Review Cactus Festival

Een dagje Cactus, ondanks dat er elke dag wel iets te beleven was, gekozen voor de zondag. Alleen al Mogwai en Iron and Wine waren rede genoeg om die namiddag/avond naar het gezellige park in Brugge af te zakken.

De eerste band gemist, dan maar over naar Junip of de band rond José González. Wie hem solo heeft gezien op het Domino festival eerder dit jaar in de AB wist al waar hij/zij zich kon aan verwachten. De band speelt dezelfde soort 'folk' met een zuiderse tintje. Een combinatie die ook hier vooral vooraan werkte. De meeslepende muziek gecombineerd met de diepgaande stem van José zorgde vooral voor een magisch moment net zoals in AB. Jammer genoeg werd de magie een beetje teniet gedaan door mensen die het zelfs vooraan niet kunnen laten bij zulke rustige muziek een babbeltje te slaan over het weer of wat weet ik veel.

Staff Benda Bilili was een nobele onbekende voor mij tot zondag. Een Congolese band bestaande uit leden die bijna allemaal gezeten waren in een rolstoel. Ze komen allemaal uit de ruige buurten van Congo en lijden aan polio behalve de jongste van het gezelschap. Er bestaat zelfs een documentaire over hun wedervaren heb ik vernomen. Muzikaal was het vooral een heerlijk Afrikaans feestje op het podium, de zon scheen volop en dat kwam het geheel ten goede, met soms zelf gemaakte instrumenten konden ze het publiek ten zeerste bekoren. Zowaar een van DE hoogtepunten van Cactus deze. Check zeker de cd "Très Très Fort" eens.

Joan As Police Woman recent gezien solo op Naked Song Festival in Eindhoven. Toen was het vooral 'intieme intensiteit' die intensiteit was nu weer aanwezig, maar gerugsteund door haar band komt het geheel nog beter tot zijn recht. Ook al waren er paar 'eentonige' momenten in de set, die werden opgevangen door het voortdurend veranderen van gitaar naar keyboard. Al had ik haar toch iets liever op die piano gezien die ze mee had op eerder genoemde festival. Joan was wederom goed bezig, niet wooow, maar gewoon heel leuk concertje.

Na een pauze (een mens moet ook eten) tijd voor een band waar ik voor gekomen was persoonlijk. Iron and Wine. Lag het aan mijn hoge verwachting maar dit optreden viel me toch heel lichtjes tegen. Muzikaal was het wel hoogstaand, ze stonden dan ook met 9 op het podium en lieten hun instrumenten volledig de vrije loop, puur instrumentaal dus zeker een hoogtepunt maar soms een beetje 'allemaal op dezelfde lijn' om de hele tijd echt te blijven boeien. Was dit een slecht optreden? Zeker niet, maar ik had er persoonlijk dat net iets meer van verwacht. Jammer. 

Arsenal weet hoe een echt feestje te bouwen. Ze zorgden weer voor een uiterst geslaagde passage. De sfeer zat er van begin tot einde duidelijk in en het publiek deed duchtig mee tot ver voorbij de PA zag je mensen mee klappen, dansen en zingen. De intieme locatie speelde uiteraard in hun voordeel, zowaar het pubiekelijk hoogtepunt van de dag want dat publiek deed nu wel volledig en geheel mee. Prachtig gedaan toch weer van onze Arsenal! 

Na dit feestje was het beetje afwachten, zou DE band waar ik voor kwam Mogwai niet een beetje een domper zouden zetten op de feestvreugde? Hun muziek is nu niet echt 'feest muziek' maar in hun genre zijn toch een van de grootste bands. Dat bewezen ze wederom met een heel intense, harde set van doorgaans instrumentale post-rock die je van begin tot einde stevig naar de keel greep, met ook dat typische opbouwen naar een climax. De beelden op het scherm zorgden voor een extra magie aan het geheel, heel diep ging di. Ze hadden er duidelijk ook zin in want er was zowaar interactie naar het publiek toe,en dat publiek genoot er ook van. 

Een Magisch einde van een heel geslaagd dagje Cactus, terecht een van de meest gezellige festivals in Vlaanderen en omstreken.
 

Geschreven door Erik Van Damme

Alle informatie over Cactus festival vindt u hier terug en op de officiële site hier.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!