Review Brakrock 2023: vrijdag 4 augustus - Twee dagen vol punk-plezier

Na een hele week van alleen maar regen, deed dit het ergste verwachten voor het terrein van Brakrock Ecofest dat in het weekend van 4, 5 en 6 augustus plaatsvond. Maar het was een verademingen om te zien hoeveel moeite de organisatie gedaan had om dit op te lossen. Houten platen, boomschors enz... Alles werd eraan gedaan om dit probleem aan te pakken. Zo werd het geen moddereditie en kon het plezier en vertier ten volle aanvangen. Lees hier onze impressies van de eerste festivaldag.

Starten deden we dag één met Public Serpents, op de kleine Ruin stage. Het was even wennen aan de zanger zijn stem. Maar al bij al was het een zeer vermakelijk optreden, met ook een klein vleugje ska erin. Eigenlijk gewoon perfect om het publiek op te warmen voor Wonk Unit. Alex en de rest van de band zijn echte entertainers en wisten direct het publiek naar hun hand te zetten. Nummers als Nan, Horses enz schalden door de boxen. Sommige toeschouwers zongen ook al luidskeels mee. En met dit gegeven wist je dit wordt een goede eerste dag van Brakrock.

Tijd om echt te rusten tussen de optredens kreeg je ook niet echt met deze geweldige line-up. Want direct na Wonk Unit, begon snuff al te spelen op de Wood stage. En hier kwam de eerste verrassing van de dag boven, Funeral Dress had de plaats ingenomen van H2O die vanwege medische redenen hun tournee hadden moeten annuleren. Dus was er een kleine verschuiving gebeurd waardoor snuff naar een later uur verschoven werd. Dus ook maar even de tijd genomen om Dirk. en consoorten mee te pikken. En Funeral Dress blijft gewoon een goede band om te bekijken met genoeg meezing momenten, waar traditie getrouw het laatste nummer party on party party on een goede samenvatting was van de rest van de plannen die dag.

Met deze wijze woorden werd het tijd voor een feestje te bouwen bij Pulley. Pulley speelde een heerlijke rechttoe recht aan set, waar toch een minpuntje op aan te merken was. De security van dienst deed meer dan hun best om de stroom aan crowdsurfers op te vangen (hoe zalig is het dat er nog eens een festival is waar dit mag?). Maar dan besliste de zanger onterecht om een van hen te beschuldigen van te willen vechten. En zelfs nadat dit misverstand uit de wereld geholpen was bleef hij erover doorgaan. Zoals ik al zei een minpuntje op een meer dan geslaagde set.

Eindelijk tijd voor een pauze dan? Oh hell no, de Satanic Surfers openen hun set op Wood stage. Voor degene onder jullie die naar Groezrock gingen, moet hier toch een vleugje nostalgie hebben opgedoken. Want op het moment dat zij zich ontplooit hadden tot het punk/hardcore festival van België, waren Satanic Surfers er een graag geziene gast. Bij dit optreden begon ook de festivalgrond goed vol te lopen en was de fijne sfeer meer dan voelbaar. Toch ook maar even de tijd genomen om de catering te testen. En hier werd duidelijk waarom Brakrock Ecofest beschouwd wordt als het meest ecologische festival van België. Herbruikbare bekers, vorken en bordjes. En dit vertaalde zich in een zeer proper festival terrein! Een mooi voorbeeld voor de grotere festivals.

Maar goed, er waren ook nog wat bands op te bekijken. Dus met een goed gevulde maag op naar Good Riddance. Nog zo een nostalgische band uit de jaren ‘90 en dat zag je aan het iets oudere publiek. Het duurde ook maar 2-3 nummers tegen dat niemand nog stil stond. High fives and circle pits all the way. Dit in combinatie met de weergoden die Brakrock gunstig gezind waren! Maar hoe goed dat Good riddance was, het eerste dilemma van de dag brak aan. 

Urethane speelde op de Ruin stage. Deze band werd opgericht in het midden van de pandemie. Dus veel kans om internationaal te toeren hadden ze nog niet gehad. Er was ook al heel wat volk afgezakt naar het kleine podium. Want niemand minder dan Steve Caballero speelt gitaar. Nu hoor ik jullie al denken, Steve wie? Maar iedereen die ooit Tony Hawk Pro Skater gespeeld heeft of naar de X-games gekeken heeft, kent deze ex-wereldkampioen skateboarden wel. Het was heerlijke straight to the point poppunk en een ideaal voorgerecht voor Me First And The Gimme Gimmes. Deze band blijft ook een plezier om te kijken. En jullie mogen zelf kiezen of het is voor de gimmick die ze opvoeren, of voor de geweldige covers die ze spelen. Jolen, Leaving on a Jetplane, of Country Roads, alle geweldige meezingers passeerden de revue, zelfs Rocket Man van Elton John moest eraan geloven.

Beter dan dit kon het niet meer worden dachten we. Maar dat was buiten Scott Vogel en Terror gerekend. Hun set barstte vanuit noot één volledig uit z'n voegen. En Scott ontpopte zich opnieuw tot de geweldige volksmenner die hij is. Het publiek werd opgeroepen om mee te zingen, te stagediven of te dansen op het podium. En dt verzoek werd meer dan enthousiast beantwoord. Always The Hard Way, Spit My Rage, bijna al hun hits passeerden de revue. Tot net voor hun het laatste nummer de show stopgezet moest worden. Er was een stagediver slecht neergekomen en hij had medische hulp nodig. Shout out naar het geweldige publiek die direct een gang maakte zodat de hulpverleners snel konden helpen. Aangezien dit toch even schrikken was voor de band en het publiek besliste Terror dat het ongepast zou zijn hun set te hervatten. Een einde in mineur maar wel volledig te begrijpen.

Hierna werd het tijd voor de headliner van dag één: the allmighty Pennywise. En het mag gezegd, het River podium was te klein voor deze band. Het publiek was aan het drummen om een goed plaatsje te vinden. En dat was nodig want de band had er zin in! Er werd gelachen op het podium, of aandacht besteed aan het “pensioen” van NOFX door te gokken welke nummers ze zouden spelen op hun reünie in 2024,5. Kill All The White Men, The Brews enz. werden kort gespeeld. Om dan deze cover reeks af te sluiten met Minor Threat. Hun setlist was een mooie mix tussen hun bekende en onbekendere nummers. En tijdens Fuck Authority mocht zelfs een jonge fan even meezingen! Naar goede gewoonte sloot Pennywise hun set af met Bro Hymn. En hiervoor haalden ze Steve Caballero het podium op om mee te spelen. Maar na de eerste noten veranderde het podium in een mix van publiek, andere bands en kinderen die luidkeels meezongen. Wat een apotheose van een geweldige festival dag!

Bekijk alle foto's in het fotoverslag.