeugdhuis open gingen. Deze sympathieke gasten uit Brussel brengen ons een stevige portie metal met invloeden uit het rock genre. Op het moment dat deze band mocht spelen was er al een deel volk in de zaal maar nog niet de grote hoeveelheid die we verwacht hadden. Aangezien het volk achteraan in de zaal bleef hangen verzocht de zanger vriendelijk om enkele stappen naar voor te zetten. Natuurlijk zorgde dat ervoor dat wat meer volk naar voor kwam. Nadat ze het derde nummer speelden probeerde de zanger nog wat mensen naar voor te krijgen en deze keer met meer succes, ondertussen stonden de eerste rijen al wat gevuld. Bij de hevigere nummers zagen we al enkele mensen headbangen en toen de zanger om een circle pit vroeg, ook al waren de verwachtingen niet hoog, lukte het hem toch om drie man een circle pit te doen maken. Wat nog opviel was dat er nog extra trommels op het podium stonden, deze werden door de bassist en gitarist gebruikt bij sommige nummers. Bij het laatste nummer pakte ook de zanger een trommel erbij en was iedereen op de trommels aan het spelen, dat effect sloeg aan en zorgde dat het publiek toch enthousiast was. Het publiek respecteerde deze band en naarmate de tracklist vorderde, werd het geklap luider. Velen kenden deze band niet en wisten niet wat ze moesten verwachten maar toch waren ze aangenaam verrast. Now, Voyager is een band die een unieke sound wil creëren en staat bekend voor hun sterke live optredens, ook die dag was dat weer het geval. De bandleden stonden bij geen enkel nummer stil.

Na Now, Voyager was er een pauze en daarna was het tijd voor de band waar iedereen op aan het wachten was. All That Remains bracht in februari het album 'The Order Of Things' uit, dit album krijgt zowel zeer positieve als negatieve reacties. Er waren negatieve reacties omdat er meer ballads op dit album staan dan dat we van deze band gewend zijn. Deze band is aan het touren en men verwachtte wel dat ze naar België kwamen maar dat ze naar een jeugdhuis kwamen hadden niet veel mensen zien aankomen, zeker niet als we in het achterhoofd houden dat ze in 2013 op Graspop stonden en dit voor een volle marquee. Deze band is een gigant in hun genre en tegen de tijd dat het eerste nummer gespeeld werd stond de zaal goed vol. Openen deed de band met een nieuw nummer genaamd This Probably Won’t End Well. Dit is de openingstrack op het nieuwe album en is geschikt om als eerste nummer te spelen. Het nummer begint rustig en heeft een instrumentale intro. Tijdens dit nummer waren de fans al aan het meebrullen en aan het meespringen. Als tweede nummer werd Stand Up gespeeld van het album 'A War You Cannot Win'. Ook hier zong iedereen weer luidkeels mee tot groot plezier van de band, ze keken en lachten naar mekaar toen ze iedereen hoorden meebrullen en toen begonnen er al enkele mensen onderling te moshen. Met Now Let Them Tremble en For We Are Many bracht de band ons terug naar het album 'For We Are Many' uit 2010. Ook nu was het geen verrassing dat iedereen de lyrics van dit nummer kende. Na deze nummers nam Philip Labonte de tijd om wat met het publiek te praten. Er werden nog enkele nummers van het nieuwe album gespeeld waaronder Pernicious. Hier trakteerde Oli Herbert ons op een geweldige solo. Na Six en No Knock nam Philip weer wat tijd om te praten met het publiek, hij riep yeah waarna het publiek hem nariep, dit deed hij nog een vijftal keer op verschillende manieren en het publiek imiteerde hem, hier was hij van onder de indruk. Ook al speelde de band niet op een grote stage zoals ze normaal doen, toch kwamen ze met plezier optreden.

Na dit klein intermezzo was het tijd voor een nummer waar het publiek gek van is. Toen men The Last Time speelde sprong het publiek bijna het podium op. De bandleden liepen wat rond tijdens dit nummer en Philip kwam geregeld over het publiek hangen om het publiek te laten meezingen. Afsluiten deed de band met vier sterke nummers. What If I Was Nothing is een rustigere ballad waar Philip bij de eerste rij geregeld naar iemand toekwam. Het voorlaatste nummer was This Calling, de solo werd door Oli gespeeld en hij deed dit op zijn knieën op de eerste rij. Afsluiten deed de band met Two Weeks. Toen de intro werd gespeeld stond de zaal op zijn grondvesten te daveren. Dit optreden zat vol brute solo’s, de bassiste Jeanne Sagan zong zowel prachtige cleane stukken als brute screaming stukken en een geweldig publiek. Toen het optreden enkele minuten was afgelopen sprong Jeanne van het podium af en ging met nog wat fans op de foto’s en kwam daarna terug om nog gezellig wat te babbelen. In de merch stand was Oli aanwezig, ook hij ging met fans op de foto en maakte tijd voor een babbel en een handtekeningen. Velen konden het niet geloven dat de bassiste en de gitarist nog de zaal in kwamen om wat te socializen met de fans. Zowel de fans als de bands hebben gelachen, gezongen en veel plezier gemaakt. Ook al is dit een band met een zeer grote fanbase, toch blijven ze hun fans tevreden houden, een band van dit kaliber met oog voor de fans.

Dit is een optreden dat men niet snel zal vergeten, zowel Now, Voyager als All That Remains speelden een zeer sterke setlist. We werden getrakteerd op een avond vol solo’s, screams en we hoorden zelfs een ballad. De fans van All That Remains hadden nu de kans om de bandleden te ontmoeten en ze van dichtbij te zien zonder dat er een leegte van een paar meter is tussen het podium en de hekken zoals dit het geval is bij grote zalen en festivals.

Tracklist All That Remains: