Review Animals as Leaders @ AB - Want wie heeft er zang nodig?

De Amerikaanse progband Animals as Leaders kwam in de AB de tiende verjaardag van hun album 'The Joy of Motion' vieren. Hiervoor namen ze Night Verses mee. Een verslag van een best magische avond, met toch enkele kanttekeningen. 

De AB opende de deuren van de grote zaal voor een publiek dat progressieve metal een warm hart toedraagt. En we waren met veel. Ondanks dat het in de Flex-zaal was (de balkons en de zitplaatsen waren niet beschikbaar), leek het even druk als enig welke andere avond. En het publiek werd meteen op zijn wenken bedient met Night Verses. Deze band opende vorig jaar nog de Metal Dome op Graspop, toen als 'voorprogramma' van Tool, en toen bliezen ze ons omver. En dat gevoel was bijna dubbel zo hard in Brussel. Wat een drummer! Animal van The Muppers is er bijna niets bij. Deze drumacrobaat stond regelmatig recht op zijn stoeltje, pepte het publiek op en drumde enorm strak mee op de complexe instrumentale klanken van zijn bandleden. Binnen het genre zal deze band zeer groot kunnen worden. Let wel, binnen het genre, want toegegeven, het is niet het eenvoudigste genre om de grote massa te kunnen bekoren. Jammer, maar het zij zo. De band had slechts 40 minuten om de zaal klaar te stomen. En deze vlogen voorbij. Zeven nummers verder en ik wist niet meer waar ik stond. Brussel? Walhalla? Een andere dimensie? Ik wist het niet meer. De 40 minuten waren in een knip voorbij gegaan. Maar wel een fantastische knip. Ja, deze band heeft zeer zeker mijn hart gestolen. 

Na een kleine changeover was het tijd voor Animals as Leaders. Zij speelden hun fantastische album The Joy Of Motion volledig, en daar was het publiek zeer blij om. Enkele hoogtepunten: de 12-snarige akoestische gitaar tijdens het wondermooie Para Mexer (ik had het gevoel op een terras te zitten in Spanje, met een lokaal folkbandje op het podium achter me), opener Ka$cade, dat meteen binnenkwam met een kopstoot, en de bassolo's en turnles tijdens Physical Education. Dit drietal stond met schwung en zin te spelen, zodat het geheel enorm strak werd gespeeld. Er was geen enkel foutje op te merken. Het spelplezier was op de gezichten van de band te lezen. Dit was de tweede avond van hun tournee, dus alles was nog vers en klaar om het volk te plezieren.

Maar dat volk... Dat is iets anders. Het is iets dat me al vaker is opgevallen. Geroezemoes, praten tijdens de muziek, en ik zag zelfs wat agressie naar anderen toe. Dit omdat een grotere persoon voor iemand anders ging staan. Zo erg is dat toch allemaal niet? Mensen, het is een concert, gun elkaar iets. Maar gun vooral anderen het plezier van de muziek. Als je wil praten onderling, ga dan op café met de plaat op de achtergrond. Op een festival heb ik er veel minder een probleem mee, maar tijdens een prachtig concert als dit, mag men er toch wat rekening mee houden. Maar zover mijn gezaag... Het was een geweldig optreden. Sobere belichting, meer was er niet nodig om Brussel op te tillen naar een muzikaal Mekka. Na de 12 nummers van 'The Joy of Motion' was er toch tijd voor vier nummers van de nieuwste plaat van de band, Parrhesia (2022). Deze vier nummers pasten perfect in het plaatje van metal waar over nagedacht werd. Ritmeverschillen, tapping en shredden, alles kwam voor in bijna elk nummer. Ja, het was een avond om in te kaderen. Eentje dat ik niet snel zal vergeten. Dit ook door het verlies van een goede vriendin van me, die jammer genoeg niet veel voor het optreden was overleden. Ze was er enorm graag bij geweest. We zullen je missen, Gemma.