Review Crossfest @ Trix - Zelfs zonder King Hiss een feestje

Datum: 
zondag, 1 mei, 2022

1 mei is dan misschien het feest van de arbeid, maar dat was niet de reden waarom deze dag rood stond gearceerd in onze agenda. Op 1 mei 2022 was het namelijk ook Crossfest in de Antwerpse concerttempel Trix!  In navolging van bands zoals Slipknot (Knotfest) en Fleddy Melculy (Fleddypalooza), organiseert Belgische metaltrots Off The Cross ook zijn eigen festival!

Helaas moest co-headliner King Hiss verstek geven door de stemproblemen van Jan Coudron en bijgevolg was het festival toch naar ons inziens een beetje onthoofd. Wij hadden nog stiekem gehoopt op een volwaardige Belgische vervanger, genre Evil Invaders, Bark of Powerstroke, maar helaas zat dat er niet in.

Maar niet getreurd - er stond nog heel veel ander lekkers op de affiche, wij hadden er dan ook enorm veel zin in. Wat onmiddellijk opviel was de unieke manier waarop de zaal was ingedeeld. Pal tegenover de mainstage stond namelijk het kleinere ‘The Cross Cave’-podium. Dit zorgde er mee voor dat de zaal altijd mooi gevuld leek, maar toch nooit overvol was!

Patroness mocht de debatten openen op ‘The Cross Cave’. Enkele jaren geleden kwam hun EP ‘Pyre’ uit (lees hier wat wij daarvan vonden) en weldra brengen de heren een volledig album uit.  Het minste wat je van deze band kan zeggen is dat zij een gevarieerde set brachten. Dat was ook al duidelijk op de EP. Patroness brengt een mix van doom/sludge/black metal. Zelf omschrijven ze het als dark, blackened metal en daar kunnen wij ons best in vinden. Er was nog niet bijster veel volk, maar ja, er moet altijd iemand het feestje opstarten. Patroness lieten het niet aan hun hart komen en speelden de set alsof ze voor een volgepakt sportpaleis stonden. Goed gedaan, jongens!

We kregen geen tijd om op adem te komen, want de feedback van de gitaren van Patroness waren nog niet uitgestorven of de volgende band begon er al aan op de Main Stage: Arson. Wij leerden deze band kennen in het voorprogramma van de concertfilm  “We Exist” van Off The cross, tijdens de vorige lockdown, en waren onmiddellijk gecharmeerd door deze band. Arson kan je het best omschrijven als het bastaardkind van The Hives en Peaky Blinders. Vijf piekfijn uitgedoste mannen die, zoals zanger Jeroen Vranken het zelf omschreef, teringherrie maken. Ik moet mezelf hier eigenlijk al corrigeren, want eigenlijk zijn het zes piekfijn uitgedoste mannen. Het zesde lid is echter geen muzikant, maar de vaste barman die de band en het publiek regelmatig van whisky voorziet tijdens het optreden. U leest het al; een optreden van Arson is meer dan een optreden, het is een beleving - een beleving die u, naar onze bescheiden mening, moet ervaren! Branden er bij de vorige bands nog enkele kaarsen op het podium, Arson zette het podium zowel letterlijk als figuurlijk in lichterlaaie! De show was nog niet goed en wel begonnen of de heren bliezen al een gitaarversterker op! Maar door snel ingrijpen van één van de bevriende bands, werd het tweede nummer, Smuggler ’s Soul, terug ingezet op volle sterkte! Heel de EP (Let’s start a Fire) werd uiteraard gespeeld, plus nog enkele extra nummers. Tegen het einde van dit jaar zou er een full album aankomen, al willen de heren zich daar niet op vast laten pinnen. Met hun aangename mix van hardcore punk en heavy rock begeesterden ze de zaal. Bij afsluiter Bright Lights werden traditiegetrouw de cymbalen van het drumstel in brand gestoken en ook het dienblad van de barman moest er aan geloven!  Zo zorgden zij muzikaal en visueel, voor een écht hoogtepunt van de middag! Wij zijn fan! Daarna kregen we gelukkig een kwartiertje adempauze.

Dat was nodig ook, want op het tweede podium vloog de hardcoreband Fatal Move er in vanaf noot 1! Het was duidelijk dat zij een soort van thuiswedstrijd speelden, want deze band komt uit Merksem op een boogscheut van Trix. Het was dan ook aanzienlijk drukker aan het kleine podium dan bij Patroness! Dat hardcore dansbaarder is dan pakweg black metal werd ook snel duidelijk, want voor het podium werd er hier en daar al wat bewogen! Hun laatste album werd algemeen goed onthaald (lees hier wat wij er van vonden) en het is dan ook niet verwonderlijk dat het merendeel van de set bestond uit nummers van dit laatste album. Helaas voor ons geen Medusa, maar wel het schitterende Redefine. Ook The Way You Are werkte zeer goed in op het publiek. Bands die niet weten hoe ze met vijf op een klein podium moeten/kunnen spelen, moeten trouwens in de leer gaan bij Fatal Move! Het is prachtig om te zien hoe goed deze mannen op elkaar ingespeeld zijn, echt top! De energie spatte van het podium, Fatal Move pakte ons bij de keel vanaf Cold & Relentless om het pas los te laten met afsluiter Dirty Rat. Checkt u trouwens dit laatste nummer zeker eens op Youtube!  Ook na deze show was het kwartiertje pauze welgekomen.

Het verschil met de vorige band kon echter niet groter zijn. Op de mainstage begon Sons Of A Wanted Man aan hun gitzwarte set. Waren we goed opgewarmd door de vorige twee bands, dan bevroor SOAWM ons met hun kille belichting en met zware, donkere gitaarriffen, waardoor menig toeschouwer huilend naar buiten liep, roepend op hun moeder! Van een optreden van dit vijftal uit Beringen word je niet bepaald vrolijk, maar dat is ook niet de bedoeling me dunkt! Als u weet dat het een set van 40 minuten was en in die tijd telden wij zes nummers, dan weet u dat een gemiddeld nummer meer dan 6 minuten duurt, afsluiter Kenoma zelfs bijna 10! De overgang van snelle black metal naar trage doom ging er bij menig metalhead in als zoete koek! Ik zag dan ook her en der weelderige haardossen op en neer gaan.

Bij de volgende band ging het er heel wat vrolijker aan toe. Doordat de jongens van Your Highness de ferry misten door grensperikelen (dankjewel Brexit) wisselden zij van plaats met Tangled Horns. Deze sympathieke bende uit de Kempen zijn een sensatie op het podium. Het is dan ook een band die leeft voor live optredens. Alle frustratie van maanden corona werd al vanaf de eerste song uit alle poriën geschud. Tangled Horns kreeg de volledige zaal aan het zingen (oewawoewawoe) en dansen. Zanger Tim van de Plas kwam zelfs geregeld een dansje meedoen op de dansvloer, waarbij hij overigens rustig bleef verder zingen. Wij noteerden drie niet eerder verschenen nummers die op de setlist stonden onder de werknaam Pig, Tick en Mug.

Na deze jolige bende was het tijd voor onze Belgische deathmetal trots Carnation. Door de coronaperikelen viel hun cd release party en bijhorende tournee van het uitstekende album Where Death Lies in het water, maar dat lieten de heren vanavond duidelijk niet aan hun hart komen. Het mag dan ook niet verwonderen dat de nadruk van de set lag op het laatste album. Helaas was er daardoor geen plaats op de setlist voor explosieve kadavers. Het jongetje dat Carnation heette en wij enkele jaren geleden nog op Antwerp Metal Fest zagen, is uitgegroeid tot een furieuze krijger met een vlammend slagzwaard. Menig podia in binnen- en vooral buitenland werd al mismeesterd door deze heren. Wij waren dan ook heel blij hen nog eens te mogen zien in ons eigenste Belgenlandje! Het is duidelijk dat al die podiumervaring hen goed heeft gedaan. Carnation is een goed geoliede, bloederige machine die niets of niemand ontzag in hun verwoestende doortocht door Trix. Na dubbelslag Sepulcher of Alteration en Where Death Lies, overzagen de heren het slagveld voor het podium en zagen ongetwijfeld dat het goed was, wij zagen dat ook! 

Ze waren er gelukkig dan toch geraakt: de jongens van Your Highness! Bij afwezigheid van King Hiss, moesten zij de stoner-eer hoog houden en ze deden dat dan ook met verve! Al vanaf opener Devil’s Delight zat de sfeer er goed in. Van enige eventuele vermoeidheid van hun trip naar Londen, was niets te merken, integendeel!  Het publiek werd bestookt met de ene heerlijk zware riff na de andere en genoot met volle teugen! We namen dan ook aardig wat beweging waar voor het kleine podium, wel oppassen voor de trappen (wie er bij was, zal dit begrijpen)! De dorstigen onder ons, konden aan de toog eveneens genieten van het heerlijke bier dat de band liet brouwen: Hoogheid! Maar wees voorzichtig, het kan even hard aankomen dan de geweldige baslijnen van Jan! Ons favoriete nummer Desertkater, klonk zoals we het graag hebben: log en vuil! Toen afsluiter Low country door de boxen uitdeinde, waren wij wel toe aan een Hoogheidje. Wat een heerlijke rechttoerechtaane rockshow!

Hoog tijd voor de gastheren zelf om het podium te betreden! Ze hebben er lang op moeten wachten en het publiek ook! De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen. Isolation werd al heel de week geteased en werd als openingstrack gespeeld. Een gedurfde track waar alleen Off The Cross mee wegkomt. Aanstekelijke keybordstukken en meeslepende gitaarriffs, wij kijken alvast uit naar het volgende album. Daarna was het gewoon een grote triomftocht. Exist en The Final Adjustment zijn al zo goed als klassiekers en werden dan ook her en der meegezongen. De jongens zagen er fris en fruitig uit, in hun mooie hawaiihemdjes, een teken dat je niet alles zo serieus moet nemen. Dit is een vibe die ook terugkomt in hun videoclips.  Een optreden van Off The cross is dan hoedanook geen sombere gebeurtenis, het is een feest! Zanger Daan Swinnen houdt van het publiek en het publiek houdt van hem! Het optreden zelf voelde dan ook aan als een grote omhelzing tussen band en publiek, die elkaar (te) lang hebben moeten missen. De laatste (the) Dance was dan ook de apotheose op een geweldige festivaldag.

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!