Review Amorphis + Eluveitie @ 013 - Een allegaartje van verschillende metal

Datum: 
zondag, 27 november, 2022

Een allegaartje deze avond in de 013 met de Finnen van Amorphis, de Zwitsers van Eluveitie, de Zweden van Dark Tranquillity en de Duitsers van Nailed To Obscurity op het podium. 

Het beloofde een mooie en goedgevulde avond te worden, maar helaas nog niet bij opener Nailed To Obscurity. Niet dat het deze Duitsers deerde, met een dik half uur hadden ze de kans om hun melodische, melancholische deathmetal aan het Nederlandse publiek te presenteren. Ze gebruikten hun tijd goed, de ene song na de andere werd op ons afgevuurd, een salvo van snedige gitaren en bonkende drums, onder leiding van zanger Raimund Ennenga, die zelfs enkele Nederlandse woorden uitsprak.

Altijd vinden we ze te laag op de affiche terug: de veteranen van Dark Tranquillity. Ook deze band is blij opnieuw te kunnen toeren na de coronapandemie en ze komen verder hun laatste album ‘Moment’ voorstellen. En hoewel de nieuwe songs Identical To None, Phantom Days en The Dark Unbroken er ingaan als zoete broodjes, zijn het toch altijd de grote hits die de temperatuur de hoogte inbrengt. De charismatische zanger Mikael Stanne liet het publiek van in begin uit z’n hand eten. Het was een opmerkelijke set met een nummer dat de band nog nooit live gespeeld heeft (Cathode Ray Sunshine uit het album Damage Done) en een dat ze sinds 2005 al niet meer live gespeeld hebben (Hours Passed In Exile, ook uit Damage Done). Verder geen echte oldies maar allemaal vrij recent materiaal. Met publieksfavoriet Misery’s Crown werd afgesloten, eigenlijk veel te kort. “We want more” werd geroepen, maar dat kwam er helaas niet.

De twee co-headliners wisselen soms van positie. In Ancienne Belgique sloot Eluveitie af, in 013 was dat Amorphis. Eluveitie dus als eerste aan de beurt. Een drukke bedoeling, met z’n negen op het podium, je weet soms niet waar eerst naar te kijken. Hoewel, zangeres Fabienne Erni steelt vaak de show in de nummers dat ze vooraan mag zingen. Eerst met een wit kleedje over haar nog verhulde outfit, later op de avond in het juist niet veel verhullend pakje, tot groot jolijt bij de mannen in het publiek. Zanger en bezieler van de band Chrigel staat haar steeds bij en zo creëert Eluveite de laatste jaren een mooi contrast. Er is ook een nieuw iemand bij de band, Annie Riediger die de hurdy-gurdy voor haar rekening neemt. Het was een intens optreden, wisselend tussen keltische deuntjes (Anu, Aidus), zware grunts (Nil, Thousandfold, King), de engelenzang van Fabienne (A Rose For Epona, The Call of the Mountains) en snelle gitaarriffs, met ook plaats voor een gitaar- en drumsolo. De climax met waar meezingmoment was op het einde met Inis Mona. Maar een bemerking: wie was de violiste in het gezelschap? Het leek niet vaste waarde Nicole Ansperger te zijn!

Het Finse Amorphis sloot dus de avond af. Ook zij konden nog op veel bijval rekenen. Met Northwards en On Dark Waters kregen we meteen een greep uit het recentste album ‘Halo’. Maar we kregen deze avond veel meer dan dat, een greep uit hun hele discografie. Van de oude deathmetal jaren met Black Winter Day en My Kantele tot Death Of A King en The Bee en alles daartussen. Zanger Tomi Joutsen kon zich uitleven. Grote hits Silver Bride en House Of Sleep waren zeker de twee toppunten. Er werd veel geheadbangt op de melodieuze maar daarom niet minder harde tonen van Amorphis van begin tot eind. Zo werd deze lange avond in schoonheid afgesloten.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!