Review Doro @ Trix Club

Heavy metal in de Trix, daar draaide het om donderdag 10 december. Buiten was het koud en stonden twee militairen, maar Doro zou de harten verwarmen en de onrust doen vergeten. De Duitse heavy metal queen gaf een intiem optreden in de kleine Club.

Maar voor de blondine en haar band aan de slag konden, mocht Archer de avond openen. Archer is een Californische heavy metalband bestaande uit slechts drie muzikanten: Dylan Rosenberg (zanger/gitarist), Dave De Silva (bassist) en Keyhan Moini (drummer). Het trio had er zin in, ze speelden heel energiek op het podium en zetten hun muzikale talenten ten zeerste in de belangstelling. Welverdiend, want de heren speelden uiterst strak. Zo strak zelfs dat ze als support band al een deel van het publiek meehadden, zelfs na drie kwartier spelen waarvan geen minuut verveelde, de zaal zat immers goed gevuld met rasechte oude heavy metal rotten en rockchicks die het genre genegen zijn.

Doro liet even op zich wachten, maar 40 minuten later kon het publiek hun heavy metal queen verwelkomen. Ze wordt de laatste jaren bijgestaan door gitaristen Bas Maas en Luca Princiotta, bassist Nick Douglas en drummer Johnny Dee, die gretig het podium opkwamen om de eerste tonen van I Rule The Ruins in the zetten. Vrouwe Doro Pesch kwam dan op onder luid applaus en geroep.

De sfeer was letterlijk tastbaar. Doro stond op het podium zo dicht bij het publiek dat ze haast heel de tijd in contact stond met de fans. Vuistjes geven, handen schudden, de mensen hadden de tijd van hun leven. Doro zelf vond dit helemaal niet erg en nam zelfs selfies met de voorste rij. Dat alles terwijl ze zong met haar bekende heavy metal stem. Ze werd ondersteund door de backing vocals van Bas en Luca. De chemie tussen de bandleden was ook wonderbaarlijk, ook zij leken de tijd van hun leven te hebben. Heel de tijd liepen de gitaristen rond, gingen ze met elkaar in interactie of kwamen ze naast de frontvrouw staan om hun talenten in de kijker te zetten. Dat Doro hen heel dankbaar is, merkten we aan haar introductie van de heren.

Bijna alle Doro nummers zijn meezingbaar, vooral de refreinen. Als voorbeelden nemen we Rock Till Death, Burning the Witches, Fight for Rock, The Night of the Warlock en Chained eruit. Er was ook plaats voor een intiem moment met Für Immer, maar de dynamiek zat er snel terug in met de Judas Priest cover Breaking the Law. Doro hield haar helemaal niet aan de setlist die vooraan lag, ze zong waar ze zin in had, zoals toen plots You’re My Family werd gebracht. Naast een drumsolo van Johnny Dee konden ook de Wacken hymne We are the Metalheads en klassieker All We Are niet ontbreken, dat setlistgewijze de afsluiter leek. Maar Doro weet niet van ophouden, ze ging nog een aantal nummers door, tot ze er echt mee moest stoppen van de organisatie. Een typisch Doro optreden dus! De boeketten rozen die de Duitse dame doorheen het optreden ontving waren welverdiend.

Bekijk ook het fotoverslag.