Review Arno @ AB - Gastoptreden Stromae geeft speciaal cachet aan memorabele concertavond met Arno

Hoeft het nog gezegd dat de Belpop-legende Arno aan pancreaskanker lijdt en dat uitgebreid touren er niet meer in zit? In dat licht zijn de huidige concerten in de Brusselse AB en het Oostends Kursaal mogelijk zijn laatste. De heer Hintjens wil met deze concerten graag zijn trouwe publiek plezieren en haalt zelf energie uit optreden. GigView palmde op zondagavond 13 februari 2022 een plekje op de zittribune van de Ancienne Belgique in.

De recente Radio 1-sessie die Arno speelde, deed ons sterk opschrikken. Zo’n twintig kilogram vermagerd, was de ziekte duidelijk van het gelaat van de Oostendse Brusseleir af te lezen. En menigeen zal tranen hebben moeten verbijten als de Chevalier des Arts et des Lettres in een bindtekst zelf sprak over zijn moeder die hierboven vertoeft en die hij binnenkort gaat opzoeken. Slik.

De rode lichtreclame die in blokletters “VIVRE” (tevens de titel van het laatste album van Arno) spelde was het opvallendste attribuut van een voorts sobere mise en scène. Onder een efficiënte zwart/wit-belichting zagen we muzikanten Bruno Fevery (piano/gitaar), Mirko Banovic (bas) en de 72-jarige zanger hun plek op het podium (voor Arno een knusse stoel) innemen. Zoals we van hem gewend zijn als hij in Brussel optreedt, bediende Arno zich van zowel Vlaams, Frans als Duits in de bindteksten en waren er meerdere grappige anekdotes te horen in dat sappige taaltje waarvan “le plus beau” zich bedient. Ook al vergt optreden ongetwijfeld een serieuze inspanning van onze vriend, het oogde allemaal ontspannen op het podium.

De setlist van het concert treft u onderaan deze review aan, maar ik vermeld dat het eerste deel (tot en met Do The Kangaroo) een ingetogen aanpak kende met enkel piano en bas als muzikale omlijsting. Sommige trage en rustige songs kwamen op deze manier uitstekend tot hun recht. Persoonlijke hoogtepunten vond ondergetekende Elle Adore Le Noir, Give Me The Gift, Les Yeux De Ma Mère en Do The Kangaroo. Het tweede deel (vanaf Meet The Freaks) was een pak steviger, want dan kwamen gitaar en drums erbij en ging de decibelmeter geregeld in het rood. En in dit rock-gedeelte kwamen uiteraard de wat snellere en snedigere nummers aan bod. Persoonlijke hoogtepunten van uw dienaar waren Meet The Freaks, Ratata, Putain Putain, O La La La, Whoop That Thing en slotsong Ha Ha.

Grote verrassing kwam er toen onverwachts een gastmuzikant op het podium werd gewenkt om samen Putain Putain te brengen, niemand minder dan Stromae. Het gaf een speciaal cachet aan deze memorabele concertavond en gaf de tijdloze klassieker van T.C. Matic nog meer kracht dankzij de unieke vocalen van Paul Van Haver. Niemand zat nog op zijn of haar zitplaats neer en zelfs Arno had zijn stoel weggeschoven.

Ach, van een begrafenisstemming was in de AB helemaal geen sprake. Extatisch was het nu ook niet, maar het dak ging er toch bij iedereen af naarmate de set vorderde en er naar een climax toegebouwd werd. En de grootste glimlach, die lag op de tronie van Arno. En het is toch de bedoeling van een concert dat iedereen met een tevreden glimlach de zaal verlaat? Mission accomplished.

Setlist:

1. Solo Gigolo.
2. Elle Adore Le Noir (T.C. Matic).
3. Je Veux Vivre.
4. Lonesome Zorro.
5. Quelqu’un A Touché Ma Femme.
6. Give Me The Gift (T.C. Matic).
7. Les Yeux De Ma Mère.
8. Do The Kangaroo (T.C. Matic).
9. Meet The Freaks (Arno & The Subrovnicks).
10. Lady Alcohol.
11. Oostende Bonsoir.
12. Ratata.
13. The Parrot Brigade (T.C. Matic).
14. Funky You’re Not.
15. Putain Putain (T.C. Matic, met gastmuzikant Stromae).
16. O La La La (T.C. Matic).

BIS

17. Whoop That Thing.
18. Ha Ha (T.C. Matic).