Review cd release party Off The Cross

Voor de tweede week op rij bevinden we ons in jeugdhuis Nootuitgang in Edegem. Vorige week nog voor Rodeo Winterfest, deze week is enkel de kleine zaal open, want het is de cd release van Divided Kingdom van het Antwerpse Off The Cross.

De jongens willen er een leuke avond van maken, want voor zij hun boreling aan het publiek voorstellen, mogen niet minder dan 3 andere bands het publiek opwarmen en niet zomaar de minsten. De eerste ijsbreker van dienst was Onrust. Nog geen jaar geleden zag ik dit vijftal op hetzelfde podium, de eerste keer aan het werk op het (hopelijk tijdelijk) ter ziele gegane topfestivalletje Pandafest. Onrust brengt geen muziek waar je eens stevig uit de bol kan gaan, dat hoeft ook niet. Met hun zware baslijnen, variërende riffs en tempowisselingen zijn er genoeg facetten aanwezig die menigeen kunnen bekoren. Onrust heeft het laatste jaar ook een serieuze muzikale groei gemaakt, vroeger veel noisiër, maar tegenwoordig komen de melodieën beter tot hun recht. Zo goed dat het me bij momenten, vooral tijdens Progeria en Eindig, muzikaal deed denken aan Tool! De band blijft ook constant nieuwe nummers schrijven en brengen. De jongens hadden me vorig jaar verzekerd dat een eerste opname voor dit jaar zou zijn, maar helaas zijn ze nog niet zo ver. Naar wat ik vanavond zag en vooral hoorde, zijn ze er wel duidelijk klaar voor!

De zaal begon nu aardig vol te lopen en daar zal de volgende band van de avond zeker voor iets hebben tussen gezeten, Bark. Het feit dat het vijfkoppige gezelschap een thuismatch speelde, kan o.a. verklaren waarom de zaal afgeladen vol zat. Openen doen de honden met Voice Of Dog, gevolgd door letterlijk en figuurlijk All Hell Breaks Loose. Zij bijten je in je nekvel om je pas een dik half uur later los te laten. Tussendoor komen zowat alle nummers aan bod van hun eerste full cd Voice Of Dog. Zanger Ron Bruynseels geeft ook nog even mee dat zij aan een tweede album werken en gooit er de nieuwe track Aftermath in, zowaar goed voor de eerste moshpit van de avond! Wanneer de laatste tonen van het massaal meegezongen I remain Untamed uitdeinen, voelen we eindelijk de tanden in onze nek lossen, tijd voor een biertje.

Veel tijd om uit te rusten krijgen we niet, want daar staan onze vrienden van King Hiss al klaar. Ook zij brachten onlangs een nieuw album uit, Mastosaurus. Live trappen de heren gelukkig niet in de val die menige band maakt, door enkel nieuwe nummers te spelen. Hun setlist is zorgvuldig opgebouwd uit oude, heel oude en recente nummers. Waarom blijft de vraag, maar het publiek was iets minder uitbundig dan bij de heren van Bark. Jan Coudron heeft nochtans een van de beste, zo niet dé beste rockstem van België en brengt de nummers steevast met overgave. Opener La Haine is nog van het vorige album, maar dan is het tijd om het nieuwe album toch even voor te stellen. Eerst met We Live in Shadows, daarna met de titeltrack Mastosaurus. Wat dan volgt is een allegaartje van oude nummers zoals Word Made Flesh en bekendere tracks zoals Sadlands. Geëindigd wordt met het nieuwe Killer Hand. Zowel zanger Coudron als bassist Hoet vinden dat ze op dat moment het podium ontgroeid zijn en begeven zich tussen het (te) tamme publiek, uiteraard werd dit massaal gefotografeerd en gefilmd door zowel de aanwezige fotografen als smartphone-bezittende fans. Sterke set van de Koning!

Tijd voor het hoofdmenu. Off The Cross, tot een goed jaar geleden had nog niemand van de band gehoord, maar door veelvuldig te spelen (Groezrock, Antwerp Metal Fest, …) en een sterke single met dito videoclip, slaagden de heren er in om een soort van mysterieuze hype te creëren. Ze zien het dan ook groots, een grote backdrop op het podium, eentje met het logo in de zaal, enkele rookblazers op het podium, aangepaste verlichting met omgekeerde kruisen op het podium, het obscure plaatje klopt helemaal. De vierkoppige band opent met Passenger, het is dan duidelijk dat de band zeer strak staat. Zanger Steven Van Crombruggen bezit zowat de meest angstaanjagende blik van Antwerpen, met een staar die dwars naar je ziel lijkt te kijken! Het lijkt wel of hij vandaag nog bozer is dan anders en hij schreeuwt zich de longen uit het lijf! Soms halen tussenstukjes de snelheid uit optredens, maar bij OTC kan je het eerder als adempauzes voor band en publiek zien, want de ene mokerslag volgt de andere op. Tijdens het magistrale The Final Adjustment waagt een schone deerne zich zelfs als eerste aan een skydive-en-crowdsurf-sessie! De orgeltonen, die toch steeds voor iets extra zorgen worden helaas door Mac-Apple verzorgd. Sven De Caluwe (Aborted)  kon en wilde uiteraard niet ontbreken op deze feestelijke gelegenheid, hij neemt namelijk de gastvocalen  bij de song Prophet voor zijn rekening. Leuke verrassing voor de fans, al gooide aanvankelijk een halsstarrige microfoon (voor de tweede keer die avond) roet in het eten. Dat kon de pret echter niet bederven! Na een dikke 40 minuten zat deze luide donkere trip er op en hoewel de schreeuw om meer luid was, het zat er helaas echt wel op!

Dreigende loodzware muziek in een dreigende setting, met een charismatische frontman met een podiumprésence waar een gemiddeld acteur jaloers op kan en mag zijn, Off The Cross staat er en is een aanwinst in Metal-land!

Wat wij van het album vonden, kan u hier lezen!