Review Ancient Rites, Kludde, Serpents Oath + Dudsekop @ Cinema Aalst - Het verleden, heden en de toekomst van Belgische black metal op één avond!

Datum: 
zaterdag, 20 april, 2024

Het verleden, heden en de toekomst van de Belgische black metal op één avond! Place to be: Cinema Aalst.

In 2018 vond er in de St. Martinuskerk van Moorsel (deelgemeente van Aalst) een bierfestival plaats. Om de goegemeente niet al te erg te schofferen was wel de afspraak dat het standje van brouwerij Satan buiten de kerk moest blijven. Vanavond is de Gehoornde echter meer dan welkom in de Carnavalsstad want in zaal Cinema spelen maar liefst vier black metalbands van eigen bodem ten dans. Het evenement is volledig uitverkocht dus met de sympathie voor de Hellevorst zit het blijkbaar wel snor in de Ajuinenstad.

De eerste band van de avond heeft er een behoorlijke rit opzitten want het West-Vlaamse Dudsekop mag als eerste het podium ontwijden. De band heeft de vorte wind behoorlijk in de zeilen en wat eens begon als een muzikaal project om de COVID-verveling te bestrijden is ondertussen een geoliede machine geworden die ook live hoge ogen gooit. Ook vandaag is er geen speld tussen te krijgen. Onder de bezielende leiding van Josh Fury mogen ze hun met een vet Iepers dialect doorspekte songs de zaal in slingeren. Een zaal die bovendien al zo goed als volledig gevuld is. Hulde trouwens aan de organisatoren die ervoor gezorgd hebben dat ook de openingsbands vandaag de volle drie kwartier krijgen om hun set op te bouwen. Het geluid is, zoals bijna altijd in de Cinema, behoorlijk zuiver, wat geen sinecure is bij het zwartgeblakerde segment van de metalfamilie. De dubbele zang en het efficiënt werken met verschillende sferen maakt het optreden een waar genot en een vurige versie van 'Corbiaar' is een hoogtepunt in een sterke set. De tijd vliegt voorbij en wanneer de laatste tonen van 'Wuk Emme Nog Van Leven' (voorwaar een existentiële vraag) wegsterven mag de band een warm en oververdiend applaus in ontvangst leven. Wie voor vanavond nog niet overtuigd was van de kwaliteiten van Dudsekop gaat buiten als fan.

Zowat alle uithoeken van het Vlaamse land zijn vandaag vertegenwoordigd want voor de zaden die aan de grondslag lagen van Serpents Oath moeten we naar het verre Limburg. Ondanks de ervaring van de bandleden in verschillende andere projecten wordt de band nog altijd beschouwd als een vrij ‘nieuwe’ loot van de verdorven black metal-boom. En dat is ook te merken aan het publiek. De voorste rijen bestaan uit vrij jonge gezichten die al snel het sacrament van Serpents Oath vieren door behoorlijk ruig tekeer te gaan. De band wordt vaak gezien als een soort ‘Belgisch Watain’ en zowel muzikaal als visueel kan je niet onder die vergelijking uit maar toch heeft het gezelschap zeker een eigen smoel. We zagen de band vorig jaar al op Alcatraz maar de epische black metal komt in een donkere zaal toch beter tot haar recht dan in een zonovergoten tent. Het publiek lust er duidelijk pap van en smult gretig van 'Gateways To Tiamat' en vooral het indrukwekkende 'Pandemonium'. We zijn nog maar in de helft van deze Zwarte Mis en iedereen voelt aan dat het nu al een legendarische avond lijkt te worden.

Kludde speelt vandaag een thuismatch en trekt daarvoor alle registers open. Voor het nieuwe conceptalbum De Horla werkten ze samen met grafisch kunstenaar Wesley Dewanckel die de plaat onder andere voorzag van een bijhorende graphic novel. Zijn kunst werd ook verwerkt in een aantal video’s die de geanimeerde versie vormen van het verhaal. Speciaal voor vanavond wordt de volledige video van het hele verhaal achter De Horla voor het eerst integraal vertoond terwijl de band het nieuwe album als soundtrack live ten gehore brengt. Veel woorden hoeven we er niet aan vuil te maken; wat we vanavond meemaken is legendarisch en met stip het beste dat ik dit jaar al mocht aanschouwen. De combinatie van muziek en beeld is werkelijk bovenwerelds. Vanaf de eerste tonen van 'Part I: Over Lust' wordt het publiek meegezogen in het tragische verhaal van een ongewenst kind, als monster ter wereld gekomen uit de verdorven schoot van een gevallen vrouw. Als gehypnotiseerd kijkt en luistert de Cinema met open mond en oren naar het spektakel dat vooral bewijst dat ook dit soort rauwe muziek wel degelijk onder de noemer ‘kunst’ valt.

Een integrale uitvoering betekent ook dat de twee instrumentale intermezzo’s van de plaat 'Verlaten' (tussen Part I en II) en 'Verloren' (tussen Part II en III) de revue passeren. En waar we deze op het album geneigd waren te skippen wordt nu pas duidelijk hoe belangrijk deze fragmenten zijn voor de sfeer en het geheel van het verhaal. Met De Horla heeft Kludde een krachttoer uitgehaald die eniszins afwijkt van hun vroegere werk zonder dat je de indruk hebt naar een andere band te kijken. De Aalsterse heren zijn er in geslaagd om het beste van hun DNA te koppelen aan nieuwe horizonten en toch volledig zichzelf te blijven. Het is dan ook met gemengde gevoelens dat we de band uitwuiven met een luidruchtig applaus na 'Part III: Over Wraak'. Dankbaarheid omwille van een fantastische ervaring, spijt over het besef dat het ten einde is gekomen. Dit is één van die optredens waarover je later met trots vervuld kan zeggen: "ik was er bij".

Hoe kan ik in godsnaam iets zinnigs vertellen over Ancient Rites met de nodige objectiviteit? De band is ongelofelijk belangrijk geweest in mijn (muzikale) leven en het aantal keer dat ik de band live mocht aanschouwen is niet op twee handen te tellen. Nog regelmatig zet ik de live DVD And The Hordes Stood As One op om dan vrienden, familielieden of wie er ook het ongeluk heeft zich op dat moment in mijn gezelschap te bevinden met priemende vinger te wijzen op ondergetekende die voorbij knalt in de moshpit.

Door de vreemde kronkels van het lot kom ik vanavond echter tot de vaststelling dat het jaren geleden is dat ik de band nog op een podium gezien heb. Een vreemde melancholie huist dan ook in mijn borstkas in afwachting van het optreden en laat net melancholie een gevoel zijn dat Ancient Rites steeds fantastisch heeft weten op muziek te zetten.

Alsof ik mij nog niet oud genoeg voel vieren we dit jaar ook het dertigjarig jubileum van debuutplaat The Diabolic Serenades en het is dus niet verwonderlijk dat de setlist vanavond een behoorlijk aantal oude nummers telt en dat de voorste rijen bevolkt worden door heren en dames die het predicaat ‘jongere’ al enige tijd ontstegen zijn. Die oudere jeugd geniet zichtbaar van oudere songs zoals Crucifixion Justified, Death Messiah, het immer geweldige 'Land Of Frost And Despair' en het vuige 'Evil Prevails'. Meest recente nummer in de set is het aan een voorouder van de frontman opgedragen 'Von Gott Entfernt' met de geweldige slagzin "Ick Zweer God Af En Den Duyvel Aan"! Ook Blasfemia Eternal wordt niet vergeten met o.a. 'Blood Of Christ' en '(Het Verdronken Land Van) Saeftinge'.

Met 'Aris' en 'Mother Europe' van de semilegendarische plaat Fatherland wordt het gaspedaal twee keer stevig ingedrukt tot jolijt van de aanwezigen en de titelsong van de plaat luidt, voorspelbaar maar oh zo efficiënt, het einde van de debatten in.

Was Ancient Rites vandaag muzikaal technisch de sterkste band? Nee. Zat het geluid altijd naar wens? Nee, zeker niet aan het begin van de set. Ancient Rites is en blijft een undergroundband ten voeten uit en een beetje gruizigheid is daar eigen aan. Maar naar samenhorigheidsgevoel doet vandaag niemand beter. Frontman Gunther bedankt regelmatig het publiek en in tegenstelling tot de vele populistische trucjes van grote bands voel je hier dat hij het echt meent. Dit zijn geen goed ingeoefende standaardzinnetjes om het publiek ter wille te zijn en de handjes op elkaar te krijgen, hier staat iemand die rotsvast gelooft in het broederschap der zware metalen.

En laten we wel wezen, het simpele feit dat Ancient Rites nog bestaat is een schitterende overwinning op het lot. het overlijden van bandleden/vrienden, gezondheidsproblemen en de kwaadsprekerij die de band als een plaag lijkt te achtervolgen, het zou zelfs de sterkste karakters gedesillusioneerd doen afhaken. Maar Gunther Theys is blijven vechten voor zijn band, gedreven door een (on)heilig vuur dat haast onstuitbaar lijkt. Alleen al daarom verdienen hij en Ancient Rites ons eeuwig respect. Het Diestse heir staat nog immer pal.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!