Review Bolt Thrower @ Muziek-o-Droom

Datum: 
zondag, 5 oktober, 2014

Tank vs. sportwagen: 1 - 0

De dagen dat je als metalfan met gerust hart naar een concert kon gaan zonder op voorhand tickets te bestellen lijkt definitief voorbij. Drie weken geleden barstte de Biebob bijna uit zijn voegen ter ere van Alestorm en vandaag zorgt Bolt Thrower voor een vol (en veel te warm) huis in de Muziek-o-Droom.  Maar daar houden meteen ook alle vergelijkingen op. Waar de Schotten het equivalent van een zomerse barbecue met een overdaad aan sangria op het podium brachten, creëert de Britse pantserdivisie vandaag iets tussen de kameraadschappelijke sloop van een woning met het oog op verbouwingen en een uit de hand gelopen café gevecht.

Bij aankomst valt meteen op hoeveel merchandise de concertgangers naar hun wagens versleuren. De meer dan democratische prijzen (€12 voor een shirt!) en het feit dat je buiten het circuit van hun concerten nauwelijks aan Bolt Thrower merchandise kan raken, onderstrepen dat de Britse oudstrijders nog steeds de punkmentaliteit hoog in het vaandel houden.

Als prelude op de strijd krijgen we eerst nog Vallenfyre en Morgoth voor de kiezen. Vallenfyre is duidelijk gekomen om een statement te maken en start meteen furieus met ‘Scabs’ uit het laatste album ‘Splinters’. Het nummer is de perfecte staalkaart van hun sound. Doomy passages met een verre echo van Paradise Lost copuleren onbeschaamd met furieuze grindcore, een combinatie die even brutaal als efficiënt is. De rest van de setlist valt uit elkaar in deze twee uitersten van hun geluid. Slepende nummers als ‘Cathedrals Of Dread’ of ‘A Thousand Martyrs’ worden ruuw afgewisseld met schrapnelgranaten zoals ‘Instinct Slaughter’ en het aan een inhalige ex opgedragen ‘Ravenous Whore’. Dankzij het werkelijk glashelder geluid is het hele optreden een meer dan aangename rit voor de reeds in groten getale opgedaagde aanwezigen.

Met Morgoth staat niet minder dan een bescheiden legende op de planken in Hasselt. De Duitse death metal band hing in 1998 de gitaren aan de wilgen maar verrees uit de ondoden in 2010. Waar de Teutonen enkele jaren geleden nog een routineuze indruk maakten bij hun heroptreden lijken ze vandaag echt weer hun tweede adem hervonden te hebben. Niet alleen trakteren ze het publiek op een handvol nieuwe nummers maar ze gaan ook tekeer met een enthousiasme dat men doorgaans enkel terugvindt bij pubermeisjes die een lid van One Direction menen te herkennen. De linkse directe ‘Body Count’ opent de debatten met stijl en ondergetekende gaat helemaal loos als reeds vroeg in de set ‘Suffer Life’ ten dans wordt gespeeld. Het optreden verliest halverwege een klein beetje vaart maar met ‘Burnt Identity’, ‘Isolated’ en het stokoude maar verrassend fris klinkende ‘Pits Of Utumno’ raast Morgoth terug in vijfde versnelling naar de eindmeet.

Wat is Bolt Thrower toch een lekker tegendraads doodsorkest. In muzikale tijden waarin binnen extreme metal snelheid en technische zelfbevrediging hoogtij vieren kiest de band consequent voor de pure impact van logge riffs en gedoseerde groove. En zeg nu zelf, een langzame maar onstuitbaar oprukkende tank maakt nog steeds meer indruk dan een voorbij flitsende bolide.

Het optreden in Hasselt is het sluitstuk van hun ‘Overtures Of War’ tour maar van enige metaalmoeheid is niets te merken. De fans van oldschool death metal laven zich vanaf ‘War/Remembrance’ aan een avond die enkel bestaat uit hoogtepunten. Op de tonen van ‘Mercenary’ worden de eerste blauwe plekken en schaafwonden uitgedeeld waarna op het aanstekelijke ‘Anti-Tank (Dead Armour)’ het hek helemaal van de dam is. Een vechtpartij is eventjes nefast voor de feestvreugde op de eerste rijen maar de betrokkenen zijn zo verstandig om hun geschil buiten de zaal te beslechten.

Ondanks het immer stijgende kwik en de steeds natter wordende lijven blijft de aanhang pal staan en ze worden daarvoor beloond met een setlist om duimen en vingers van af te likken.  Van ‘Where Next To Conquer’ over ‘The IVth Crusade’, via een massaal meegekeeld ‘No Guts No Glory’ tot ‘… For Victory’, het gaat er in als zoete koek. Met ‘The Killchain’ zet Bolt Thrower uiteindelijk een vet punt achter hun reguliere set.

Aangezien het aanhoudende gejoel er op wijst dat nog niet alle kruit bij de aanwezigen verschoten is, komt de band vervolgens terug om middels een dubbelslag ‘At First Light’ en ‘When Cannons Fade’ iedereen de nacht in te rammen. Tenzij At The Gates in december het tegendeel bewijst was dit wat mij betreft het zaalconcert van het jaar.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!